Aktualności

Czuwanie na cmentarzu

Dzisiaj wieczorem, w Uroczystość Wszystkich Świętych, młodzież z KSM w Tymbarku, wraz z opiekunem Ks.Bogdanem,  zaprosiła wszystkich na czuwanie modlitewne. Odbyło się, co jest oczywiste w takim dniu, na tymbarskim cmentarzu.  Była to modlitwa dziękczynna  za wszystkich tych, którzy dostąpili  chwały nieba. Organizatorzy zaprosili (m.in.  poprzez swoją stronę na FB :  KSMTymbark) również  na refleksję przy świetle setek płonących  zniczy, nad  tajemnicą śmierci i przemijania.

Za zmarłych, którzy potrzebują jeszcze pomocy odmówiono wspólnie Koronkę do Bożego miłosierdzia.

zdjęcia: RM

Cmyntorz

  Wiersz poświęcam zmarłym Rodzicom oraz Bratu
Jedon jes tylko, dzioj f Pajskim Roku,
Syćka f zadumie, stojom do zmroku;
Łogrod chryzantem, i śfiatła znicy,
leconcyk głodzin,nikto nie licy.
Ponad grobami, mlycno mgła sie snuje,
Kłozdy skupiony,  cicho deliberuje;
Cujemy duse, i łojcof i bratof;
Co tutok przyśli, s boskik zaświatof.
Grobowo cisa, panuje f koło,
Nikto nie godo,nikto nie woło;
I nawet zgraje, cichnom łokrzyki,
Fpatrzone łocka, f świycek płomyki.
A kłozdy s ludzi, myślom skupiony,
F muzgownicy, przewraco strony;
Smutki,radości, wracajom na nowo,
Tynsknionc za bliskom,  swojom łosobom.
S downyk lot cionie, po grobak sie snujom,
Powrotnom droge, f zaświaty sykujom;
Milijony śfiycek droge im łośfiyco,
F ukrytyk modlitfak Boga polyco;
Nicego zmarłym, wiyncy nie trzeba,
Jeno modlitfy, u bramy Nieba.
stary gazda
cmentarz

Różańcowy październik dobiegł końca

Dzieci, które brały codziennie udział w nabożeństwach różańcowych oraz te, które przygotowały różańce, otrzymały od opiekującej się nimi Siostry nagrody: gry  biblijne, książki, słodycze i inne upominki.

pażdziernik

Wyróżniono różańce wykonane m.in. przez:  grupę trzylatków przedszkola „U Cioci Agatki”, grupę trzylatków pięciolatków przedszkola parafialnego, rodzeństwa Kaimów, Jowity Krzyściak, Elizy Poręba, Eweliny i Adriana Majda, Krzysztofa Wojtasa, Bartłomieja Kurdziela, Szymona Szewczyka, Dominiki Pach, Krystiana Franczak, Karoliny Baran.

IWS

październik

zdjęcia: RM

A dusza zapomniawszy ciała…

***

Wszystko się kiedyś raz zakończy
Radości śmiech i smutek klęski
Bóg co połączył, to rozłączy –
Opadnie z duszy w grób proch ziemski.

Ziemia się w ziemi tak rozsypie,
Jak gdyby z duchem tu nie trwała –
I w płaczu bliskich, w łopat skrzypie
Spełni się groźne prawo ciała.

Czuję już nieraz ową chwilę,
Gdy w grobie kształt się kruszy ręki –
I tylko pył jest w ziemi pyle.
Wolny od trwogi, próżny męki.

A dusza zapomniawszy ciała,
Wzniesie się czysta i pogodna –
I czuję: oto uleciała
Jak źródło chłodna, wiatr swobodna.

                                    Wojciech Bąk

„Jezus pozostaje w ludzkiej historii jako jedyny, którego śmierć była przedstawiona przez Niego
samego jako mesjanistyczna odnowa świata.
Nikt prócz Jezusa nigdy nie pretendował do tego, żeby poprzez swoją śmierć przemienić
duchową sytuację Izraela, historii i całego stworzenia”
Gustaw Martelet

P.S. Wyboru dokonał Jan Plata, którego nową pracę pod tytułem „Bezradność równań” można obejrzeć w Galerii Jednego Obrazu.   Bezradność równań