Uroczystości pogrzebowe Księdza doktora Andrzeja Jedynaka

15 stycznia 2022 w Porąbce Uszewskiej została odprawiona Msza święta pogrzebowa zmarłego 5 stycznia (podczas pielgrzymki do Medziugorie)  Księdza dra Andrzeja Jedynaka. Eucharystii koncelebrowanej przewodniczył, oraz kazanie wygłosił, biskup Leszek Leszkiewicz.

Przy trumnie zmarłego Księdza Andrzeja zebrała się Jego rodzina, przyjaciele oraz liczne poczty sztandarowe organizacji, stowarzyszeń, z którymi Ksiądz Andrzej współpracował w ciągu swojego bogatego życia kapłańskiego, przewodnika górskiego i turystycznego, pielgrzyma, działacza Solidarności, kronikarza, społecznika oraz przyjaciela. 

Po zakończonej Mszy św. Księdza Andrzeja pożegnali: ks.prałat Bolesław Klauz w imieniu kapłanów z rocznika (1971), przedstawiciel Polskiego  Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, Wójt Gminy Gromnik Bogdan Stasz w imieniu społeczności Gromnika oraz proboszcz Parafii Porąbka Uszewska ks.Józef Golonka w imieniu parafii.

Kondukt pogrzebowy odprowadził Ciało Zmarłego księdza Andrzeja na miejscowy cmentarz, gdzie zostało pochowane w rodzinnym grobowcu. 

Irena Wilczek-Sowa 

Ksiądz doktor Andrzej Jedynak 

Ks. dr Andrzej Jedynak urodził się 29 listopada 1946 roku w Porąbce Uszewskiej, jako syn Piotra i Józefy z domu Zych. Egzamin dojrzałości złożył w Tarnowie w 1964 roku, po czym wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Po ukończeniu studiów filozoficzno – teologicznych przyjął 30.05.1971 r. święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Podczas studiów władze PRL zarządziły przymusowe wcielanie kleryków do LWP, co też objęło ks.Andrzeja.  W 1965 roku został skierowany do jednostki specjalnej w Brzegu nad Odrą, gdzie służył do 1967 r. Stopień magistra uzyskał na KUL-u w Lublinie, doktorat zdobył na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. 

Jako wikariusz pracował w parafiach: Nowy Sącz – Matki Bożej Bolesnej (od 19 czerwca 1971 roku), Łączki Brzeskie (od 05 lutego 1974 roku), Tymbark (od 10 kwietnia 1976 roku) oraz Pilzno – św. Jana Chrzciciela (od 18 czerwca 1979 roku).

14 września 1983 roku objął urząd proboszcza parafii pw. Matki Bożej Bolesnej w Chotowej.  05 sierpnia 1998 roku został  proboszczem parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej w Gromniku. był do 12 sierpnia 2016 roku i po 18 latach  sprawowania urzędu proboszcza, już w charakterze rezydenta, pozostał w Gromniku.  

30 maja 2021 w swojej rodzinnej miejscowości Porąbka Uszewskiej obchodził jubileusz 50-lecia kapłaństwa, a 16.06.2021 jubileusz ten przeżywał w Gromniku. 

Niezależnie od obowiązków duszpasterskich Ks.Andrzej  Jedynak był przewodnikiem PTTK. W latach komuny był prawdopodobnie jedynym kapłanem w Polsce, który uzyskał państwowe uprawnienia przewodnika.

Był  autorem wielu pozycji książkowych. Poza czterema tomami o rodzinnej wiosce i parafii “Porąbka Uszewska Dzieje wsi i Parafii”, wydał m.in. “Z chłopskiej zagrody na stolicę biskupią”. W Chotowej napisał ‘Parafia wśród lasów”, “Nad mogiłami stanąć”, “Wdzięczność jest pamięcią serca”, “Pod jednym niebem (o Polakach w Rumunii), a w Gromniku przewodniki turystyczne, m.in: “Kościół św.Marcina biskupa w Gromniku”, “Parafia Najświętszej Maryi Panny w Gromniku”, “Ocalić od zapomnienia”, “Martyrologia duchowieństwa diecezji tarnowskiej w czasie okupacji niemieckiej”, “Powtórka z historii – w 50.rocznicę święceń kapłańskich” .  Podczas duszpasterstwa w Gromniku wydawał cykliczne kwartalnik “Echo Parafii Gromnik”. 

W dowód uznania za osiągnięci duszpasterskie i społeczne od Prezydenta RP otrzymał “Srebrny Krzyż Zasługi”, Medal od ministra Sportu i Turystyki, a później od Ministra Oświaty i Szkolnictwa Medal Komisji Edukacji Narodowej. Ponadto od Zarządu Głównego Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ medal “Za zasługi dla SKMP ON”, a od Związku Żołnierzy Wojska Polskiego (Zarząd Główny) złoty medal XXXV-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego. Od starosty tarnowskiego “Grosz Ziemski”, od przydenta Nowego Sącz “Grawerton z okazji 100-lecia PTTK”. Związek Solidarności Polskich Kombatantów przyznał mu “Krzyż Semper Fidels”. Władze lokalne, w tym Małopolskie Stowarzyszenie Sołtysów, Gminne Koło w Gromniku nadało mu tytuł “Budowniczy Gminy Gromnik”. 

