Inne

Wstęp

Jan stał na drugim brzegu Jordanu , a wraz z nim dwóch jego uczniów. A gdy ujrzał przechodzącego Jezusa , rzekł „oto baranek Boży!” obaj uczniowie słyszeli jak mówił i poszli za Nim. Gdy Jezus się odwrócił i spostrzegł, że idą za Nim , zapytał ich „Czego szukacie?” Oni rzekli: „Rabbi – to znaczy nauczycielu – gdzie mieszkasz?”. Odpowiedział im „Chodźcie, zobaczcie”. Poszli i zobaczyli , gdzie mieszkał. I w tym dniu pozostali u Niego. (J1,35-39). 

Ten urywek Ewangelii mowie że Boga człowiekowi wskazuje drugi człowiek.  I zastanawiające – Jezus nie odpowiada na pytanie uczniów gdzie mieszka. Dlaczego? Przecież mógłby to zrobić i w ten sposób spełnić ich prośbę. A jednak tego nie czyni, bo nie wystarczy tylko przekazanie wiedzy o Bogu – nawet bardzo dogłębnej i zatrzymanie się na tym etapie.  Jak więc mamy przekazywać wiarę naszym dzieciom?. Żeby to robić owocnie trzeba mieć świadomość, że oprócz wiedzy potrzebne jest jeszcze świadectwo naszego życia. Tylko tak będziemy wiarygodni. Pogłębiona wiedza religijna jest nieodzowna, by mówienie o Bogu było prawdziwe i niebanalne. Inaczej narazimy się na śmieszność!

Jeśli nie będziemy pogłębiać wiedzy religijnej i nie będziemy żyć zgodnie z wyznawanymi zasadami, nie przekażemy dzieciom wiary. Obydwa aspekty są ważne – wiedza i świadectwo życia.

Jeśli my rodzice zaniedbujemy pogłębianie naszej wiary , to zaniedbujemy również religijne wychowanie dzieci.( Z pustego nawet Salomon nie naleje).

W niniejszym, ostatnim odcinku z tej serii rozważymy te cnoty, które możemy przekazać naszym dzieciom poprzez przykład własnej postawy na co dzień. 

Cierpliwość  – to powstrzymywanie się od gniewu, napastliwości, gniewy czy kłótliwości. To również wytrwałość w dążeniu do dobra. Uzbrojenie się w cierpliwość nie oznacza przyzwolenia na to aby być permanentnie poddanym przemocy fizycznej , słownej, bądź psychicznej. Nie oznacza zgody na przedmiotowe traktowanie. Warto odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego jesteśmy niecierpliwi, wszystko nas drażni i prowadzi do reakcji agresywnych?  Tak może się dziać, gdy stawiamy siebie w centrum i wymagamy by ludzie w naszym otoczeniu zachowywali się wyłącznie tak jak to my sobie wyobrażamy.

Żądanie by relacje międzyludzkie były idylliczne to utopia, ale prowadząca do frustracji i zdenerwowania.  Oczekujemy by ludzie byli doskonali.

Gdy nie będziemy dbali o cierpliwość, to zawsze znajdziemy wymówki, aby reagować gniewem i w końcu staniemy się ludźmi nieznośnymi, a dom rodzinny stanie się polem nieustannej bitwy. Cierpliwość i wytrwałość umacnia się gdy uznamy ,że druga osoba ma prawo do życia ze mną, do rozwoju swoich zdolności, zainteresowań, pasji, nawet gdy jej  pomysły są dla nas irytujące.

Każda osoba jest autonomiczną odrębnością, jednością i zagadką, a nie naszym wyobrażeniem o niej, które jest tylko w naszej głowie.

Pochodną cierpliwości jest życzliwość, wyrażająca się w gotowości służenia pomocą. Objawia się ona radością z powodu dobra innych, docenia osiągnięcia innych i nie odczuwa ich jako zagrożenia dla siebie. Przeciwieństwem życzliwości jest zazdrość. Nie rozwija w sobie postawy życzliwości kto zawsze musi się porównywać lub współzawodniczyć z innymi, nawet ze swoim współmałżonkiem, aż po skrywaną radość z jego czy jej porażek .

