Niepowtarzalna okazja, to już się nie powtórzy! Podróż “GALICJANKĄ”

Film opublikowany przez FB “Stacja Męcina”.
 
Czytamy na stronie FB “Stacja Męcina”: 
Film powstał w 2019 roku na jednym z pociągów “transwersalnych” relacji Chabówka – Nowy Sącz. Oglądając film mamy niepowtarzalną okazję zobaczyć całą linię 104 tzw. “Galicjankę”. Jest to szczególnie interesujące w kontekście planowanej modernizacji linii.
Kiedy linia 104 zmieni już na zawsze swój dawny wygląd, film ten będzie ważnym historycznym dokumentem dla potomnych. Miłego oglądania! 🙂
 
 
ENG: Historical railway line from Chabówka – Nowy Sącz. Video realized by the cabview method. Enjoy! Video made thanks to: Małopolskie Szlaki Turystyki Kolejowej Koleją z Mateuszem parowozy.pl
 

screen z filmu 
 

Na górze Paproć powstanie ścieżka dydaktyczno – przyrodnicza

Na  wiosnę rozpoczną się prace przy budowie ścieżki przyrodniczo – dydaktycznej na górze Paproć. Tematyka przystanków adresowana w szczególności dla uczniów miejscowych szkół, obejmować będzie: drzewostan jodłowy  (informacje ogólne), panorama na Mogielicę, Łopień, Ostrą, Modyń, bez czarny (cenne informacje botaniczne), gatunki lasotwórcze  (sosna, świerk, modrzew, wiąz, dąb, grab),mineralizacja drewna w lesie, odnowienie naturalne, grzyby leśne, ptaki i zwierzyna leśna oraz paprocie i mchy.

Tuż obok kaplicy zamontowana zostanie „tablica otwierająca” z mapą, nazwą ścieżki i trasą jej przebiegu. Rola  ścieżki dydaktycznej w edukacji jest ogromna, ponieważ umożliwia poznanie najciekawszych walorów przyrodniczych góry Paproć.

– Ścieżka uwrażliwi na piękno przyrody, rozwinie  i wzbogaci kulturę turystyczną. Będzie stanowić  produkt turystyczny naszej gminy, a także pełnić rolę edukacyjną – podkreśla wójt gminy Paweł Ptaszek.

      W miejscu gdzie planowana była wieża widokowa powstanie wiata turystyczna, która służyć będzie turystom odwiedzającym ten urokliwy zakątek Beskidu Wyspowego.

Robert  Nowak

 

Sprawozdanie z działalności oraz wybór nowego Zarządu KS Tymbark

29 stycznia w Bibliotece Publicznej w Tymbarku odbyło się zebranie sprawozdawczo-wyborcze członków KS Tymbark. Wśród gości biorących udział w spotkaniu znaleźli się: Prezes LPPN w Limanowej Pan Stanisław Strug, Przewodniczący Komisji Dyscypliny LPPN Pan Józef Pietryga, Wójt Gminy Tymbark dr Paweł Ptaszek, Przewodnicząca Rady Gminy Tymbark Pani Stanisława Urbańska oraz Radna Pani Iwona Toporkiewicz.

 W ramach zebrania przedstawiono sprawozdanie finansowe za rok 2019-2020 po czym udzielono wotum zaufania w zakresie działalności finansowej klubu. Przedstawiono także sprawozdanie z działalności klubu za lata 2019-2020 oraz udzielono wotum zaufania dla ustępującego zarządu klubu.

W ramach spotkania podjęto uchwałę w sprawie powrotu do starej nazwy klubu tj. Klub Sportowy „Harnaś” Tymbark, wybrano nowy Zarząd i skład Komisji Rewizyjnej na lata 2021-2022.

 Skład Zarządu:

Prezesem  – Franciszek Mrózek

Vice-prezesem – Adam Zborowski

Członek Zarządu – Artur Matras

Członek Zarządu – Andrzej Ligas

Członek Zarządu – Andrzej Niezabitowski

Członek Zarządu – Wacław Szewczyk

Członek Zarządu – Wojciech Petranowicz

 

Skład Komisji Rewizyjnej:

Paweł Wiewiórski – przewodniczący

Wiesław Czernek

Jarosław Majeran

 

W trakcie dyskusji głos zabrali:

– prezes LPPN Pan Stanisław Strug, który wyraził pełne uznanie pracy ustępującemu Zarządowi Klubu, między innymi za poprawę estetyki obiektu sportowego klubu, uzyskanie Certyfikacji z PZPN, wzorowe zorganizowanie uroczystości 70-lecia istnienia klubu, bardzo dobrą współpracę ze sponsorami itd. Kończąc życzył nowemu Zarządowi dalszych sukcesów w pracy szkoleniowej i organizacyjnej.

