W ramach Akcji Odkryj Beskid Wyspowy w Kasinie Wielkiej przy historycznym budynku stacji PKP odbył się XII Galicyjski Piknik Kolejowy w Kasinie Wielkiej. Wydarzenie szczególne, gdyż w roku 140-lecia Galicyjskiej Kolei Transwersalnej, zwanej potocznie Galicjanką.
Było wspólne śpiewanie piosenka „kolejowych” w tym „Wars wita Was”, tradycyjnie wspólne zdjęcie, występów zespołów ludowych, min.Zespołu Ludowego „Skrzydlanie” ze Skrzydnej. Wystąpił też tymbarski zespół „Zośka C-dur”.
Całość wydarzenia prowadził również „tymbarski” Stanisław Przybylski, który przesłał specjalne pozdrowienia dla Czytelników portalu „Tymbark.in”.
Po części artystycznej uczestnicy pikniku mogli wysłuchać ciekawych wystąpień: red. Macieja Kwaśniewskiego, historyka prof. Jacka Purchla oraz Włodzimierza Zembola Dyrektora Zakładu Linii Kolejowych PKP PLK SA w Nowym Sączu, który poinformował min., o rozpoczęciu budowy nowej linii kolejowej w ramach projektu Podłęże – Piekiełko. Pierwszy przetarg na odcinek Szczyrzyc – Tymbark będzie ogłoszony w III tego roku. Planowany termin w dobrych warunkach 2028, przy problemach 2030.
Na zakończenie podziękowania złożył pomysłodawca i organizator Akcji Odkryj Beskid Wyspowy Czesław Szynalik.
W poniedziałek, 24 czerwca Kościół katolicki wspominać będzie św.Jana Chrzciciela. Z tej okazji wierni Parafii Tymbark otoczyli modlitwą, w tym w szczególności na Eucharystii o godz,11.30, swojego Księdza Proboszcza dr.Jana Banacha, który ma za swojego patrona tegoż świętego.
Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks.Szczepan Depowski, który wygłosił homilię. Mszę św. sprawowali ks.proboszcz Jan Banach oraz ks. rodak Marcin Natonek.
Śpiewał chór Parafii Tymbark, który prowadzi organista Wojciech Jankowski oraz dziewczęta z DSM, których opiekunką jest s.Leonika.
Po zakończonej Mszy św. przedstawiciele parafii złożyli Księdzu Proboszczowi następujące życzenia.
O jako scynsliwolo nos
Godzina była,
Kiedyś se nos pod opieke
Maryjo wziena.
Ze ciynskieżyciy na ziemi
Maryjo bywo
Ty wiysło tym bo kozdyCiy
Na pomoc wzywa.
My pytomy, my błogomy
Maryjo Ciebie,
Bys nos zafse ratowała
W kozdyjpotrzebiy.
Królujze nom o Maryjo,
Króluj nom wiecniy
Ino z Tobom siycujemy
Matko bezpiycniy.
Księże Prałacie Janie, nasz Drogi Solenizancie.
Zwracając się do Ciebie, rozpoczęliśmy słowami wiersza w gwarze góralskiej Anieli Jamrych, poetki z Czerwiennego pod tytułem „O jako scynśliwolo nos”, który swą treścią i góralską prostotą bardzo pasuje do zbliżającego się święta Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, przeżywanego corocznie w naszym Kościele Katolickim w dniu 27 czerwca. Cudowna ikona Maryi zwana wizerunkiem Matki Bożej Nieustającej Pomocy – patronki najbardziej smutnych i potrzebujących, znajduje się w rzymskim kościele Redemptorystów p.w. świętego Alfonsa Liguori, ale jest powszechnie znana i czczona na całym świecie w wielu świątyniach i domach. To właśnie to zawołanie: „Nieustająca Pomoc” jest jednym z najczęściej używanych przez nas wiernych wezwań i określeń Matki Najświętszej w chwilach smutku oraz ciężkiej próby – gdy potrzebujemy Jej miłości, wsparcia i opieki. Wówczas formą rozmowy z Maryją są przede wszystkim Różaniec Święty i Litania loretańska.