Życzliwość akceptuje fakt, że każdy ma inne drogi życiowe i różne drogi do szczęścia.

Życzliwość wyklucza pychę i wpisuje się w sprawiedliwość poprzez odrzucenie sytuacji, gdy niektórzy mają dużo, a inni cierpią niedostatek. Taka postawa nie jest wyrazem zazdrości, lecz niezgodą na drastyczne i niesprawiedliwe  różnice w poziomie życia.

Życzliwość nie wyklucza oburzenia. Oburzenie jest zdrowe, gdy reagujemy wobec poważnej niesprawiedliwości, ale staje się szkodliwe, gdy ma skłonność dominującą do osądzania i przenikania wszelkich naszych postaw wobec innych. Żywienie takiego oburzenia staje się naszą wewnętrzną agresją przeciwko innym. Powoduje zaciemnienie rozumu, niemoc i doprowadza najczęściej do wycofania i samoizolacji z poczuciem zgorzknienia i pesymizmu.

Trzecia cecha to uprzejmość.  Pojmowana jako typ relacji międzyosobowych w których słowa, gesty, sposób bycia są sympatyczne i miłe, a nie grubiańskie, sztywne czy opryskliwe. Nie jest możliwa uprzejmość, gdy panuje pesymizm i swoiste polowanie na błędy i wady drugiego, być może by zrekompensować własne kompleksy. Uprzejmość jest szkołą wrażliwości i bezinteresowności wymagająca takiego kształtowania umysłu i zmysłów by nauczyć się czuć i mówić a niekiedy milczeć. Wchodzenie w życie drugiego poprzez relacje z innymi osobami (Ja – Ty), jest częścią naszego życia, wymaga delikatności, czułej subtelności i postępowania w sposób afirmujący godność drugiej osoby.. W tym drugim człowieku poprzez moją z Nim relację czynię jego i siebie równocześnie szlachetniejszym ,mądrzejszym życzliwszym itp. On mnie i siebie współtworzy ze mną. „Z jakim się wdajesz takim się stajesz” mówi przysłowie. Uprzejmość jest afirmatywna, pocieszająca, budująca nadzieję, niosąca ulgę.

Hojność  ( nie mylić z rozrzutnością) Hojność wyraża się gotowością niesienia pomocy w różnych  formach np. wsparcia  materialnego czy w innej formie np. finansowego Hojność i ofiarność to jak dwie siostry. Mówimy aby kochać innych trzeba najpierw pokochać samego siebie. Ten kto nie potrafi kochać samego siebie napotyka też na trudności w miłowaniu innych „ Kto jest zły dla siebie, czyż będzie dobry dla innych” ( Mądrość Syracha 14. 5 ) Miłuj bliźniego swego jak siebie samego, a nie bardziej, ale unikaj również przyznawania pierwszeństwa miłości dla samego siebie, jakby miłość siebie samego była szlachetniejsza niż dar z siebie dla innych.

Przebaczanie  abyśmy mogli przebaczać innym trzeba umieć przebaczyć sobie. To nie znaczy zbanalizować tego zła którego się dopuściliśmy. Przebaczenie odbywa się w prawdzie.

Co się dzieje, gdy nasze błędy, (nie)uzasadnione krytyczne uwagi o nas spowodowały utratę naszego szacunku do samych siebie?. Prowadzi to do wystrzegania się kontaktów z ludźmi, samoizolacji, powstawania lęku w relacjach międzyosobowych, a obwinianie innych przynosi fałszywą ulgę. Trzeba żyć i modlić się z własną historią, powierzyć ją Bogu, zaakceptować siebie, być świadomym własnych ograniczeń i także przebaczyć sobie, abyśmy mogli przebaczać innym. Taka postawa jest doświadczeniem Bożego przebaczenia, usprawiedliwienia danego za darmo, a nie za nasze zasługi. To trudna droga do przejścia, ale jedyna i owocna.