Jako instruktor przewodnictwa od PTTK otrzymał m.in. Odznakę ZG PTTK “Zasłużony przewodnik”, medal z okazji 100-lecia Oddziału “Beskid” PTTK w Nowym Sączu oraz tytuł “Zasłużony w pracy PTTK wśród młodzieży”, a także Złotą Odznakę “Zasłużony Przewodnik PTTK”. Od władz na Ukrainie otrzymał medal “za aktywną międzynarodową działalność”. Od Solidarności otrzymał “Medal Czterdziestolecia Powstania NSZZ “Solidarność” w Małopolsce. 

“…a po śmierci f niebie byli s aniołami” – ostatnie spotkanie śp.Józefa Puchały z Czytelnikami Tymbark.in

Poniżej ostatni wpis Starego Gazdy, W ten sposób kończy się cykl przypomnień opowieści Starego Gazdy, który rozpoczęłam w okazji piątej rocznicy Jego śmierci.  Opowieści Starego Gazdy ukazywały się na portalu w 2015 roku. Rozpoczęły się na wiosnę i, jak się okazało, najwięcej było ich pod koniec roku, listopad, grudzień.  To ostatnie kolędowanie ukazało się na portalu 2 stycznia 2016 roku. “cdn” nie nastąpił. 16 stycznia to szósta rocznica śmierci Starego Gazdy czyli śp. Józefa Puchały. 

Hej kolynda, kolynda

Idom kolyndnicy, f zospak po kolana,
Prowadzom ze sobom, turonia, barana,
Kłapie swom kłapackom, rogami tys strasy,
Diabłowi co pszed nim, daje tys szturchasy.

Majom gwiozde piyknom, co mo sześć ramioni,
F blasku pełnygo miesioncka, kolorami mioni,
Kryncom dizarsko kryncom, kryncom se tys śmiało,
Kolyndy śpiywajom, jak na cas pszystało.

Anioł s biołyk pior, skrzydlaty,
Altom śpiywo, u wrot chaty,
Rynce złozoł,lico błogie,
Widzi rogi, diabła srogie.

I śmierć bryko, gawiydź strasy,
S diabłom cyni, rozne śpasy,
Grajkof śtyrek, jus pszed chatom,
Łoznajmiajom gazdom, sfatom:

Przyśli my tu po kolyndzie, niek Wom za przykre nie byndzie
A cy byndzie, cy nie byndzie kolyndować mozno fsyndzie
Bo Pon Jezus jak się narodził, to świynty Scepon po kolyndzie chodził
I my ludzie grzyśni po kolyndzie do Wos przyśli.
Na scynście, na zdrowie, na to Boze Narodzonie, na tyn Nowy Rok
coby się Wom darzyła kapusta i groch,
i zeby się Wom darzyło w kumorze, łoborze, na polu dej Boże
W kłozdym kontku po dzieciontku a na piecu troje.
A teroz zaśpiewamy Wom tako piykno kolyndecko .”

Ni mos, Ci ni mos, nad tom gwiozdecke,
Co mnie prowadzi, prosto f szopecke,
Tam , tam, kaj moj Pan lezy,
F złobie, f ludzki łodziezy.

Pójdem jo, pójdem, bede Mu słuzyć,
Nie dom Mu w stajni niewcasu uzyć.
Hej, hej, łobrołem sobie
Słuzyć, moj Jezu, Tobie.

Bedem łosiołkiem i wołkiem tfojim,
Bedem Cie sercym łogrzywoł mojem…
Hej, hej łobrołem sobie

Słuzyć moj Jezu, Tobie.

Żłobek Ci twardy miynko wyłoze,
Lebo Cie w sercu mojem połoze,
Hej, hej, łobrołem sobie
Słuzyć, moj Jezu, Tobie

Ani snu łocom moim pozwole,
Ciebie, Dzieciontko, kołysać wole.
Hej, hej, łobrołem sobie
Słuzyć, moj Jezu, Tobie

Co tylko kozes, wszystko to zrobiem,
F scynściu, f niescynściu bede pszy Tobie.
Hej, hej, łobrołem sobie
Słuzyć, moj Jezu, Tobie

Weź mnie, mój Panie, i na krzyż s sobą,
Gdzie się łobrócis, pójdem za Tobom.
Hej, hej, łobrołem sobie
Słuzyć, moj Jezu, Tobie

Teraz Ci śpiywać, prosić Cie bedem,
Kłochane Dziecie, dej mi kolynde,!
Hej, hej! nie co innego,
Tylko Siebie samego!

Nie kcem zapłaty innej łod Ciebie,
Dobrze zapłacis, kiej Ty dos Siebie.
Hej, hej! nie kce nicego,
Tylko Ciebie samego!

Za kolynde dziynkujemy,

zdrowio, scynścio winsujemy,

azebyście dugo zyli,

a po śmierci f niebie byli s aniołami

stary gazda (cdn…)

śp.Józef Puchała z wnuczką