Ksiądz Jan Twardowski tak się kiedyś wyraził: „W czasach wojen, chwilach cierpień, chorobie, spotykają się z sobą dwie modlitwy: Różaniec i Litania loretańska. Obie zapadają w pamięć, nieraz podświadomie o nich myślimy. (…) Można powiedzieć obrazowo: Różaniec puka do drzwi domu Matki Bożej każdym przesuwanym ziarnem. A Litania loretańska, wołając: „Maryjo, Matko, Panno, Królowo” – przypomina wzywające dzwony. Kołatka i dzwony. W chwilach trudnych mamy kołatać i dzwonić do Matki Bożej o pomoc dla siebie, ojczyzny i całego świata, który przecież znajduje się na beczce prochu.”
Nasz Drogi Księże Janie. Jak co roku w dniu 24 czerwca wspominać będziemy dzień narodzenia Świętego Jana Chrzciciela, Twego patrona, pierwszego świętego czczonego w całym Kościele Katolickim i jednej z największych postaci wśród świętych Kościoła. Patrona o wyrazistym, mocnym charakterze, bezkompromisowo piętnującego zło, tak bardzo aktualnego na obecne czasy relatywizmu moralnego, zacierania się granicy dobra i zła, utraty głosu sumienia. Prosimy Cię więc Księże Janie, przyjmij dzisiaj od naszej wspólnoty parafialnej serdeczne życzenia imieninowe.
Życzymy Ci, abyś mógł wciąż – jak dotychczas -tak pięknie z prostotą i pokorą wypełniać swoje duszpasterskie powołanie. Jak kiedyś odpowiadając na wezwanie Pana Boga, poszedłeś za Jego głosem, nie widząc Go usłyszałeś i powiedziałeś Bogu „tak” – abyś często powtarzał to słowo idąc za Panem Jezusem Dobrym Pasterzem, aby ten Boży głos zawsze był w Tobie, aby ciągle pogłębiała się Twoja ufność pokładana w Bogu. Życzymy, abyś rozdając miłosierdzie Pańskie ludziom sam nieustannie pamiętał, że jako kapłan stałeś się dzieckiem Bożego miłosierdzia i sam jesteś nim obdarzony.
Niech Pan Bóg obdarza Cię pełnią swych łask, daje zdrowie i siły na dalszej drodze życia i służby Kościołowi, niech stale umacnia ten wielki dar Twego kapłaństwa. Niech Matka Najświętsza nieustannie wstawia się za Tobą do swego Syna i osłania Cię od wszelkich zagrożeń i niebezpieczeństw, a patron Święty Jan Chrzciciel niech będzie Twoim powiernikiem we wszystkich prośbach i intencjach, które zanosisz do Boga. A w misji proboszcza naszej tymbarskiej parafii niech Ci pomaga ten, który pozostawił po sobie niezwykły wzór życia i służby kapłańskiej – patron proboszczów Święty Jan Maria Vianney. Składając te życzenia imieninowe chcemy również wyrazić Ci serdeczną wdzięczność za opiekę duszpasterską nad naszą wspólnotą parafialną oraz za Twoją niezwykłą pracowitość i staranność w zarządzaniu parafią.
Za ten codzienny trud i pokorną służbę kapłańską, przyjmij Drogi Księże Janie nasze podziękowanie i modlitwy w swojej intencji.
W przeddzień Dnia Ojca, który w Polsce obchodzony jest 23. czerwca, publikuję artykuł o Tacie śp. Józefie Wilczku, na temat Jego pracy, dzisiaj nazywamy ją pracą innowacyjną.