Słuszna obrona własnych praw i własnej godności nie może przekształcić się w uporczywą i stałą chęć odwetu .Dzieje się tak gdy mamy skłonność do szukania poza sobą coraz to więcej win, wyobrażania sobie coraz to więcej niegodziwości, zakładania wszelkich złych intencji i przypisywaniu wszystkiemu takiej samej wagi, co grozi tym, że będziemy tak samo okrutni wobec każdej, nawet drobnej niezręczności. Przebaczenie nigdy nie jest łatwe! Jak mamy przebaczać? Na kolanach? Nie! Wystarczy mały gest, mała rzecz, mała pieszczotka bez słów i wraca zgoda w rodzinie. Wewnętrzną reakcją wobec przykrości winno być błogosławieństwo w sercu, pragnienie dobra drugiej osoby, proszenie Boga aby ją i mnie wyzwolił i uzdrowił. Jeśli mamy walczyć ze złem, róbmy to ze sprzeciwem wobec przemocy wewnętrznej próbującej zagnieździć się w naszym sercu. Mówimy ”miłość ci wszystko wybaczy” to nie oznacza że nie bierze pod uwagę zła. Mam tu na myśli przede wszystkim używanie języka. Małżonkowie którzy się kochają mówią dobrze jedno o drugim, starają się pokazać dobrą stronę drugiej osoby, a nie tylko słabości i niedomogi. Zachowują milczenie, by nie psuć dobrego obrazu współmałżonka. Nie jest to naiwność, która udaje że nie widzi słabych punktów drugiej osoby. Wie, że wady i przywary są tylko częścią, a nie całością drugiej osoby. Nieprzyjemne zdarzenia nie są całością relacji, jedynie jej fragmentami. Współmałżonek jest nie tylko tym który mnie tylko denerwuje. Jest czymś znacznie więcej. Kocha mnie takim jakim jest, jak potrafi ze swoimi ograniczeniami, ale to nie oznacza że jego miłość jest fałszywa, czy też że jest nierzeczywista. Jest rzeczywista, ograniczona i doczesna. Współistnieje z niedoskonałością, wybaczeniem i potrafi zamilczeć w obliczu ograniczeń umiłowanej osoby.

Zaufanie – to życie w prawdzie i odpowiedzialności, ale nie łatwowierność. Nie chodzi tylko o wyzbycie się podejrzeń że druga osoba kłamie, oszukuje. Małżonkowie winni mieć obszary autonomii, otwartości na świat i nowe doświadczenia by wzajemne relacje miedzy nimi były ciągle na nowo odkrywane i bogate. Mogą dzielić się tym co dobrego i pięknego odkrywają poza kręgiem rodzinnym. Kiedy ktoś wie że inni mu ufają i doceniają jego dobroć, to ukazuje się takim jakim jest bez udawania i przybierania maski. W przeciwnym wypadku będzie wolał zachować swoje sekrety, ukryć swoje upadki i udawać kogoś kim nie jest. W rodzinie w której zawsze powraca zaufanie mimo wszystko, ujawnia się prawdziwa tożsamość jej członków i spontanicznie odrzucane jest oszustwo fałsz i kłamstwo.

Pobożność w rodzinie          Każde pobożne życie polega na modlitwie. Modlitwa rodzinna ma swoje cechy specyficzne. Jest modlitwą wspólną męża, żony i dzieci, często również dziadków. Wspólnota rodzinna w modlitwie jest owocem modlitwy i warunkiem jej istnienia, zapoczątkowanej dwoma sakramentami – chrztu i małżeństwa. Modlitwa rodzinna może wyrażać się w różny sposób, gdyż wiele jest dróg prowadzących do Boga. Czasami będą to proste modlitwy nauczone przez matkę innym razem modlitwy liturgiczne, bądź krótkie zwyczajowe – np. modlitwa przed jedzeniem, wspólna modlitwa wieczorna, modlitwa różańcowa. Chodzi o rożne zwyczaje zależne od miejsca, ale zawsze trzeba się starać aby modliła się  cała rodzina w sposób prosty, naturalny i bez świętoszkowatości.

