Obraz Martyny Dudy
Sandomierz, akryl, 2015
Author: Irena Wilczek Sowa
Co misjonarze robią dla Filipińczyków oprócz pracy duszpasterskiej?
Prowadzimy stancję, coś w rodzaju domu dla studentów. W parafii jest taki ośrodek dla dzieci z plemienia Higaonon. To plemię, które zamieszkuje tereny górzyste zalesione, a problem polega na tym że rodzice, jeśli posyłają dzieci to tylko do szkoły podstawowej, ale do gimnazjum już nie. Ma to związek z odległością i z problemami finansowymi. Więc zgromadzenie księży sercanów postanowiło pomóc w ich edukacji i wybudować stancję właściwie na przeciw gimnazjum. Od poniedziałku do piątku przebywa tam młodzież, a w piątek wracają w góry, by w poniedziałek ponownie przyjść. Zabierają to, czego najbardziej potrzebują, drewno, ryż i inne rzeczy niezbędne do utrzymania. Obecnie mamy ok. 40 studentów. To jedno nasze dzieło, oprócz pracy duszpasterskiej.
Drugie dzieło, to fundacja pomagająca dziewczętom wykorzystywanym seksualnie. Zgromadzenie współpracuje w tym względzie z organizacjami, które wiedzą o takich problemach. Są u nas dziewczęta w wieku od 8 do 20 roku życia.
Prowadzimy też inne akcje, jak niedawna pomoc przy dystrybucji ryżu z powodu suszy panującej na Filipinach od stycznia do maja tego roku. Nawiązaliśmy współpracę z departamentem żywności, który na wniosek prezydenta uwolnił rezerwy żywnościowe. Bez pośrednictwa władz lokalnych przekazano nam ryż, który składowaliśmy i udostępnialiśmy przez kościół. W naszym kościele było ok. 1500 worków ryżu. Pół kościoła było nim załadowane. Pomoc tę rozprowadzono po naszej misji do pięciu gmin.
ks.Jan Krzyściak
Papież Franciszek – zdjęcia Piotra Golonki
Dzisiejsza wizyta Papieża Franciszka w Prokocimiu.
Papież Franciszek, w najsłynniejszym oknie w Polsce, Franciszkańska 3
Desant kwiatowca australijskiego na zbocza góry Paproć
W czasie pierwszej wojny światowej i w okresie powojennym do Europy zostały zawleczone różne egzotyczne gatunki grzybów, a wśród nich najbardziej żywotny – kwiatowiec australijski (Anthurus archeri). Znany on jest z wielu stanowisk w zachodniej i środkowej Europie. W młodym stadium jego owocnik przypomina kule sromotnika, jest on jednak mniejszy, o średnicy nie przekraczającej 4 cm i ma niebieskawofioletowe sznury grzybni. kuli wydostaje się twór o długości do 10 cm, podzielony na 5 – 8 wydłużonych i zaostrzonych na końcach ramion. Dojrzały owocnik przypomina rozgwiazdę lub kwiat. Jest on pokryty oliwkowozielonym śluzem, który podobnie jak u sromotnika wydziela cuchnącą woń. Występuje w pobliżu siedzib ludzkich na butwiejącej słomie i drewnie, na rumowiskach, przy drogach, czasem w lesie.
Tadeusz Rybka
Noc w Tymbarku
zdjęcie: Bartek Chmiel
Sezon na grzyby w pełni!
Udając się na rekonesans terenu przed planowanym obozem Jednostki Strzeleckiej nr 2007 im. kpt Tadeusza Paolone ZS ” Strzelec ” OSW w Tymbarku w masywie góry Łopień, zastępca dowódcy jednostki mł insp. ZS Tadeusz Rybka natrafił na wspaniałe okazy grzybów, które utrwalił w
obiektywie aparatu.
Robert Nowak
O Himalajach opowiadają pasjonaci turystyki rowerowej
Ladakh Highway czyli najwyższa przejezdna droga na świecie mieszcząca się w Indiach. 
Zaczyna się w Manali, a kończy w Leh. Można ją pokonać na co najmniej dwa sposoby – przejeżdżając przez przełęcz Polokonka La ( 5090m n.p.m. ), gdzie trasa wiedzie przez dosyć off-roadowe, niebezpieczne tereny z sypiącymi się kamieniami na głowę lub przez przełęcz Tanglang La (5328m n.p.m. ), która stanowi fantastyczne przygotowanie do Khardung La ( 5340m n.p.m.) – ostatniego odcinka Ladakh Highway.
Nasza tegoroczna wyprawa startowała w Manali biegnąc przez Rohtang La – Keylong – Baralacha La – Sarchu – Nakeela – Lachulunga La – Pang – Tanglang La – Upshi – Leh, a kończyła się na Khardung La plus w wersji premium dla kilku śmiałków przez kolejne Fotu La – Namika La – Zoji La aż do Srinagaru. Na co dzień mocno zasmrodzona spalinami samochodowymi stanowi fantastyczny kąsek nie tylko dla miłośników przygód na czterech kółkach, ale również jest główną trasą komunikacyjną dla transportu ciężkiego armii indyjskiej. Człowiek nie jest w stanie uciec tam od zgiełku, kurzu, nieustających klaksonów, wchodzących na drogę krów. Cisza jest cennym towarem, dostępnym tylko miejscami. Całość drogi można pokonać w kilka dni przy średnim tempie jazdy rowerowej. Zwykle motocykliści pokonują te mordercze 600 km w 3/4 dni. Termin też jest istotny, bo tylko pomiędzy majem a końcem września trasa jest otwarta dla ruchu drogowego. Resztę roku pozostaje zasypana śniegiem.
Dzisiejszy wpis poświęcony będzie jednak „niewinnej” ostatniej przełęczy Khardung La ( 5340 m npm, lub 5602m n pmn – jak twierdzą Hindusi), dokładnie ostatnich 39 km trasy, które należy pokonać, żeby zdobyć upragnioną wisienkę na torcie.
Leh
Na europejskie warunki napisałabym mieścina, jednak w tym konkretnym przypadku Leh traktować należy jako stolicę królestwa Ladakh i tym samym region nieustannego przynależnościowego sporu pomiędzy Indiami a Pakistanem, w którym Kashmir chce stanowić sam o swojej autonomii. Samo miasto rozpościera się na obszarze 45,110 km2 będąc tym samym drugim co do wielkości dystryktem w kraju zaraz za Kutch i Gujarat.