– Wójt Gminy Tymbark dr Paweł Ptaszek, który również był pełen uznania pracy społecznej całego zarządu co jest widoczne gołym okiem i stanowi dobry wizerunek Gminy; życzył nowemu wybranemu zarządowi dobrej dalszej współpracy i zadeklarował w miarę możliwości pomoc w odbudowie „Harnasia”.

– Przewodnicząca Rady Gminy Tymbark Pani Stanisława Urbańska, która również skierowała ciepłe słowa w kierunku klubu.

Informacja/zdjęcie: UG Tymbark

Sprawozdanie z zebrania sprawozdawczo- wyborczego Tymbark 2021 r.

 

“JASEŁKA 2021” – Parafialne Przedszkole Integracyjne im.św.Kingi w Tymbarku

Każdego roku w naszym przedszkolu dzieci przygotowują przedstawienia Jasełkowe, które jednocześnie są prezentem dla Babć i Dziadków. W tym roku nie mogliśmy zaprosić do przedszkola naszych Rodzin, ale mogliśmy nagrać przygotowane przedstawienia. Przedszkolaki w piękny sposób pokazały nam jedną z najpiękniejszych historii…

HISTORIĘ OGROMNEJ MIŁOŚCI BOGA DO CZŁOWIEKA .

Zapraszamy do obejrzenia załączonych filmów. 

Dyrekcja oraz Wychowawczynie Przedszkola wraz z PRZEDSZKOLAKMI !

JASEŁKA 2021

– Parafialne Przedszkole Integracyjne

 

GRUPA MALUSZKI 

 

GRUPA CZTEROLATKÓW

 

GRUPA PIĘCIOLATKÓW

GRUPA SZEŚCIOLATKÓW 

 

JASEŁKA  grupy trzylatków  przygotowały: s. Sara Wróbel , p. Ewa Górlińska i p. Anna Puchała

JASEŁKA grupy czterolatków przygotowały: p.Paulina Moskal, p.Anna Katarzyńska i p.Sylwia Kornaga

JASEŁKA grupy pięciolatków przygotowały: p. Joanna Papież, p. Stanisława Fiejtek i p. Aleksandra Mamak

JASEŁKA grupy sześciolatków przygotowały: p. Bożena Kończak, p. Anna Filipiak i p. Wioletta Smaga

Święto Matki Boskiej Gromniczej

2 lutego kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego, nazywane  także świętem Matki Boskiej Gromnicznej

W Parafii Tymbark Msze św. popołudniowe w kościele parafialnym w Tymbarku o 18.00, w kaplicy w Piekiełku o 17.00. w kościele w Podłopieniu o godz.17. 

Do kościoła  przynosimy gromnice celem ich poświęcenia. Gromnica zgodnie z tradycją to symbol Światła, jakie sprowadziła na ziemię Maryja i światłem tym ochrania wiernych. Stąd m.in. nasz zwyczaj  stawiania świec gromnicznych w oknach w trakcie burzy.  Świeca ma chronić przed piorunami, inaczej gromami, skąd wywodzi się jej nazwa.

W tym dniu przypada Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. W tymbarskiej parafi  będziemy szczególnie modlić się za nasze siostry Nazaretanki, oraz za wszystkie osoby idące drogą życia konsekrowanego, szczególnie wywodzące się z naszej parafii.

Ofiary składane w tym dniu na tace przeznaczone są na zakony klauzurowe działające w naszej diecezji. 

IWS

 

zdjęcie: IWS 

Piętnasta rocznica śmierci księdza Andrzeja Kurka

Dzisiaj mija piętnasta rocznica śmierci naszego Rodaka Księdza Andrzeja Kurka.  Poniżej wspomnienie o księdzu Andrzeju napisane przez ks.Jana Kudłacza.

Na zdjęciu – z uroczystości  poświęcenia kościoła parafialnego w Podłopieniu (30 maja 1993 roku) – ksiądz Andrzej w pierwszej parze, po lewej stronie. 

ks.Andrzej Kurek (w pierwszej parze, po lewej stronie) 

 

Wspomnienie o ks. Andrzeju Kurku

Ks. Andrzej Kurek ur. się 15.09.1951 r. w Podłopieniu, do Szkoły Podstawowej uczęszczał w Tymbarku, następnie do Liceum w Limanowej. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie w 1969 r. Niestety po roku studiów musiał przerwać formację kapłańską, bo został wcielony do Wojska Polskiego, do kleryckiej tzn. o zaostrzonym rygorze jednostki w Bartoszycach. Służba wojskowa i związane z tym różne szykany nie tylko go nie załamały, ale jeszcze bardziej utwierdziły w powołaniu do służby Bożej. Wrócił do seminarium, jego koledzy, z którymi zaczynał studia byli już na 4 roku, a On przeszedł na trzeci. W wojsku nadrobił rok studiów.