Rodzice winni korzystać z różnych okazji codziennego życia aby rozwijać kulturę modlitwy: z narodzin, imienin, urodzin zaręczyn, śmierci krewnych itp.  Te chwile stanowią sposobność dziękczynienia i oddania się Bogu. Paweł VI przypomniał ojcom i matkom: „Matki, czy uczycie swoje dzieci modlitw chrześcijanina? Czy przygotowujecie w uzgodnieniu z kapłanami swoje dzieci do pierwszych sakramentów : Spowiedzi, Komunii Św. Bierzmowania? Czy przyzwyczajacie je , kiedy są chore, do myślenia o Chrystusie, który cierpi? Do wzywania pomocy najświętszej Maryi Panny i świętych? Czy odmawiacie różaniec w rodzinie?

A wy ojcowie, czy potraficie modlić się z waszymi dziećmi z całą wspólnotą rodzinną, przynajmniej czasami? Wasz przykład prawości myślenia i postępowania poparty wspólną modlitwą ma znaczenie nauki życia, ma znaczenie aktu kultu o szczególnym znaczeniu; w ten sposób wnosicie pokój w mury domostwa (Pokój temu domowi) Pamiętajcie: w ten sposób budujecie Kościół.

Rodzina poza domem winna uczestniczyć w życiu sakramentalnym a w szczególności w sakramencie pojednania i Eucharystii.

Kilka przykładów pobożności w rodzinie, życia liturgicznego i sakramentalnego.

1. Wszczepiać dzieciom od najmłodszych lat miłość do Najświętszego Sakramentu i Najświętszej Maryi Panny.
2. Starać się aby wszelkie praktyki pobożne zawierały treści teologiczne, nawet jak dzieci ich nie rozumieją . To wymaga pogłębionej wiedzy religijnej.
3. Rodzice winni uczyć modlitwy, ale winni wyjaśniać do kogo się zwracają i dlaczego należy się modlić.
4. Starać się by dzieci odmawiały wraz z nimi codzienne modlitwy (przed jedzeniem Anioł Pański, modlitwy wieczorne)
5. Modlitwę rodzinną należy odmawiać z wielką czcią. Rodzice winni zadbać o należną postawę dzieci, upominać je , gdy okazują oznaki rozproszenia. To nie to samo co zabawa. Modlitwa może być krotka , ale nie może być byle jak odmawiana!.
6. Należy znaleźć jakiś sposób wspólnego odmawiania Różańca w rodzinie. Najmłodsze dzieci mogą odmawiać np. jedną tajemnicę, a w miarę jak dorastają niech modlą się więcej.
7. Powierzać dzieciom prowadzenie modlitwy!.
8. Chodzić z dziećmi na Mszę Św. wspólnie kiedy to możliwe i stopniowo wprowadzać je w cztery rodzaje modlitwy ( cztery cele ) Mszy Sw. – uwielbienia dziękczynienia wynagrodzenia i błagania (prośby), aby ją coraz bardziej doceniały.
9. Dopilnować ich należytej postawy w kościele. Uświadomić im, że tu jest rzeczywiście i prawdziwie obecny Chrystus.
10. Zadbać o ich strój. Do kościoła nie powinno się chodzić jak na rewię „kusego ciała” lub niedbale jak na piknik grillowy.
11. Pomagać im w przyjęciu i przygotowaniu się do Komunii Św. poprzez przestrzegania postu eucharystycznego, odmawianie aktów żalu i miłości do Jezusa.
12. Nauczyć dzieci należytego dziękczynienia po przyjęciu Komunii Św. by sobie uświadomiły obecność Chrystusa w nich samych, aby podczas modlitwy dziękczynnej adorowały Go w sobie i powierzały Mu wszystkie sprawy.
13. Wyjaśniać dzieciom od najmłodszych lat znaczenie świąt liturgicznych
14. Uczyć je, aby swoje cierpienia przeciwności, wysiłki, pracę traktowały jako wynagrodzenie Bogu za wszystkie grzechy. Mówić im, że w ten sposób współuczestniczą z Chrystusem w dziele Odkupienia. To w przyszłości będzie im służyć jako oparcie w życiu.
15. Wyrabiać w nich stałość i wytrwałość modlitwie  i praktykach pobożnych.
16. W kanon modlitewny włączać Sześć prawd wiary oraz przykazania Boże i kościelne
17. Zadbać o to by- kiedy zaczną wchodzić w życie otoczenia – nie wstydziły się swojej wiary i pobożności, nie kierowały się względami ludzkimi, lecz były apostołami swojego środowiska.
18. Zachęcać dzieci, by poznały życiorysy swoich patronów, których imiona noszą.

