Czytelnik pyta, dlaczego park im.Turskiej nie jest jeszcze otwarty, pomimo tylu dni ładnej pogody. Tym bardziej, że miasteczko rowerowe jest zamknięte.
Przysłał też zdjęcie uszkodzonej bramy. Ktoś już próbował otwierać, chociaż tak na prawdę sposób zamknięcia nie był specjalnie skomplikowany.
Czytelnik podczas spaceru nad domkiem myśliwskim w Łopieniu zauważył w korycie potoku wyrzucone śmieci. Przesyłał zdjęcia z sugestią, by zainstalować tam fotopułapki, w celu zabezpieczenia wody przed zanieczyszczeniami.
Poniżej zdjęcie nadesłane przez Czytelnika:
Tegoroczny obóz szkoleniowy tymbarskiego „Strzelca” w dniach 01- 03 marca 2024 roku rozpoczął się od nocnego wyjścia na górę Łopień w Beskidzie Wyspowym, gdzie na szczycie uczestnicy przygotowywali różnorodne typy ognisk oraz uczestniczyli w zajęciach z zakresu terenoznawstwa.
Kolejnego dnia Strzelcy po rozruchu fizycznym ,porządkach, apelu porannym oraz śniadaniu udali się na miejsce zajęć , gdzie uczyli się budować schronienia w masywie góry Paproć za pomocą narzędzi survivalowych. Dodatkowo uczyli się nawigować przy użyciu busoli, wyznaczać azymut oraz czytać mapy taktyczne, w celu określenia własnego położenia. Po przemieszczeniu się na kolejną lokację i przygotowaniu posiłku, obozowicze doskonalili swoje umiejętności dotyczące postaw strzeleckich, przemieszczania się w szyku ubezpieczonym oraz maskowania, wykorzystując też środowisko naturalne – mówi plut. ZS Beata Hanusiak, instruktor w tymbarskim Strzelcu.
Wieczorem nastąpiło omówienie zajęć oraz przedstawienie planu na dzień kolejny.
Nocą rozpoczął się alarm, podczas którego nastąpiła ewakuacja rannego z wykorzystaniem wiadomości nabytych w trakcie dnia.
W niedzielę, jak co roku, Strzelcy uczestniczyli w Biegu Tropem Wilczym upamiętniając Żołnierzy Wyklętych.
Robert Nowak
W ubiegłym tygodniu zaprezentowana został koncepcja wraz z wizualizacją tarasu widokowego, jaki ma powstać na Górze Łopień. Obecnie, chcemy Państwu przedstawić kolejny element projektu modernizacji i rozbudowy nowoczesnej infrastruktury rekreacyjnej i turystycznej Gminy Tymbark.
Jest nim projekt rewitalizacji fragmentu centrum Tymbarku, wraz z budową wejścia do istniejącego Parku im. Zofii Turskiej. Teren od parku do ul. Armii Krajowej zmieni się nie do poznania. Zniknie myjnia samochodowa, w zamian, powstanie atrakcyjny i przyjazny teren do zagospodarowania czasu wolnego. Rewitalizacja tego miejsca to konsekwencja wcześniejszych działań Gminy na tym obszarze, jak choćby budowa nowej tężni solankowej.
Projekt rozbudowy infrastruktury turystycznej w Gminne Tymbark, zakłada połączenie ciągami pieszo-rowerowymi już istniejących i planowanych jej elementów. I tak, zlokalizowane w centrum Miasteczko Rowerowe z parkingiem oraz budowaną ścieżką do Podłopienia, zostanie połączone górską trasą rowerową, biegnącą do tarasu widokowego na Łopieniu. Z kolei ścieżka rowerowa w kierunku Piekiełka, przebiegać będzie przez istniejący park. Z tego względu projekt przewiduje zbudowanie nowego ciągu pieszo-rowerowego oraz uporządkowanie terenu pomiędzy Przedszkolem Samorządowym i Budynkiem GS.
Realizacja tego projektu z cała pewnością pozwoli, nie tylko uporządkować przestrzeń społeczną, poszerzy możliwości inwestycyjne tego fragmentu Tymbarku, choćby o nowe tak potrzebne punkty gastronomiczne, być może wypożyczalnię rowerów itp. Będzie to także strefa czasu wolnego, miejsce odpoczynku mieszkańców. Jest szansa także na ściągnięcie turystów przybywających do Tymbarku przez mający wkrótce powstać węzeł komunikacyjny, który tworzyć będą: modernizowana stacja kolejowa oraz Park and Ride.
Informacja, prezentacje – Urząd Gminy Tymbark
Przedszkole Samorządowe w Tymbarku im. Hansa Christiana Andersena w Tymbarku serdecznie zaprasza do udziału w konkursie wiedzy o baśniach pt.: „W świecie baśni Andersena”.
