Szkoła tymbarska na przestrzeni swoich dziejów przeżywała różne koleje losu. Brak wiadomości o jej istnieniu w XV wieku. Wiadomo natomiast, że przed 1596 została założona szkoła parafialna. Zatrudnienie przy szkole bakałarza znaczyło, że nie była to szkoła tylko z tytułu, ale istotnie w jej uczono, ale już w 1618 budynku nie było, pozostał jedynie plac.
Kierownik szkoły, niejaki Błażej, mieszkał na plebani, dzieci zaś uczyły się w izbie mieszkań. Dopiero w 1655 dzieci uczyły się w nowym budynku, pry którym był ogród i mały kawałek ziemi. Trudno cokolwiek mówić o działalności szkoły parafialnej w XVIII wieku, gdyż wizytacje nie przynoszą żadnych wiadomości.
W XIX wieku pomocnikami księży byli organiści, którzy spełniali także funkcje nauczycieli w miejscowej szkole. Na uwagę zasługują takie nazwiska jak: Sebastian Miernicki, Jan Woźniczko, Wincenty Andruszkiewicz.
Wiadomo, że do czasów autonomii Galicji, szkolnictwo miało dawną formę organizacyjną i opierało się o parafie i klasztory. W szkołach parafialnych uczono sztuki czytania, a co chętniejszym – pisania.
Nauki katechizmu udzielał ksiądz. Tymbark był jednak miastem i z tego tytułu posiadał szkołę parafialną wyższego stopi organizacyjnego na poziomie trywailnym, czyli jakbyśmy dziś powiedzieli trzyklasowym (zwykłe szkoły były jednoklasowe). Ksiądz dziekan tymbarski był inspektorem szkolnym na cały swój dekanat, zgodnie z reformą józefińską z 1782 r., w której to m.in. wymienione były prawa i obowiązki proboszcza:
- administrowanie dobrami kościelnymi,
- kierowanie szkolnictwem elementarnym przy całkowitym podporządkowaniu nauczycieli jego autorytetowi,
- administrowanie dobrami charytatywnymi.
Zasługą dziekana tymbarskiego było czynienie starań do uzyskania pozwolenia na szkołę trywialną, które to zostały uwieńczone zostały powodzeniem w 1899 r.
Po uzyskaniu przez Galicję autonomii, Wydział Krajowy we Lwowie zakłada świeckie szkolnictwo ludowe i w ten sposób w Tymbarku powstaje szkoła ludowa.
W latach 90-tcy XVIII w. rozpoczynają swoją działalność Towarzystwo Szkoły Ludowej i Towarzystwo Czytelni Ludowej.
Trzeba podkreślić, że powstające szkoły ludowe z polskim językiem nauczania wywarły wielki wpływ na rozbudzenie poczucia świadomości narodowej u młodzieży wiejskiej, ale także i starszego pokolenia. Na wiedzą rolniczą miały dodatni wpływ nie tylko akt nauki czytania pism i kalendarzy rolniczych, ale też konkretna nauka rolnictwa na tzw. nauce uzupełniającej dla starszej młodzieży. Nauka ta obowiązywała młodzież do lat osiemnastu i prowadzona ona byłą zimą. Nauczyciele do tej nauki wyposażeni byli w specjalną czytankę, w której były zwięzłe wiadomości z sadownictwa, z hodowli bydła, z pszczelarstwa, z drobiarstwa i innych dziedzin wiejskiego gospodarstwa. Nauka prowadzona była i też w tym celu, aby przekonać młodzież aby nie opuszczała swoich terenów i nie emigrowała do Ameryki. Poprzez lepsze wykorzystane każdego zagonu i tu w kraju można nie cierpieć głodu.
Po pierwszej wojnie światowej czynna była w Tymbarku czteroklasowa szkołą, w której uczyło pięcioro nauczycieli. Mieściła się ona w piętrowym murowanym domu, którego budowę zapoczątkowano w 1884 r. a ukończono w styczniu 1897 r.
Od września 1919 r. działały w Tymbarku dwie szkoły czteroklasowe – męska i żeńska, w każdej z nich uczyło pięciu nauczycieli. W 1909 r. w Jasnej Podłopieniu utworzono tzw.eksponówkę czyli filię szkoły tymbarskiej, a w 1920 roku filia taka powstała w Zawdce. Jej kierownikiem został Józef Czeczótka.
Kierownikiem szkoły męskiej w Tymbarku od 1919 roku był Jan Filipiak, a szkoły żeńśkiej – Jan Puchała. Jednak podział szkół na męską i żeńską stał się przyczyną wielu nieporozumień i niesnasek z obu stronn, które znacznie w tym czasie obniżyły tak prestiż szkoły, jak i nauczycielstwa.
W trakcie kontroli przeprowadzonej przez powiatowe jednostki administracyjno – samorządowe stwierdzono wiele uchybień, tak w organizacji pracy, jak i w dydaktyce. a szczęście stan ten nie trwał długo, gdyż w styczniu 1925 roku powstała jedna, koedukacyjna siedmioklasowa szkołą powszechna. Kierownikiem jej został Kazimierz Kieroński. Wówczas grono nauczycielskie składało się z sześciu osób, a liczba dzieci podlegająca obowiązkowi szkolnemu wynosiła 312, zaś zapisanych było 302.
Po wybudowaniu w 1927/28 czterech sal lekcyjnych, powstała , można powiedzieć, pełna szkoła siedmioklasowa.
Nieco wcześniej od tego momentu, bo w 1925 r. filie w Jasnej Podłopienu i Zawadce usamodzielniły się , toteż część nauczycieli pracujących w Tymbarku podjęła tam pracę na stałe Do odłączenie się tychże fili zdecydowały dwa czynniki:
- zależność budżetowa tych szkół od własnych gmin,
- ambicje mieszkańców tych miejscowości,
- Na ten okres przypada rozwój działalności kulturalnej szkoły powszechnej w Tymbarku,).
- Od września 1932 kierownictwo szkoły objął Leon Andrasz (jego poprzednik został przeniesiony do Łobzowa) i to on zaopatrzył szkołę w prawie wszystkie pomoce naukowe. Kierownikiem tej szkoły został do wybuchu wojny w 1939 roku.
cdn
Bogusław Sowa (1955-2019)
Szkoła w Tymbarku (rok ok. 1922-25) Fotografia Kolekcji Prywatnej Tymbark