   Jan Plata

W ramach cyklu „ Jakie cnoty rozwijać w rodzinie” omówiono następujące tematy.

Część I

1. Męstwo
2. Wstrzemięźliwość
3. Pracowitość
4. Prostota
5. Szczerość

Część II

6. Lojalność
7. Porządek
8. Wielkoduszność
9. Pokora

Część III

10. Radość
11. Posłuszeństwo i uległość
12. Dystans do rzeczy doczesnych
13. Czystość i wstydliwość

Część IV

14. Cierpliwość
15. Życzliwość
16. Uprzejmość
17. Hojność
18. Przebaczanie
19. Zaufanie
20. Pobożność w rodzinie.

„Wyborczy wodociąg na osiedlu Radnego”

   „Miałem już nie zabierać głosu na ten temat ale kilku komentujących wręcz zmusiło mnie do zabrania głosu…….” Powyższy fragment jest cytatem z komentarza zamieszczonego na jednym z lokalnych portali pod artykułem dotyczącym spraw Gminy Tymbark. Zatroskany „urzedas”  pisze dalej „…Dziękuj Panu Bogu i ludziom za dobrych i bardzo mądrych radnych Naszej Gminy na czele z Panią Przewodniczącą Zofią Jeż. To ta grupa radnych mądrze i rozważnie stoi na straży dobrego zrównoważonego budżetu gminy na 2018 rok”. (Tak na marginesie, powoływanie się na BOGA w sytuacji podawania nieprawdy jest wyjątkowym cynizmem.) 

             Rzeczywiście, tak było, nie miałem zamiaru zabierać głosu, jednak czy można nie odnieść się do tej „prawdy objawionej” „urzedasa”, która ma z prawdą tyle wspólnego co jego komentarze z rzeczywistością. Rozumiem jego i jemu podobnych („kalinka”, „zazula” i podobnych, bądź tych samych :-)) sfrustrowanie, przecież się dobrze znamy, jednak dobrze by było gdybyście posługiwali się faktami. Nie będę więcej wypowiadał się na temat lokalnej polityki, jednak nie mogę przejść obojętnie obok tego co najistotniejsze z punktu wiedzenia każdego mieszkańca Gminy korzystającego z wodociągu gminnego.

            To Wójt i pracownicy Działu Inwestycji na czele z jego Kierownikiem, wiedząc jaki jest stan infrastruktury gminnej służącej do uzdatniania i dostarczania wody wraz z budynkiem przygotowali projekt uchwały pozwalającej na rozpoczęcie działań naprawczych. Niektórzy Radni z Tymbarku, korzystający z tych urządzeń znajdujących się w Stacji Uzdatniania Wody w Podłopieniu (stan SUW przedstawiłem we wcześniejszym artykule) blokują możliwość wykonania tej  (i nie tylko) inwestycji. Prawdopodobnie Klub Radnych „Nasza Gmina” na czele z jego Przewodniczącą Zofią Jeż obiecał radnemu Oleksemu przebudowę odcinka wodociągu na jego osiedlu, w końcu to rok wyborczy.