Irena Wilczek-Sowa
dr mgr inż. Józef Wilczek
W zakładach przemysłu owocowo-warzywnego w trakcie rozmaitych procesów przetwórczych powstają znaczne ilości różnych odpadów. Z uwagi na dużą zawartość wody ulegają one szybkiemu gniciu i nie dają się transportować. A przecież te właśnie odpady mogą stanowić doskonałą paszę, czy też dodatek do pasz dla zwierząt hodowlanych. W samym tylko Tymbarku przerabia się rocznie ok. 14 tys. ton jabłek. Odpady powstające przy wytłaczaniu jabłek czyli tzw. wytłoki sięgają aż 25 proc, całej masy surowcowej. Początkowo, przynajmniej część tych wytłoków, przekazywano okolicznym rolnikom dla szybkiego zużycia w formie mieszanki do pasz. Momentem zwrotnym jednakże w zagospodarowywaniu tych odpadów stało się zainstalowanie — importowanej z zagranicy, nowoczesnej suszarki (drugą taką suszarkę otrzymały Zakłady przem. owocowo-warzywnego w Tarnowie). Wykorzystanie wytłoków poszło w dwu kierunkach. W przyzakładowym laboratorium w Tymbarku opracowano technologię wytwarzania z suszonych wytłoków, wysoko wartościowej pektyny. Znajduje ona szerokie zastosowanie w przem. spożywczym do produkcji galaretek, dżemów, konfitur, a ponadto w przem. farmaceutycznym dla specjalnej grupy leków i witamin. Półprodukt uzyskiwany z wytłoków wysyłany jest z Tymbarku do wytwórni w Jaśle, gdzie wytwarza się już produkt finalny. Nie pominięto też i drugiego sposobu wykorzystywania wytłoków jako dodatku do paszy dla bydła. Wytłoki, które przechodzą przez suszarkę, są o wiele bardziej dogodne da przechowywania i transportu, gdyż nie podlegają procesowi rozkładu i gnicia. Zapotrzebowanie na wytłoki jest duże;, zgłaszają się po nie tuczarnie trzody chlewnej i bydła, instytuty hodowlane, korzystają z nich stadniny zarodowe. Odbiorcami są też indywidualni hodowcy. Ostatnio odnotować możemy nowy sukces w zakresie polepszania sposobów żywienia zwierząt hodowlanych, co ma z punktu widzenia naszej gospodarki wielkie znaczenie. Otóż kierownik bazy ogrodniczej tymbarskich zakładów mgr inż. JOZEF WILCZEK opracował technologię suszenia serwatki i mieszania jej z suszonymi wytłokami owocowymi. Serwatka, bogata również w witaminy, białko, cukier, sole mineralne jest wysoko wartościową paszą zwierzęcą, jednakże z uwagi na dużą zawartość wody szybko się psuje i trudno ją transportować. Te niekorzystne właściwości serwatki można wyeliminować jedynie przez jej odwodnienie czyli po prostu wysuszenie. I to jest właśnie przedmiotem opatentowanego już wynalazku inż. J. Wilczka. Wysuszona serwatka połączona z wysuszonymi wytłokami owocowymi podlega jeszcze — zgodnie z opracowaną przez inż. J. Wilczka recepturą wytwarzania — czterokrotnemu procesowi uwalniania od resztek wody, przy pomocy gazów spalinowych w suszarniach bębnowych. Tak sporządzona mieszanka jest wręcz rewelacyjną paszą dla zwierząt. Z uwagi na to, że pow. limanowski ma stanowić, zgodnie z planami rozwojowymi, również rejon hodowli krów oraz bazę przetwórstwa mleczarskiego — wynalazek inżyniera z Tymbarku ma szczególnie duże tutaj znaczenie. Józef Wilczek z wykształcenia inżynier rolnik i magister zootechnik — ma na swym koncie