Zasady konkursu :
1. Uczestnikami konkursu mogą być dzieci w wieku 6 lat, uczęszczające do przedszkoli lub oddziałów przedszkolnych z terenu Gminy Tymbark.
2. Uczestnicy konkursu powinni zapoznać się z baśniami z podanej listy:
„Królowa Śniegu”, „Calineczka”, „Księżniczka na ziarnku grochu”, „Dziewczynka z zapałkami, „Brzydkie Kaczątko”.
3. Konkurs będzie miał formę rozgrywek, quizów i zabaw pomiędzy zgłoszonymi zespołami. Uczestnicy będą zdobywać punkty zgodnie z przyjętą punktacją, według kolejności i poprawności udzielanych odpowiedzi.
4. Dla uczestników przewidziano nagrody rzeczowe wraz z pamiątkowymi dyplomami.
Pełny regulamin konkursu: https://przedszkole.tymbark.iap.pl/files/files/Konkurs%20wiedzy%20w%20Krainie%20ba%C5%9Bni%20Andersena%20pdf.pdf
Już po raz trzeci Rada Rodziców przy SP w Podłopieniu organizuje w szkole sprzedaż słodkości. Okazją jest Dzień Kobiet. Stąd 8. marca 2024 Rada serdecznie zaprasza do szkoły w Podłopieniu na zakupy słodkości wszystkich mieszkańców gminy Tymbark.
Jak informuje Ryszard Kordeczka – przewodniczący Rady Rodziców – uzyskane pieniądze zostaną przekazane na zakup maty pod plac zabaw przy szkole w Podłopieniu.
W Bibliotece Publicznej w Tymbarku miała dzisiaj miejsce uroczystość związana z Narodowym Dniem Żołnierzy Wyklętych, obchodzonym w Polsce 1.marca.
Przybyłych gości oraz licznie zgromadzoną młodzież przywitał Robert Nowak prowadzący całość uroczystości. Słowem wstępu do uczestników zwrócił się Wójt Gminy Tymbark dr Paweł Ptaszek.
Następnie zostały wręczone, przez Wójta Pawła Ptaszka oraz przedstawiciela IPN Kraków Rafała Opulskiego, medale i nagrody uczestnikom zawodów strzeleckich zorganizowanych z okazji Dnia Żołnierzy Wyklętych. Zawody prowadzili: ppłk. Dariusz Jeż, nauczyciel PW w Zespole Szkół im. KEN w Tymbarku, Barbara Janczy, nauczyciel WF w SP Tymbark, Rafał Kasperski, Andrzej Leśniak i Adam Wilczyński (sekcja LOK). W zawodach wzięło udział 79 zawodników. Wyniki poniżej.
Najważniejszym punktem uroczystości był wykład dr. Rafała Opulskiego z Oddziału IPN w Krakowie pt. „Zapomniana historia Żołnierzy Wyklętych”,
IWS
Pozycja książkowa polecana przez IPN:
fragment opisu książki: „Marzeniem Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej (od red. ówczesnego tj. Janusza Kurtyki) było podarowanie młodzieży polskiej przystępującej do matury popularnego wykładu najnowszej historii Polski, w którym ujęto by szerzej niż w szkolnych podręcznikach zagadnienia szczególnie ważne dla narodowej pamięci. Wybrani przez Niego do realizacji tego zamierzenia historycy przedstawili osiągnięcia i niepowodzenia niepodległego państwa polskiego, odbudowanego w 1918 r. po ponadwiekowej niewoli, zmagania obywateli Rzeczypospolitej z niemieckim nazizmem i sowieckim komunizmem, a później społeczeństwa polskiego z powojennym zniewoleniem komunistycznym.”
4.03.2019 roku w 64.życia zmarł Bogusław Sowa.
Nauczyciel historii, wychowawca, historyk, patriota, tata, mąż.
zdjęcia nadesłała Agnieszka Sułkowska
klasztor w Szczyrzycu
Zarys dziejów klasztoru cystersów w okresie średniowiecza
Zanim cystersi przybyli do Szczyrzyca, nieco wcześniej – bo w 1235 r. – nastąpiła ich lokacja w Ludźmierzu na Podhalu.
Warunek rozwoju osadnictwa to nie tylko ukształtowanie terenu, ale jakość ziemi i stopień jej urodzajności. Otóż kotlina podhalańska spoczywa na podłożu piaskowcowym, a częściowo i łupkowym. Cienka warstwa urodzajnej próchnicy znajdującej się na szutrowatej glinie (zmieszanej ze znajdującym się pod nią szutrem polodowcowym), zmniejsza się w miarę wzniesień, gdyż jest z nich zmywana przez wodę.