            Pan Radny Jarosław Oleksy uzasadniając konieczność tej przebudowy twierdził: “Wymiana jest konieczna z uwagi na częste awarie i starą linię”. Nie wiem skąd Pan Oleksy ma takie informacje, wychodzi na to, że jest lepiej zorientowany niż Zakład Gospodarki Komunalnej w Tymbarku. Informuję Pana Radnego – na terenie Gminy Tymbark jest dużo starszych odcinków o większej awaryjności. Nie podejrzewam Pana Oleksego, że przy tej okazji chce „dozbroić” swoje działki budowlane, mam nadzieję że tak nie jest, jednak trwanie z uporem przy tym pomyśle jest co najmniej dwuznaczne. Co Panu da wymiana tego odcinka jak nie będzie budynku, w którym cały „proces” dostarczania wody o odpowiednich parametrach nie będzie mógł tej roli pełnić. „Sercem” i „nerkami” (chyba te dwa organy są z punktu widzenia zdrowego funkcjonowania organizmu  najważniejsze)  całej instalacji gminnej pod nazwą „Wodociąg Gminny” w Tymbarku  nie jest odcinek wodociągu na osiedlu Pana Radnego, a Stacja Uzdatniania Wody w Podłopieniu, „Sercem” ponieważ to tam są zainstalowane pompy tłoczące do całego systemu wodnego, porównanie do „nerek” też jest jak najbardziej trafne, ponieważ to tam, jest woda filtrowana i uzdatniana. Ze stacji tej korzystają wszyscy mieszkańcy Podłopienia, zdecydowana większość mieszkańców Tymbarku, w tym szkoły i przedszkola oraz znaczna część Zamieścia.

             Radni nie wyrażając zgody na modernizację budynku Stacji Uzdatniania Wody w Podłopieniu albo nie zdają sobie sprawy czym to może grozić, bądź robią to z całą świadomością celowo utrudniając i opóźniając rozpoczęcie prac, aby później krytykować, że znowu nic się nie robi. Jakoś mimo wszystkich zawirowań w ostatnim czasie wokół tego tematu nie dopuszczam do myśli, że może być w tym działanie z tzw. „premedytacją”, żeby w sytuacji poważnego  „problemu wodnego” móc „umyć ręce” i winę zwalić na tych, którzy to „nic nie zrobili”, wtedy nie będzie tych co to wcześniej blokowali i nie pozwolili, a będą oczywiście winni, chociaż i w to jestem skłonny uwierzyć. 

            Nie kwestionuję potrzeby przebudowy tego i innych odcinków sieci wodociągowej, jest to potrzebne i konieczne, jednak należy prace wykonywać od tego co najistotniejsze z punktu widzenia wszystkich odbiorców wody, a pozostałe pracy wykonywać sukcesywnie, zaczynając od projektów  uzgodnień etc, a nawet tego w tym przypadku na tą ta chwilę brak.

Marek Golonka

            Szanowni Państwo, w ostatnim okresie padło wiele pomówień, nieprawdy i najzwyklejszych kłamstw pod adresem Zakładu Gospodarki Komunalnej w Tymbarku, a mają one związek z planowanymi pracami przy rozbudowie sieci wodociągowej i modernizacji budynku Stacji Uzdatniania Wody. Poniżej przedstawiam fakty, nie mam zamiaru komentować „osobistych wycieczek” pod moim adresem, jednak nie pozwolę na to,  aby osoby publiczne przedstawiały w złym świetle Zakład Gospodarki Komunalnej w Tymbarku Sp. z o. o. i zatrudnionych w nim pracowników.

