Święta Agata

W Kościele Katolickim pierwsze dni lutego należą do patronów, którzy chronią domostwa przed klęskami żywiołowymi, strzegą od rozmaitych chorób, a za ich wstawiennictwem dzieją się cuda. Święta Agata, nazywana często „ognistą świętą”, to od wieków jedna z najbardziej czczonych świętych chrześcijańskich.

Święta Agata, nazywana często „ognistą świętą”, to od wieków jedna z najbardziej czczonych świętych chrześcijańskich. Imię Agata ma rodowód grecki: Agathós co oznacza dobra, dobry. Łacińskie brzmienie 5 lutego, w dniu patronalnym świętej, w kościołach parafialnych błogosławiono chleb, sól i wodę, które skrzętnie chowano w domach, by za pośrednictwem świętej, chroniły domy od nieszczęść, klęsk żywiołowych, a przede wszystkim od ognia.
Wierzono, że wrzucona sól do ognia tłumi go, natomiast wrzucenie soli do studni, miało zapewnić oczyszczenie wody. Poświęcone kawałki chleba rozmieszczano w zagrodach i chałupach, chroniąc je przed pożarem i zapewniając pomyślność w domu. Popularnym zwyczajem na wsi było obchodzenie domostw podczas burzy z obrazem świętej Agaty, który miał chronić przed uderzeniem pioruna.
Chłopi poświęconym chlebem i solą karmili zwierzęta, by uchronić je od zarazy. Wypieczone z pszenicy, żyta i otrąb chlebki świętej Agaty podawano bydłu przed wypędzeniem na pastwisko, wołom, gdy po raz pierwszy zaprzęgnięto je do pługa, oraz krowom tuż przed ocieleniem się.

fragment artykułu z portalu: www.muzeum-radom.pl