Śluby wieczyste siostry Moniki
Z ogłoszeń Parafii Tymbark:
“W piątek (26 sierpnia br.) nasza rodaczka – s. Monika Kaptur, ze Zgromadzenia Służebnic Matki Dobrego Pasterza, w Kościele pw. św. Anny w Piasecznie złoży Śluby Wieczyste. Obejmijmy swoimi modlitwami osobę s. Moniki” .
Celem Zgromadzenia jest dążenie do doskonałości drogą rad ewangelicznych przez całkowite oddanie się Chrystusowi Dobremu Pasterzowi szukającemu grzeszników.
Zgodnie z wolą Założyciela zadaniem Zgromadzenia jest poświęcenie się w duchu św. Franciszka z Asyżu pracy apostolskiej w celu pozyskania dla Boga osób żyjących niezgodnie z zasadami moralności chrześcijańskiej, szczególnie dziewcząt.
Siostry realizują charyzmat w różnych obszarach pracy apostolskiej, prowadząc placówki szkolno-opiekuńczo-wychowawcze (Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii w Piasecznie), opiekuńczo-wychowawcze (w Białymstoku, Lublinie, Szaflarach, Dursztynie i Knyszynie), przedszkola (w Gdańsku, Szaflarach i Piasecznie).
Intencją Założyciela Zgromadzenia było roztoczenie szczególnej opieki nad dziewczętami, a zwłaszcza tymi, które uwikłały się w nałogi i grzechy przeciw VI i IX Przykazaniu Bożemu. Praca Sióstr Pasterzanek nie może ograniczać się tylko do tych osób, ale musi obejmować również profilaktykę podjętą już we wczesnych latach rozwoju człowieka. Pasterzanki współpracują z rodzinami, wspierają je w wychowaniu współczesnego młodego człowieka zapobiegając w ten sposób powstawaniu zjawisk patologicznych.
Wspólnota Zakonna należy do wielkiej Rodziny Zakonów św. Franciszka z Asyżu.
Modlitwa św. Franciszka z Asyżu
- Panie, uczyń mnie narzędziem Twego pokoju.
- Tam, gdzie nienawiść – pozwól mi siać miłość,
- gdzie krzywda – przebaczenie,
- gdzie zwątpienie – wiarę,
- gdzie rozpacz – nadzieję,
- gdzie mrok – światło,
- tam gdzie smutek – radość.
- Spraw, Panie, abym nie tyle szukał pociechy,
- ile pociechę dawał;
- nie tyle szukał zrozumienia, co rozumiał
- nie tyle był kochany, ile kochał.
- Albowiem dając – otrzymujemy,
- przebaczając – zyskujemy przebaczenie,
- a umierając – rodzimy się do życia wiecznego. Amen.
FORMACJA:
Życie w zakonie rozpoczyna postulat. To czas obserwowania, jak życie sióstr wygląda na co dzień. O której wstają, ile się modlą, jakie mają zwyczaje?
W postulacie kandydatka uczestniczy w modlitwie i pracy sióstr oraz z pomocą kierownika duchowego stara się rozeznać swoje powołanie.
Jeśli pragnie iść drogą życia zakonnego, po postulacie rozpoczyna dwuletni nowicjat.
Składa się on z intensywnej modlitwy, nauki i przygotowań do złożenia pierwszych ślubów.
Porównując go do relacji oblubieńczej, jest to czas narzeczeństwa.
Nowicjat kończy się w chwili złożenia ślubów czasowych, które obowiązują jeden rok.
Kolejny etap, to juniorat, czyli okres, gdy siostra co roku ponawia śluby czasowe.
W tym okresie życia, oprócz modlitwy siostry poświęcają się pracy, nauce i życiu wspólnemu.
Budują się więzi przyjaźni, rozwijają się zainteresowania, odkrywane są osobiste talenty.
Juniorat trwa zazwyczaj 5 lat.
Tyle czasu potrzeba, aby w sposób dojrzały i odpowiedzialny powiedzieć Bogu TAK – na zawsze, czyli złożyć śluby wieczyste.
Zewnętrznym znakiem tych zaślubin jest noszona przez siostrę obrączka (jest to Zgromadzenie bezhabitowe).
Po złożenia ślubów wieczystych, życie zakonne nadal jest pełne wyzwań i niespodzianek, a przede wszystkim pozostaje drogą do świętości, którą można osiągnąć stale się nawracając.
Źródło informacji: strona Zgromadzenia
Poniżej pochodząca z mojego archiwum rodzinnego pamiątka ślubów wieczystych sprzed blisko 70 laty (nie związana z rodziną s.Moniki). Na awersie obrazka kopia obrazu malarza Piotra Stachiewicza: Legenda o Matce Bożej “Po Cierniowej Drodze”.
obraz “Po Cierniowej Drodze”