Kłamstwo Pana Radnego Zimirskiego. Na Sesji Budżetowej i wcześniejszym posiedzeniu wspólnych Komisji ze strony tego Pana padło stwierdzenie. „Przeznaczając pieniądze na remont wyposażenia Stacji Uzdatniania Wody w Podłopieniu – dotujemy Zakład Gospodarki Komunalnej…..”. W umowie  dzierżawy podpisanej pomiędzy Wójtem Gminy Tymbark, a ZGK Spółką z o. o. dotyczącej oddania w dzierżawę mienia komunalnego, jeden z paragrafów stanowi  “Wydzierżawiający jest inwestorem wszelkich robót związanych z budową, odbudową, przebudową, rozbudową i modernizacją przewodów i urządzeń wodno- kanalizacyjnych, zwiększających wartość środków trwałych lub tworzących nowe środki trwałe”. Przytoczony zapis pochodzi z umowy sporządzonej przez poprzedniego Wójta, umowa o takiej samej treści obowiązuje dzisiaj.

Kłamstwa wspólne, Pana Zimirskiego, Pani Jeż i pozostałych członków Klubu Radnych „Nasza Gmina”. Poniższy cytat pochodzi z oświadczenia tegoż Klubu zamieszczonego na jednym z lokalnych portali. „…Dotyczy to modernizacji budynku stacji uzdatniania wody na Podłopieniu należącej do  Zakładu Gospodarki Komunalnej w Tymbarku, który w przedstawianych Radzie kalkulacjach do ustalenia cen wody ujmował amortyzację zarówno linii wodociągowej jak i budynków z nią związanych. Dofinansowanie tego zadania przez gminę byłoby ukrytą formą pomocy Zakładowi Gospodarki Komunalnej. Radni Klubu Nasza Gmina nie wyrażają zgody na dofinansowanie nieudolnie prowadzonego Zakładu Gospodarki Komunalnej. Przecież remont budynku można wykonać siłami własnym Zakładu…” Stwierdzenia takie, ze strony wyżej wymienionych, padały również  na Komisjach i Sesji Budżetowej. Budynek Stacji Uzdatniania Wody w Podłopieniu nigdy nie  należał do  Zakładu Gospodarki Komunalnej, był i jest własnością Gminy Tymbark, nie był też nigdy brany pod uwagę do ustalania cen wody. Nie jestem w stanie odnieść się do fragmentu: „Dofinansowanie tego zadania przez gminę byłoby ukrytą formą pomocy Zakładowi Gospodarki Komunalnej. Radni Klubu Nasza Gmina nie wyrażają zgody …” Niestety wykracza to poza moją zdolność logicznego myślenia, bo co może mieć wykonanie remontu budynku należącego do Gminy z formą dofinansowania ZGK, w dodatku …ukrytą. Co do cytatu „…nieudolnie prowadzonego Zakładu Gospodarki Komunalnej.” Powiem tyle, ludzie przychodzący do nas załatwić różne sprawy, zauważają pozytywne zmiany, które są efektem ciężkiej pracy wszystkich pracowników.

            Poniżej przedstawiam Ekspertyzę Techniczną budynku Stacji Uzdatniania Wody. Ocena techniczna została wykonana przez eksperta w zakresie “Usług Projektowych i Nadzoru Budowlanego”. Zacytuję najistotniejsze wnioski i zalecenia.

“Na podstawie przeprowadzonych makroskopowych oględzin i analizy statyczno- wytrzymałościowej można sformułować następujące wnioski i zalecenia.

