KAPŁANI NA MEDAL!

13. września br. w kościele parafialnym w Tymbarku zostaną odznaczeni: ks. prałat Józef Leśniak oraz ks. kanonik Franciszek Malarz  Złotym Krzyżem Zasługi, nadanym przez Pana Prezydenta Andrzeja Dudę,

Z tej okazji poprosiłam księdza kanonika Franciszka Malarza, który obecnie służy wiernym w Parafii Podłopień, o kilka słów.

Proszę Księdza, obecnie pracujących jest trzydziestu księży rodaków z Parafii Tymbark. Ksiądz jest z nich najstarszy. Dwa lata temu Parafia Tymbark oraz Parafia Podłopień dziękowała za 60 lat Księdza posługi kapłańskiej.  I nadszedł dzień, że otrzymuje Ksiądz od Prezydenta Polski Złoty Krzyż Zasługi.

Przede wszystkim  serdeczne gratulacje!  A po drugie, proste pytania: co, jak, kiedy wydarzyło się w Księdza życiu, że możemy dzisiaj przeżywać tak uroczystą chwilę.

Fakty, krótki życiorys, Czytelnicy mieli już okazję poznać, gdyż były na portalu przedstawiane z okazji Jubileuszu, ale pokrótce przypomnijmy:

Ksiądz Franciszek Malarz urodził się 23 lutego w 1935 r. w Zawadce koło Tymbarku. Maturę zdał w 1952 r. w Limanowej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1958 r. w Tarnowie W latach 1958 – 1962 pracował w Rożnowicach, potem w Rzepienniku Strzyżewskim, następnie od 1963 r. do 1972 r. w Gorlicach w parafii Glinik. W latach 1973 – 1994 był wicedziekanem dekanatu Gorlice – Północ oraz egzaminatorem i wizytatorem nauki religii. Od 1998 r. był ojcem duchowym dekanatu Ropa. Od 1972 r. przez 33 lata był proboszczem parafii Wysowa – Zdrój i kapelanem Zdroju ( 700 kuracjuszy). Materialnym sukcesem jest to, że udało się zbudować kościoły w Hańczowej pw. Dobrego Pasterza w Wysowej, kościół zdrojowy pw. Przemienienia Pańskiego oraz kaplicę cmentarną zwaną kościołem Dobrej Nadziei. Za Jego staraniem został wykonany wystrój wnętrza kościoła parafialnego oraz  jego otoczenie,   wokół kościoła wymurowano kamienne ogrodzenie, zostały ogrodzone dwa cmentarze oraz  parkingi.  Ponadto wybudowano plebanię oraz dwa pomieszczenia dla rekolekcji oazowych.

Ksiądz Franciszek Malarz wygłosił 46 rekolekcji wielkopostnych  i 2 misje parafialne.

Przyglądając  się tym osiągnięciom, sukcesom materialnym i niematerialnym, rodzi się pytanie,  jak to się mogło wszystko zdarzyć w czasach  wojującego komunizmu, w czasach prześladowania Kościoła. Czy mógł Ksiądz opowiedzieć o tym?

Była to wielka ofiara, wysiłek  i poświęcenie. Przypominamy sobie:  rok 1963. Uwieziono Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Odbywają się pokazowe procesy biskupów, wielu księży było skazywanych na więzienia oraz kary finansowe. Bezpośrednią  przyczyną był fakt usunięcia nauki religii ze szkół.  Księża wraz z wiernymi organizowali jej nauczanie w prywatnych domach, co przez komunistyczne władze było traktowane jako nielegalne zgromadzenia i było przestępstwem karnym. Z tego powodu byłem kilkakrotnie karany karami grzywny  przez kolegium  w Gorlicach, a następnie już jako recydywista, gdyż nie przestałem uczyć, zostałem skazany przez Sąd Wojewódzki w Rzeszowie . Otrzymałem wyrok: rok więzienia lub wysoką karę pieniężną. Moi wierni sami zebrali wymaganą kwotę i wpłacili ją za mnie, bym nie poszedł do więzienia. Ten sam sąd w Rzeszowie, w tym składzie sędziowskim,  skazał księdza Władysława Findysz ze Żmigrodu, za podobne oskarżenie, 2,5 roku bezwzględnego wiezienia. Został on osadzony  na Montelupich w Krakowie.  Niestety ksiądz Findysz nie przeżył traumy. Jako męczennik systemu totalitarnego został w 2005 roku ogłoszony błogosławionym,   spoczywa w kościele parafialnym w Żmigrodzie.

Były to czasy wielkich represji, rygorów, podsłuchów, donosów. Ale było to  skąd też się czerpało siłę i  moc. Wierni byli wraz z księżmi, Byliśmy razem!  Ludzie bronili księży, płacili za nich  grzywny i dalej trwała wspólna działalność duszpasterska.  Ksiądz miał autorytet.  Hasło Prymasa „Non   possumus” , czy  „zło dobrem zwyciężaj”,  nie ulegać przeciwnościom. I daliśmy radę!

Ciągły atak na rodzinę,  na młodzież,  staraliśmy się przetrzymać poprzez organizacje  dwutygodniowych rekolekcji dla rodzin,  a dla młodzieży oazy, 15 dniowe, trzystopniowe, rekolekcje  z charyzmatem księdza Blachnickiego „Światło Życie”. Kilkaset młodzieży  wzięło w nich udział. To było wzruszające widzieć, jak młodzież  z Sejn, Rumi czy innych miejscowości z północy Polski,  autokarami przyjeżdżała do nas, jadąc przez całą Polskę,  narażając się na wysiłek finansowy i różne niewygody. Ale udało się!

