Zamyślenia majowe ze św. Janem Pawłem II ks. bp. Józefa Zawitkowskiego (2014 r.)

Ja, Syn Polskiej Ziemi!
 
Często Ojciec Święty
wracał do tego zwrotu:
Ja, Syn Polskiej Ziemi,
ale to była zapowiedź, że teraz
będzie coś bardzo ważnego.
Już w pierwszym kazaniu
-zielonoświątkowym Papież
wołał: I wołam ja, Syn Polskiej
Ziemi, a zarazem ja
-Jan Paweł II, papież, wołam
z całej głębi tego tysiąclecia…
 
Zdziwiło nas to,
że już w pierwszej pielgrzymce
Ojciec Święty mówił:
Zanim stąd odjadę – proszę Was,
abyście całe to duchowe
dziedzictwo, któremu na imię
Polska, raz jeszcze przyjęli
z wiarą, nadzieją i miłością.
Abyście nigdy nie zwątpili,
nie znużyli się i nie zniechęcili,
abyście sami nie podcinali
tych korzeni, z których
wyrośliśmy… abyście szukali
zawsze duchowych mocy u tego,
u którego tyle pokoleń naszych
ojców i matek ją znajdowało. 
Obyście nigdy nie utracili
wolności ducha!
Widział Święty, że cieszymy się
wolnością, ale pójdziemy
do siebie i nie spostrzeżemy,
że u drzwi domu
stoją już propozycje nowych
zniewoleń, i te zniewolą ducha,
a Narodu duch zatruty,
to dopiero bólów ból.
Ładny jest tytuł programu:
Kocham Cię, Polsko!
Ale to tylko rozrywka, a kto nas
nauczy, jak zachować,
jak przekazać to duchowe
dziedzictwo, któremu na imię
Polska? Przecież nie mamy ani
króla, ani wodza, ani proroka,
więc Janie Pawle, teraz przyjdź,
pośród świętych wyniesiony!