Drugi dzień Zielonych Świątek – Sobótki

ognisko Jak podaje Słownik Języka Polskiego sobótka to stos zapalany w trakcie święta, w trakcie uroczystości;  ognisko, ogień. Na południu Polski sobótki palono w drugi dzień Zielonych Świątek.  Stanowiło to wyjątek na “sobótkowej mapie Polski”, gdyż  w innych częściach Polski sobótki były palone później: w najkrótszą noc roku ( 21-  22 czerwca)  albo w noc świętojańską, czyli w wigilię uroczystości św. Jana (23-24.czerwca).

A tak sobótki opisuje Józef Szczypka w Kalendarzu Polski: “Wzgórza migotały tysiącami ognisk. Od czasu do czasu sunęły po niebie świetliste smugi: to chłopcy unosili na żerdkach lub wręcz rzucali w górę płonące miotły lub snopki. Z tymi żagwiami biegali również wokół pól, ażeby “przyzwyczaić” je do błyskawic, a czasem ktoś puszczał wysmolone, palące się koło z jakiegoś pagórka czy urwistego brzegu. Pola, przyroda, rozkwitła wiosna stanowiły nieodłączną scenerię Zielonych Świątek. Gdy nie dopisała aura, śmiano się, że do świętego Ducha nie zdejmuj kożucha, a po świętym Duchu chodź jeszcze w kożuchu”.

Niestety ostatnimi laty sobótek coraz mniej. Wynika to z faktu, że często była niesprzyjająca pogoda, ale też i zmiany formy świętowania, gdyż  zamiast ognisk  rozpalamy … grille.

IWS

zdjęcie z portalu: da.redemptor.pl