Dnia 6.6.1976 r. w katedrze tarnowskiej przyjął święcenia kapłańskie  z rąk  ks. bpa Jerzego Ablewicza. Został skierowany na pierwszą  parafię do Lipnicy Murowanej, a po dwóch latach do mieleckiej par. św. Mateusza. Biskup ordynariusz widząc jego duże zdolności intelektualne, pracowitość i wiele innych zalet zaproponował mu studia na KUL-u, ale ku jego zaskoczeniu młody ks. Andrzej w swej pokorze podziękował za tą zaszczytną propozycję i poprosił o pozwolenie na wyjazd do pracy misyjnej. W 1982 r. dostał skierowanie do pracy na misjach w Kongo. Podjął naukę języka francuskiego w Warszawie i Paryżu. W 1983 r. wyjechał do Konga. Tam trafił do Mindouli, 150 km od stolicy Brazzaville. Po kilku latach tamtejszy ks. Bp Anatol Milandou, widząc jego zaradność, skierował go razem z ks. Józefem Gurgulem do Loulombo, aby utworzyć tam nową parafię – misję.

Ks. Andrzej, obdarzony różnymi zdolnościami, zajął się budową plebanii, rozbudową kościoła, doprowadził z daleka wodę do misji i wioski. Wiele prac wykonał sam osobiście. Chciał zmniejszył koszta inwestycji i zrobił wszystko solidnie. Pokonywał duże odległości na piechotę, aby dotrzeć w górach do wspólnot wierzących. Niestety, klimat tropikalny nie sprzyjał zdrowiu ks. Andrzeja. Często męczyła go malaria i inne choroby tropikalne. Wyczerpany przez te przeciwności w 1992 r. musiał opuścić Kongo. Zatrzymał się we Francji.

Znając język francuski podjął pracę duszpasterską w Polskiej Misji we Francji. Został skierowany do diecezji Metz, parafii Hayange. Zamieszkał w Rangueveuax, opuszczonej plebani, gdzie dawno nie było księdza. Tu udzielał się w parafii francuskiej i opiekował się trzema polskimi parafiami. Został mianowany przez ks. rektora Misji Polskiej, ks. Stanisława Jeża, dziekanem na tym terenie. I tu szybko wszedł w duszpasterstwo, można powiedzieć dobrze się  przyjął. Rozwinął życie religijne, dobroczynne i kulturalne wśród Polaków. Organizował różne imprezy integrujące emigrację polską. Remontował zniszczone obiekty, a przede wszystkim troszczył się o pogłębienie życia religijnego.

Po 11 latach pracy, na prośbę ks. bpa z Metz, postanowił przenieść się na parafię francuską, gdzie nie było dłuższy czas kapłana. Swoje polskie parafie przekazał innemu kapłanowi z Polski. Gdy wszystko było załatwione, w czerwcu 2004 r., zamiast na zasłużony urlop do Polski trafił do szpitala, bo dała o sobie znać ukryta dotąd groźna choroba. Z pomocą medycyny podjął walkę z nią i toczył ją dzielnie przez 19 miesięcy. Wciąż wierzył, że uda mu się wrócić do pracy duszpasterskiej, którą tak kochał. Gdy poprawiał się stan zdrowia wracać do duszpasterskich obowiązków. W tej walce ze słabością  wspierali go jego przyjaciele. Dzięki temu mógł pokonać bardzo trudne momenty i zachował optymizm i wspaniałą kapłańską postawę  końca.

Kiedy nadzieja na wyzdrowienie gasła, postanowił wrócił do swoich bliskich w kraju. Przed Świętami Bożego Narodzenia został przywieziony do rodziny w Limanowej, aby tu otoczony miłością  przez najbliższych i przyjaciół przygotował się na swoją “paschę”. Do końca odprawiał msze św. łącząc z cierpiącym Chrystusem swoją “golgotę”. Odwiedzali go księża biskupi i inni księża budując się Jego postawą. Oczyszczonego cierpieniem.

Bóg wezwał go do siebie dnia 1 lutego 2006 r. Pogrzeb odbył się 5 lutego w Tymbarku i tam zostało złożone jego ciało. Obrzędom pogrzebowym przewodniczył ks. bp Stanisław Budzik w asyście księży infułatów: ks. dr Władysława Kostrzewy i ks. Stanisława Jeża – Rektora Misji Polskiej we Francji. Kazanie wygłosił ks. Jan Kudłacz, jego kolega i również misjonarz w Kongo. W pogrzebie wzięło ponad stu kapłanów. Przybyły również delegacje z Francji oraz z parafii w Lipnicy Murowanej i Mielcu.

Ks. Jan Kudłacz

Źródło: https://currenda.diecezja.tarnow.pl/