Wielki Piątek w Kościele katolickim jest dniem upamiętniającym mękę i śmierć Chrystusa na Krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza święta. Liturgia rozpoczyna się aktem leżenia krzyżem przed ołtarzem przez przewodniczącego Liturgii Męki Pańskiej, oddając w ten sposób cześć ołtarzowi. Następnie są czytania. Ewangelia to odczytanie lub zaśpiewanie Męki Pana Jezusa Chrystusa wg św.Jana. Następnie jest modlitwa powszechna. Centralnym wydarzeniem Liturgii Męki Pańskiej jest adoracja Krzyża. Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Krzyż ten jest do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Na zakończenie liturgii Męki Pańskiej udzielana jest Komunia święta. Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Przy Grobie jest wystawiony Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem – symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa.
W Tymbarku Celebransem Liturgii był ks.prałat Tomasz Atłas.
Misterium Męki Pańskiej, Plenerowa Inscenizacja Wydarzeń z Ostatnich Godzin Życia Jezusa, przygotowana, pod kierownictwem przez ks.Bogdana Mikołajczyka, przez parafian Parafii Skrzydlna.
Sprawowana wieczorem w Wielki Czwartek Msza święta jest Mszą Wieczerzy Pańskiej, rozpoczyna się Triduum Paschalne. Jest to uroczysta Msza św. która jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa.
Po zakończonej Mszy Wieczerzy Pańskiej jest procesja do Ciemnicy, gdzie zostaje przeniesiony Najświętszy Sakrament.
Do godzin późnonocnych wierni adorują Najświętszy Sakrament.
Wymownym znakiem odejścia Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy został pojmany, jest ogołocenie centralnego miejsca świątyni, czyli ołtarza. Aż do Wigilii Paschalnej ołtarz pozostaje bez obrusu, świec i wszelkich ozdób.
W tymbarskim kościele Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks.Józef Nowak, rezydent, który również wygłosił homilię. Eucharystię sprawowali: ks.proboszcz Jan Banach, ks.prałat Tomasz Atłas oraz ks.Szczepan Depowski.
Życzenia Kapłanom złożyli w imieniu parafian przedstawiciele Rady Duszpasterskiej: Pani Beata Szarłowicz oraz Pan Józef Zoń.
Śpiewał chór Parafii Tymbark, prowadzony przez organistę Wojciecha Jankowskiego.
IWS
Klęczę przed Tobą w niemym zachwycie myśli się plączą i nie rozumiem Twojej wielkości w tej hostii skrytej rozumem ludzkim pojąć nie umiem
W tak małym opłatku a Bóg prawdziwy oddał swe życie w okrutnej męce a ja prostaczek jak pył malutki cóż dać Ci mogę w kornej podzięce
Jezu ukryty w tym Sakramencie czyż takiej ofiary było potrzeba by przez Twe Ciało i krew przelaną ma dusza weszła godnie do nieba
Wybacz mi zatem myśli obłudne wybacz zwątpienia wszystkie przewiny Twe miłosierdzie nie zna granicy a krew przelana zmywa złe czyny
Nasi Drodzy Kapłani parafii pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tymbarku oraz modlący się z nami Księże Prałacie Tomaszu. Dzisiaj, wspominając ustanowienie przez Pana Jezusa Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa, dziękujemy jednocześnie Bogu za wielki dar Waszej posługi. Rozpoczynając wierszem pod tytułem „Niepojęta Wielkość” Reginy Sobik śląskiej poetki z Jankowic, zwracamy się do Was w imieniu naszej wspólnoty parafialnej. Łączymy się jednocześnie myślą i sercem z pracującymi tutaj w przeszłości księżmi wikariuszami i ze wszystkimi kapłanami – rodakami pochodzącymi z tymbarskiej ziemi, którzy ze względu na swą posługę czy też rezydencję przebywają teraz w różnych miejscach Polski i świata.