Cienkość warstwy próchnicy i dość żyznej glinki szutrowatej znajdującej się na wzniesieniach, nieco grubsza ich warstwa w rejonie dolin rzecznych – to niewielkie obszary nadające się pod uprawę (uszczuplane dodatkowo torfowiskami). Jeżeli do tych ubogich gleb dodamy surowe warunki klimatyczne (chłodna zima i wiosna, deszczowe lato), to cała kotlina podhalańska nie mogła rokować większych nadziei na szybkie osadnictwo.
Nim rozpoczął się proces osadniczy, być może, istniała na tym terenie miejscowa ludność, z tym, że bardzo nieliczna. Była ona zasilana przez przybyszów, najczęściej uciekających przed książęcą lub możnowładczą ręką sprawiedliwości. Zbyt trudne warunki klimatyczne wymagały niemałej pracy do wyżywienia rodziny. Wśród surowej przyrody ludność żyła głównie z myślistwa, pasterstwa i ze zbójnictwa. Prądy osadnicze docierały od wschodu doliną Dunajca oraz od północy wzdłuż Skawy i Raby.
Można je odnieść do XII w., bo cały szereg rzek i potoków na obszarze Beskidu i Nowotarszczyzny w XIIIw. posiada już swoje nazwy. W przywileju z 1234 r. wydanym przez Henryka Brodatego dla Teodora wojewody krakowskiego spotykamy Biały Dunajec, Czarny Dunajec, Ostrowsko, Rogoźnik czy Lepietnicę.
Rzecznikiem fali kolonizacyjnej idącej doliną Raby stał się wojewoda Teodor Gryfita. Jemu to zapewne Henryk Brodaty powierzył akcję mającą na celu obronę granic południowych stoków Beskidu.
Książęta i ich urzędnicy wytyczali małopolskim cystersom program kolonizacji i misji religijnej na tej południowej rubieży młodego jeszcze państwa polskiego.
Lokację cysterską zaczęli zakonnicy, zakładając w 1223 r. na Spiszu w miejscowości Szczawnik ośrodek religijno-cywilizacyjny, który nie przetrwał długo i z przyczyn ekonomicznych uległ samoistnej zagładzie.
Na dzikie tereny i słabo zaludnione Gryfita powołał cystersów z Jędrzejowa i osadził w Ludźmierzu. Jego pierwotna nazwa brzmiała Ludomir, co w języku starosłowiańskim oznaczało ,,ludowi pokój”.
W roku 1235 ten stan rzeczy zatwierdziła kapituła generalna. W latach 1243-45 klasztor opustoszał i został przeniesiony bliżej ośrodków władzy centralnej do Szczyrzyca. Wiele jest powodów, które zmusiły cystersów do przeniesienia się w inne, dogodniejsze miejsce. Niewątpliwie czynniki ekonomiczne oraz kwestie bezpieczeństwa odegrały tutaj znaczną rolę.
Chodziło o to, że: -klasztor był położony na odludziu i daleko od szlaków handlowych (Sącz, Kraków),
-narażony był na napady rozbójników, o których pisał Jan Długosz, opierając się o wiarygodną tradycję,
-narażony był wylewami Dunajca niszczącymi dobytek tak osadników, jak i cystersów,
-nastąpił brak napływu osadników i znaczne wyludnienie w Małopolsce po najeździe tatarskim w 1241 r.,
-zaznaczył się brak oparcia o fundatorów Gryfitów, w znacznej części poległych w walkach z Tatarami,
-wystąpił brak stabilizacji politycznej w związku z nasilającą się walką o tron krakowski pomiędzy książętami,
-mało wydajna ziemia, surowy klimat nie pozwalały rozwinąć kultury rolniczej.
Dzieje Szczyrzyca są prastare i jego początki często owiane legendą. O starych dziejach może świadczyć pobliskie grodzisko-resztki okazałego niegdyś grodu szczyrzyckiego „castrum de Cyrich”, o którym mamy wzmiankę w dokumencie z 1270 r.
W ciągu minionych wieków udokumentowanej historii zmieniały się tak dzieje, jak i nazwa tej miejscowości: Cirice, Cyrich, Chirich, Cyrzyc, Schyricz, Scirzycz, Cyris, Czirzicz, w XIX w. Szczyrzyce.
Gród szczyrzycki, położony na wierzchołku stromej góry Grodzisko (618 m), istniał już w okresie kultury łużyckiej. Po ludności tamtej kultury grodzisko (osadę?) przejęli Słowianie i rozbudowali go dla swoich potrzeb. Był niewątpliwie jednym z najsilniejszych grodów obronnych, a także centrów administracyjnych państwa Wiślan. Odgrywał też znaczną zapewne rolę w Państwie Wielkomorawskim i za czasów pierwszych Piastów.