1. Stan techniczny budynku jest zły
2. Zły jest stan ściany wewnętrznej i zewnętrznej od strony zachodniej
3. Zachodzi konieczność ocieplenia ścian zewnętrznych budynku
4. Wykonać należy ocieplenie stropu nad parterem
5. Zachodzi konieczność wykonania wymiany tynków zewnętrznych i wewnętrznych budynku
6. Wymienić należy stolarkę okienną
7. Wymienić należy ślusarkę drzwiową oraz stolarkę drzwiową
8. Wymienić należy elementy więźby dachowej wraz z pokryciem dachu i obróbkami blacharskimi
9. Przemurować należy kominy ponad dachem i ponad stropem nad parterem wraz z wymiana czapek kominowych
10. Doprowadzić pomieszczenia do standardów odpowiadających współczesnym wymogom higieniczno – sanitarnym
11. Wymienić instalację centralnego ogrzewania wraz z piecem do co
12. Wymienić instalację wodno – kanalizacyjną w budynku
13. Wymienić instalację elektryczną wewnętrzną i siły
14. Wymienić lub zabezpieczyć antykorozyjnie skorodowane elementy w instalacji uzdatniającej wodę w hali filtrów w budynku
15. Wykonać odwodnienie obwodowe budynku z rur peszla Ø 100 mm
16. Poprawić stan izolacji poziomej pod posadzkowej i pionowej ścian fundamentowych”

Najistotniejsze jest to co zawierają – uwagi końcowe i podsumowanie tej Ekspertyzy.

• “Ekspertyza sporządzona zastała w celach oceny stanu technicznego istniejącego budynku Stacji Uzdatniania Wody w Tymbarku i możliwości bezpiecznego jego użytkowania dla obsługi.
• W chwili obecnej w takim stanie technicznym budynek nie może być w sposób bezpieczny użytkowany w zakresie higieniczno – sanitarnym, stanowi zagrożenie dla osób przebywających w nim w zakresie bezpieczeństwa życia i zdrowia.”

             Nawet gdyby Gmina zleciła nam wykonanie wyżej wskazanych prac, nigdy nie odważyłbym się ich zrobić,  jak to napisane  w Klubowym –  Oświadczeniu  ”.. Przecież remont budynku można wykonać siłami własnym Zakładu..” Na prawie każdą pracę musielibyśmy wynająć podwykonawcę, co w sumie byłoby o wiele droższe dla Gminy. Ekspertyzę Techniczną miałem na wspólnym posiedzeniu Komisji, przekazałem ją Radnym, żaden Radny opozycyjny do Wójta, nawet jej nie wziął do ręki. Pomimo wielokrotnych próśb przedkładanych przeze mnie Radnym w ostatnich dwóch latach, aby zechcieli zobaczyć jak wygląda fizycznie ten budynek, żaden z opozycyjnych Radnych nie wyraził zainteresowania, a pozostali potrafili to zrobić. Poniżej kilka zdjęć, to dla tych radnych, którzy do dzisiaj nie wiedzą o czym decydowali.

[Pokaz zdjęć]

            Ze strony Pani Jeż padły też pod moim adresem zarzuty „.Gdy Zarząd Gospodarki Komunalnej kupuje nowy sprzęt albo wykonuje remont dachu, to nie pyta Rady Gminy o zgodę, bo robi to z własnych środków”. Nie pytałem i pytał nie będę, od wytyczania kierunków rozwoju, bieżącej oceny, wyrażania zgody na podejmowane działań jest Rada Nadzorcza Zakładu Gospodarki Komunalnej w Tymbarku, a Rada Gminy, którą nadal serdecznie zapraszam do odwiedzin, jak chce zobaczyć, w jakim stanie był Zakład z chwilą przejęcia przeze mnie (dokumentacja fotograficzna do wglądu), a jak wygląda teraz. Na pomoc tej Rady na pewno nie możemy liczyć, a szkoda, bo Zakład ten powinien być jej wizytówką Bardzo Was Szanowni Radni, Panie i Panowie proszę, nie przeszkadzajcie nam. 

            Przy tej okazji chcę jeszcze raz serdecznie podziękować wszystkim pracownikom Zakładu Gospodarki Komunalnej w Tymbarku za pracę, bo to dzięki nim, ich pomysłom udało się własnymi siłami dużo zrobić, a plany są jeszcze ambitniejsze.

Prezes Zarządu, Marek Golonka