Naszą modlitwą obejmujemy dusze świętej pamięci księży prałatów Józefa i Edwarda, których Pan Bóg powołał już do siebie, oraz poprzednich proboszczów naszej parafii.
Drodzy Kapłani. Przede wszystkim chcemy Wam powiedzieć, że to dzisiejsze wspomnienie ustanowienia przez Pana Jezusa Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa, jest dla nas członków wspólnoty parafialnej w Tymbarku głębokim przeżyciem duchowym. Kapłaństwo to wspaniały dar Pana Jezusa dla Kościoła Katolickiego i wielka wartość dla każdej wspólnoty wiernych, szczególnie we współczesnym świecie. Ksiądz Jan Twardowski w rozważaniach o kapłaństwie po wielu latach swej posługi, tak kiedyś się wyraził: „Powołaniem kapłańskim jest nieść spokój wiary oraz zgodę na świat stworzony przez Boga. Kapłan ma pomagać w zrozumieniu sensu życia i miłości Bożej. W tym jest tajemnica i wielkość kapłaństwa. Rolą księdza jest wszystko uświęcać i wierzyć głęboko. Dla mnie kapłaństwo to największa radość. I wyzwanie, większe niż pisanie wierszy. Bo ksiądz ma nieść nadzieję.”
W tym tak szczególnym w roku liturgicznym dniu, przyjmijcie od nas Drodzy Kapłani serdeczne podziękowanie za swą oddaną, pokorną posługę duszpasterską i za wszelkie dobro, które dzięki niej otrzymujemy. Dziękujemy Wam za zaangażowanie z jakim realizujecie swą codzienną, coraz trudniejszą pracę dla pogłębiania naszej wiary i rozwoju duchowego oraz w dążeniu do kształtowania naszych postaw etycznych jako dobrego katolika i Polaka.
Życzymy Wam nieustannej radości kapłaństwa i ducha całkowitego zaufania Panu Bogu, niezależnie od tego, co jest, co się dzieje i co się stanie. Abyście zawsze cieszyli się swym kapłaństwem, bo to jest wielka łaska w dzisiejszym świecie. Uczyć prostej drogi, jednać ludzi z Bogiem. Życzymy, aby to zafascynowanie osobą i życiem Pana Jezusa oraz miłość do Niego, które doprowadziły Was do kapłaństwa, trwały w Waszych sercach nieustannie. Niech Pan Jezus obdarza Was pełnią darów Ducha Świętego, daje zdrowie i siły do dalszej służby Kościołowi. Powierzamy Was opiece Matki Najświętszej – niech nieustannie wstawia się za Wami do swego Syna i osłania Was od wszelkich zagrożeń i przeciwności w codziennym życiu. Nasi Drodzy Kapłani !
Z wdzięcznością za wszelkie dobra duchowe otrzymywane poprzez Waszą posługę, mówimy z całego serca – Bóg zapłać.
Na koniec pozwólcie, że do tych podziękowań i życzeń dołączymy w Waszej intencji modlitwę, wznosząc ją słowami naszego umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II: Najwyższy Kapłanie, Jezu Chryste: obdarz naszych Kapłanów swą mocą i niepojętą miłością. Uzbrój ich w cierpliwość i wyrozumiałość wobec ludzkiej słabości. Daj im niezłomne męstwo w walce z wszelkim złem. Naucz ich pasterskiej troski o zaginione owce i uczyń światłymi przewodnikami na drogach naszych zwątpień i załamań. Zanurz ich w swojej świętości, aby ich życie było ciągle żywym znakiem, w którym ludzie rozpoznają Ciebie Panie. A Ty Matko Jezusa, która byłaś z Nim od początków Jego życia i Jego misji, szukałaś Go wśród tłumów gdy nauczał, stałaś przy Nim, gdy został wywyższony ponad ziemię, wyniszczony przez jedną i wieczną ofiarę – przygarniaj powołanych, osłaniaj ich wzrastanie, wspomagaj w życiu i w posłudze. Matko kapłanów ! Amen.
