Regulamin VII Rajdu Górskiego „PAMIĘCI kpt. TADEUSZA PAOLONE-LISOWSKIEGO W TYMBARKU”

R E G U L A M I N   VII    R A J D U   G Ó R S K I E G O

„PAMIĘCI kpt. TADEUSZA PAOLONE-LISOWSKIEGO  W TYMBARKU”
pod Honorowym Patronatem Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie

Patronat medialny: Portal Tymbark.in
1. Organizatorzy: – Biblioteka Publiczna Gminy Tymbark,  JS nr 2007 im. kpt Tadeusza Paolone ZS „Strzelec” OSW w Tymbarku
2. Współorganizatorzy:  Urząd Gminy w Tymbarku,  Zespół Szkół im. KEN w Tymbarku
3. Cele Rajdu:
– upamiętnienie postaci bohaterskiego żołnierza, więźnia niemieckiego obozu zagłady Auschwitz – Birkenau,
– popularyzacja turystyki i krajoznawstwa Beskidu Wyspowego,
– uczczenie 81 rocznicy śmierci kpt Tadeusza Paolone pod ścianą straceń w Oświęcimiu,
– popularyzacja sportów obronnych w tym strzelectwa sportowego,
4. Termin Rajdu:
24 .września 2024 r / tj. wtorek / godz. 9:00
5. Miejsce zbiórki:
– Zespół Szkół im. KEN w Tymbarku godz. 9:00
6. Trasa Rajdu:
Zespół Szkół im. KEN w Tymbarku – Góra Zęzów – Piekiełko – Tymbark / Biblioteka Publiczna Gminy Tymbark/
godz. 12.00 – zakończenie rajdu w Bibliotece Publicznej Gminy Tymbark.

– wręczenie nagród dla uczestników konkursu wiedzy o kpt. Tadeuszu Paolone – Lisowskim,
– informacja o aktualnych formach służby wojskowej – żołnierze z WCR w Nowym Sączu.

Tematy:

1. Dobrowolna zasadnicza służba wojskowa
2. Terytorialna służba wojskowa
3. Dobrowolna zasadnicza służba wojskowa w trakcie kształcenia (uczelnie wojskowe, kursy
podoficerskie i oficerskie)
4. Szkoły Legii Akademickiej
5. Zawodowa służba wojskowa
6. Programy Ministerstwa Obrony Narodowej

Prelegenci:
– chor. Przemysław FURKAWY
– st. szer. Łukasz GRĄDALSKI
– szer. Mateusz SMOROŃ 

7. Konkurs w ramach rajdu:
Konkurs wiedzy o kpt. Tadeuszu Paolone na rozpoczęciu rajdu / po trzy osoby z każdej szkoły w grupach wiekowych klasy 4-6, 7-8 i szkoła średnia
8. Uczestnictwo:
W rajdzie uczestniczą uczniowie szkół podstawowych z terenu Gminy Tymbark, Zespołu Szkół im.KEN i członkowie organizacji proobronnej „Strzelec” w Tymbarku wraz z opiekunami. Każda szkoła i organizacja wystawia jedną 10 -cio osobową drużynę.
9. Zgłoszenia:
Pisemne zgłoszenia drużyn należy dokonać do dnia 09 września 2024 r. w siedzibie Urzędu Gminy w Tymbarku / Robert Nowak /
10. Uwagi końcowe:
– drużyny ubezpieczają się we własnym zakresie,
– na trasie rajdu obowiązuje obuwie turystyczne,
– organizatorzy nie ponoszą odpowiedzialności za szkody i wypadki powstałe w czasie rajdu,
– za bezpieczeństwo na trasie odpowiada opiekun drużyn,
– rajd odbędzie się bez względu na warunki atmosferyczne,
– ostateczna interpretacja regulaminu należy do organizatora.

Organizatorzy:
insp. ZS Tadeusz Rybka,  st. insp. ZS Robert Nowak,  Ewa Skrzekut

 

Kino Klaps w Limanowej zaprasza wszystkie osoby powyżej 60. roku życia do udziału w Kinie Seniora

Kino Klaps w Limanowej zaprasza wszystkie osoby powyżej 60. roku życia do udziału w Kinie Seniora. Raz w miesiącu, na seniorów czekać będzie pokaz filmu w niższej cenie i o dogodnej porze. 12 września o godz. 12:00 obejrzymy pierwszy film o Adamie Mickiewiczu – „Niepewność. Zakochany Mickiewicz”.

„Niepewność. Zakochany Mickiewicz” – to pierwszy film o Adamie Mickiewiczu i jednocześnie najsłynniejsza historia miłosna polskiego romantyzmu.