także i inne opatentowane już wynalazki. Opracował on sposób wytwarzania paszy treściwej z odpadów przem. winiarskiego. Odpowiednio wysuszone wytłoki owocowe i drożdże winiarskie stanowią paszę równą pod względem odżywczym, pszennym otrębom. J. Wilczek opracował też sposób wykorzystywania odpadów zielonych przy sporządzaniu groszku konserwowego. I znów, we właściwy sposób odwodnione strąki groszku, zmieszane z innymi rodzajami pasz stanowią wartościowy pokarm dla trzody chlewnej karmionej z autoklawu. W ten sposób, z ogromnym pożytkiem dla hodowli, można wykorzystywać uciążliwe kiedyś odpady zarówno z fabryk przetwórstwa owocowego i warzywnego jak i mleczarskiego. Dodajmy, że nie wykorzystywane odpady z przem. mleczarskiego, odprowadzane do rzek, powodują zatruwanie i zanieczyszczanie wód. W sytuacji zaś, gdy istnieją tak duże trudności z zapewnieniem dostatecznej i odpowiedniej paszy dla zwierząt hodowlanych, co często przesądza o sprawie hodowli — Wynalazki mgr inż. Józefa Wilczka z Tymbarku szczególnie się liczą… . (bp)
W miniony czwartek (20 czerwca), w najdłuższy dzień roku, seniorzy i mieszkańcy z gminy odkrywali atrakcje Krakowa.
Spacer po królewskim mieście rozpoczął się tradycyjnie od Wawelu, gdzie na zamkowym dziedzińcu można poczuć ducha minionych epok. Wędrując królewskim traktem do Rynku, co rusz mija się historyczne budowle, gdzie niegdyś mieszkali sławni Polacy oraz pamiętające najważniejsze wydarzenia z dziejów miasta.
Główną atrakcją wieczoru był spektakl w Teatrze Bagatela pt.” Mayday odNowa”, w reżyserii Artura Barcisia. Okrzyknięty przez krytyków „brytyjską komedią w najlepszym wydaniu”. Stanowi doskonałą rozrywkę z dużą dawką humoru, pełną niesamowitych zwrotów akcji. Wieczorem był jeszcze spacer po klimatycznym Krakowie.
Odprężeni, zrelaksowani i pełni pozytywnych wrażeń wróciliśmy do Tymbarku.
W środę (19.06.2024 r.) w Przedszkolu Samorządowym w Tymbarku odbyła się uroczystość Pożegnania Absolwentów.
Dzieci 6-letnie, które od września rozpoczną naukę w pobliskich szkołach podstawowych, krótkim programem artystycznym pożegnały się z przedszkolem, jego pracownikami, a także swoimi kolegami i koleżankami.
W trakcie spotkania Wójt Gminy Tymbark Pan Paweł Ptaszek, Sekretarz Gminy Pani Dorota Ogórek, Kierownik ZEAS w Tymbarku Pani Agnieszka Kądziołka oraz Dyrektor Przedszkola Pani Anna Leśniak podziękowali odchodzącym na emeryturę pracownikom: nauczycielce Pani Annie Boczoń i konserwatorowi Panu Eugeniuszowi Michałek. Wyrażając uznanie dla ich zaangażowania w pracę na rzecz przedszkola, życzyli odchodzącym dalszych lat w zdrowiu i spokoju. Życząc równocześnie pomyślności oraz realizacji pasji i marzeń, na które nie było czasu w trakcie pracy zawodowej.
Najdłuższy dzień w roku 2024 przypadł na 20 czerwca. Jest to nietypowe, gdyż najczęściej przypada ten dzień na 21.06, tak było w 2023 roku i tak będzie w 2025 roku.
Długość tego dnia w Polsce średnio 16 godzin i 46 minut. Oznacza to, że noc potrwa jedyne 7 godzin i 14 minut.
W Tymbarku zachód słońca był oznaczony na godz.20.50.
Kilka fotek Tymbarku z ostatnich chwil wiosny 2024 oraz z godz.20.50 i 21.15.