W jakim nastroju ksiądz przyjmuje to wielkie wyróżnienie,   Złoty Krzyż Zasługi  do Prezydenta?

 W nastroju radości, ale i wielkiej wdzięczności dla Prezydenta Andrzeja Dudy  oraz dla  tych wszystkich, którzy byli  Promotorami tego wydarzenia  oraz  załatwiali formalności w tym związane.

 Czuję się też w obowiązku gorętszej modlitwy za Ojczyznę.

Bardzo dziękuję za rozmowę i życzę Błogosławieństwa Bożego na następne lata życia kapłańskiego.

Ksiądz prałat Józef Leśniak

Ksiądz prałat Józef Leśniak przyjedzie na uroczystość do Tymbarku  z Tarnowa, gdzie obecnie mieszka w Domu Księży im. św.Józefa.

Przypomnę pokrótce działalność księdza prałata Józefa.

Urodził się 12.02.1933. Jego rodzinną parafią była Parafia w Przyszowej. Święcenie kapłańskie przyjął w 1956 roku. z rąk Biskupa Karola Pękali. Swoją pracę duszpasterską rozpoczął w Bruśniku, następnie jako wikariusz pracował w Łużnej, Łysej Górze, Starym Wiśniczu, Wojniczu oraz w Pilźnie.  Zanim 25.03.1997 został proboszczem Parafii Tymbark, był w latach 1968 – 1987 proboszczem w Parafii w Delatowicach. Proboszczem w Tymbarku był do 23.08.2003 roku ( kiedy to przekazał parafię swojemu następcy, ks.Edwardowi Nylcow)i,  Pełnił też funkcję notariusza w tymbarskim dekanacie oraz był Dziekanem Dekanatu Tymbark. Został Kapelanem Jego  Świątobliwości oraz   Kanonikiem  Honorowym Kapituły Katedralnej.

Oddany Kościołowi, niestrudzenie prowadził pracę duszpasterską wśród parafian. Dzięki Jego staraniom, po dobudowaniu naw kościoła, uzyskał zgodę na Wieczystą Adorację Najświętszego Sakramentu.  Był inicjatorem oraz następnie prowadził różnorakie dzieła dla całej lokalnej społeczności. Inicjator budowy domów parafialnych i Parafialnego Centrum Kultury. Nigdy nie zapomniał o potrzebujących. Orędownik i współtwórca Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych im. Jana Pawła II przy Parafii Tymbark . Stowarzyszenia działającego na rzecz rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnościami, prowadzącego w tym celu ośrodek rehabilitacji, z którego korzystały dzieci nie tylko z gminy Tymbark, ale też z okolic. Inicjator i założyciel Parafialnego Przedszkola Integracyjnego im. Św. Kingi,  prowadzonego przez Siostry Nazaretanki. Miał  wizję działania tego przedszkola. Jako jeden z pierwszych w województwie potrafił sięgnąć w tym celu po unijne fundusze. Przedszkole w przyszłym roku będzie obchodzić 20-lecie swojej bardzo owocnej działalności.

Podejmował działania mające na celu zwiększania ilości miejsc parkingowych, co po latach, gdy samochody stały się powszechnie używane, było i jest dla wszystkich bardzo użyteczne. Place te wykorzystywane były też przez samorząd do organizacji Dni Tymbarku. Prowadził prace nad rozbudową cmentarza parafialnego.

W ramach pracy duszpasterskiej były organizowane miejsce Kwartalne Apele Jasnogórskie w intencji ojca  Świętego oraz Ojczyzny. Działał też Klub Inteligencji Katolickiej, m.in. jako forma katechezy dla dorosłych.

Oprócz swojej pracy duszpasterskiej, przez okres kierowania tymbarską parafią, zrealizował następujące przedsięwzięcia oraz  inwestycje:

– 1988 rok – generalny remont kościoła.  Sprawiono też sześć witraży, wykonanych przez  Annę i Janusza Zarzyckich z Krakowa, wg projektu artysty plastyka  B. Szpechta. Polichromię wnętrza wykonał także artysta  malarz B. Szpecht z Krakowa.

– 1998 rok – poświęcenie nowowybudowanych naw bocznych kościoła parafialnego oraz inauguracja Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu,

– 1998 rok – zakończenie  rozbudowany  i modernizacji istniejącej kaplicy  w Piekiełku p.w. Św. Józefa Rzemieślnika. Polichromię wnętrza wykonał art. malarz  B. Szpecht z Krakowa.

– 1999 rok– zakończenie budowy nowego budynku parafialnego, w którym mieściły się wówczas: gabinety rehabilitacyjne działające w ramach Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych im oraz Parafialne Przedszkole. Ponadto znajdują  się tam  mieszkania Sióstr Nazaretanek wraz z kaplicą . Nowy dom parafialny został wybudowany na miejscu dawnej plebani – tzw. „napoleonki” (z 1812 r.).

2000 r. – Parafialny kościół w Tymbarku był Kościołem Jubileuszowym,

2000 r. – zakończenie modernizacji budynku „dawnej wikarówki” (która wcześniej wykorzystywana była na mieszkania dla księży, organisty i jego rodziny oraz znajdowała się tam sala katechetyczna, w której odbywały się lekcje religii, w latach, gdy nauczanie religii było usunięte ze szkół ) i utworzenie w odremontowanym budynku Parafialnego Centrum Kultury.

(Do opracowania wykorzystałam  informacje znajdujące się na stronie internetowej Parafii Tymbark oraz tekst przemówienia zamieszczonego w Głosie Tymbarku Nr 52 wydanego w 2004 roku.)

Irena Wilczek-Sowa