Przedstawimy dzisiaj dwie wyjątkowe rośliny, których wyjątkowość polega na: uciążliwości i … właściwościach leczniczych, są to: podagrycznik pospolity i pokrzywa zwyczajna, poniżej prezentujemy te dwie cechy tych pospolitych u nas roślin.
Podagrycznik pospolity – roślina ta traktowana bywa, jako uciążliwy chwast, co jest zresztą prawdą, jak się gdzieś zadomowi, a można ją spotkać prawie wszędzie to w walce z nią wielokrotnie człowiek przegrywa, jest po prostu trudna do zwalczenia, a z drugiej strony strony mało, kto wie, że właściwości leczniczo – zdrowotne tej rośliny są naprawdę wyjątkowe. Podagrycznik pospolity jest rośliną z rodziny selerowatych i jak już była mowa rośnie praktycznie wszędzie, szczególnie w cienistych ogrodach i parkach, ogródkach domowych, rozrasta się się za pośrednictwem podziemnych rozłogów i nasion (rzadziej). Podagrycznik pospolity kwitnie w miesiącu czerwcu i lipcu, jednak najwartościowsze składniki mają liście, które już od końca marca są do pozyskania. Cała roślina jest jadalna, na surowo i po przetworzeniu, ma również zastosowanie kosmetyczne. W dawnych czasach była ceniona na stołach wszystkich stanów, tak „panów” jak i „chłopów”, tym pierwszym pomagała w dolegliwościach, które były skutkiem obżarstwa, a tym drugim pomagała wielokrotnie przeżyć okresy niedoboru żywności, była traktowana jak cenne warzywo, kiszono ją jak tradycyjną kapustę. Cała roślina jest wielokrotnie bogatsza w witaminę C niż ta kupowana w aptece, oprócz tego zawiera węglowodany, i cały zestaw witamin oraz pierwiastków potrzebnych dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Była stosowana na podagrę ( stąd wywodzi się jej polska nazwa), czyli na choroby związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem nerek, usuwa kwas moczowy, który najczęściej bywa odkładany w chorobie „dużego palca u nogi”. Podagrycznik jest również pomocny przy rwie kulszowej, łagodzi biegunki, przydatny w hemoroidach, stymuluje pracę wątroby. W kuchni doskonale zastępuje szpinak i co ważne… nic nie kosztuje, a jest smaczniejszy. Oprócz tego przynosi ulgę w nieżycie oskrzeli, łagodzi zawroty głowy. Można go spożywać, o czym już była mowa na surowo (sałatki, surówki), jako dodatek do masła, kanapek, jako warzywo kiszone, można z niego robić maceraty i wywary.
podagrycznik pospolity
Pokrzywa zwyczajna – (rośnie u nas też pokrzywa żegawka, jednak ta jest rzadsza i mniej skuteczna). Pokrzywa jest jedną z najciekawszych roślin w świecie biologii biorąc pod uwagę jej właściwości zdrowotne dla organizmu człowieka. Pokrzywa zwyczajna jest rośliną wieloletnią, rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów potrafi w ty samym miejscu rosnąć nawet 50 lat i dłużej, wyrasta do wysokości 150 cm. Rośnie od wczesnej wiosny do później jesieni. Jest jednak wybredna, co do gleby, rośnie najlepiej w miejscach bogatych w azot, fosfor i próchnicę i w takich warunkach jest trudna do wytępienia. Charakterystyczną cechą tej rośliny są jej parzące włoski zbudowane z krzemionki zawierające w sobie między innymi kwas mrówkowy, który po złamaniu włoska przedostaje się do skóry powodując podrażnienia. Ojciec medycyny Hipokrates szczególnie cenił tę roślinę, w czasach starożytnych oprócz właściwości zdrowotnych przypisywano tej roślinie moc magiczną. W ziołolecznictwie zastosowanie ma cała rośliną od kłączy, aż po nasiona, stosuję się ją wewnętrznie i zewnętrznie. Najwartościowsza jest pokrzywa zebrana do połowy czerwca z miejsc odległych od dróg i przemysłu. Wyciśnięty sok z pokrzywy (można go doskonale konserwować) nazywany bywa „esencją życia”, zawiera 10 razy więcej witaminy C niż wyciśnięty sok z cytryny …… i można go mieć praktycznie za darmo. Pokrzywa zawiera w sobie witaminy z grupy B, E i cały kompleks soli mineralnych i tzw. „pierwiastków Życia”. Przy całym swym dobroczynnym działaniu przy niektórych schorzeniach zalecana jest ostrożność. Roślina ta posiada wyjątkowe właściwości krwiotwórcze, dlatego szczególnie polecana osobom bladym, anemicznymi i osłabionym, potwierdzone są jej wyjątkowe zdrowotne działania przy reumatyzmie i bólu stawów, parzące włoski mają podobne działanie jak akupunktura w medycynie chińskiej. Pokrzywa jest nieoceniona w usuwaniu z organizmu metali ciężkich i toksyn. Korzeń zalecany mężczyznom w problemach z prostatą. Pokrzywa zapobiega kamicy nerkowej, łagodzi stany zapalne nerek, pęcherza i dróg moczowych, poprawia trawienie, działa osłonowo na wątrobę, pomaga w leczeniu osteoporozy, wzmacnia kości, a w przypadku złamań przyspiesza ich zrastanie, likwiduje obrzęki u nóg. Pokrzywa jest pomocna w kuracjach odchudzających i w okresach rekonwalescencji, przy wyczerpujących pracach, energetyzuje organizm i wzmacnia układ odpornościowy, zalecana korzystającym z siłowni i dla wykonujących ciężkie prace fizyczne. Jest szczególnie polecana osobom, które przeszły kuracje antybiotykowe, zalecana przy nadmiernej potliwości w okresach wiosennych przesileń, obniża poziom cukru we krwi, zapobiega zakrzepom, obniża poziom cholesterolu, przyspiesza gojenie ran i owrzodzeń, jest dobrodziejstwem dla chorujących na różne nowotwory, hamuje krwotoki, wspomaga leczenie alergii, pomocna w zespole tzw. „zimnych nóg i rąk”. Pokrzywa ma tyle właściwości leczniczych, że, aż dziw bierze, dlaczego jest tak mało wykorzystywana przez ludzi.