Młody nauczyciel i aspirujący poeta Adam Mickiewicz (Nikodem Rozbicki) spędza sielskie lato w malowniczej posiadłości w okolicach Nowogródka. Trenuje szermierkę, spiskuje marząc o wolnej Polsce, a wszystko to w towarzystwie przyjaciół – Tomasza Zana (Antoni Sałaj) i Michała Wereszczaka (Adrian Zaremba). Szczególną uwagę poświęca jednak Maryli Wereszczakównie (Aleksandra Piotrowska). Błyskotliwa i piękna dziewczyna robi na młodzieńcu niesamowite wrażenie.

To z Marylą młody poeta przeżywa pierwszą miłość. Adam uświadamia sobie, że jego największym atutem jest talent poetycki i nim uwodzi Marylę. Jest w szale twórczym, a miłość rozkwita…

Kino Seniora to projekt kina Klaps skierowany do najstarszej grupy widzów. Celem wydarzenia jest nie tylko prezentacja ciekawych, wartościowych i premierowych filmów, ale także umożliwienie seniorom aktywnego uczestnictwa i spędzenia wolnego czasu w miły sposób. Zapraszamy wszystkich, którzy kochają kino i chcieliby podzielić się swoimi wrażeniami na temat obejrzanych filmów z innymi osobami.

Jesteśmy również otwarci na wszelkie sugestie i propozycje repertuarowe uczestników wydarzenia.

Film polski.

Czas trwania: 113 min

Bilety w cenie 14 zł można nabyć w kasie kina Klaps, biletomacie lub online TUTAJ.

Na wszystkich czekać będzie również poczęstunek.

Tymbarski Klub Hokejowy po letniej przerwie rozpoczyna nowy sezon!

Tymbarski Klub Hokejowy po letniej przerwie rozpoczyna nowy sezon dzieląc się z Państwem nowymi informacjami.

Jest nam miło poinformować, iż wychowanka tymbarskiego klubu TKH Harnasie Zuzanna Kęska dołączyła od rozpoczynającego się sezony do drużyny KS Cracovia i rozegrała w dniu dzisiejszymi swoje debiutanckie spotkanie ligowe sezonu zasadniczego Tauron Hokej Ligi Kobiet z drużyną Unii Oświęcim.

Serdecznie gratulujemy, życzymy sukcesów oraz dynamicznej kariery sportowej i czekamy na pierwsze bramki ligowe.

Korzystając z okazji zachęcamy młodzież i dzieci do wstępowania w szeregi klubu i spróbowania swoich sił, gdyż jak pokazuje życie fenomen talentu sportowego wymaga jedynie odkrycia.

Wojciech Kronenberger

Uroczystości odpustowe w Parafii Tymbark. Jubileusz kapłaństwa ks.prałata Tomasza Atłasa

Parafia Tymbark w święto Narodzenia Najświętszej  Marii Panny przeżywa dzisiaj uroczystości odpustowe  ku czci Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – patronki wspólnoty parafialnej.
Na sumie o godz. 11.30 w sposób szczególny wspólnota dziękowała Panu Bogu za 25 lat kapłaństwa naszego rodaka ks. prałata Tomasza Atłasa oraz ks. Stanisława Kaczki (kolegi rocznikowego ks.Tomasza oraz też naszego byłego wikariusza). Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks.Tomasz Atłas. W koncelebrze Eucharystię sprawowali:  ks.Stanisłąw Kaczka, który wygłosił kazanie, ks.proboszcz dr Jan Banach, księża rodacy: ks. Marian Urbański,  ks.Władysław Kulig, ks.Ignacy Urbański oraz ks. Michał Kulig.

Po uroczystej procesji wejścia przedstawiciele Parafii złożyli Jubilatom życzenia. Życzenia złożyli również przedstawiciele tymbarskiego samorządu. Życzenia składali też przedstawiciele Liturgicznej Służby Ołtarza, przedstawiciele Gminnego Zarządu OSP Tymbark, Orkiestry Tymbarski Ton.

We Mszy św.wzięły udział poczty sztandarowej z gminnych jednostek OSP: Tymbark, Podłopień, Zawadka i Piekiełko.

Po zakończonej Eucharystii odbyła się wokół kościoła odbyła się Procesja Eucharystyczna, na zakończenie której zaśpiewano Hymn dziękczynny „Ciebie, Boga wysławiamy”.

Oprawa muzyczna: Chór Parafii Tymbark, Strażacka Orkiestra Dęta Tymbarski Ton pod batutą Andrzeja Głowy, przy organach Wojciech Jankowski.

IWS

tekst życzeń dla Jubilatów:

Czcigodni Jubilaci !

Księże Prałacie Tomaszu, Księże Proboszczu Stanisławie!

        22 maja 1999 roku w Bazylice Katedralnej w Tarnowie otrzymaliście święcenia kapłańskie i staliście się narzędziem łaski Chrystusa. Przez te 25 lat posługi spełnialiście z sukcesami swe posłannictwo na różnych polach: misyjnym, administracyjnym, wydawniczym, katechetycznym, wikariuszowskim, zarządczym i innych. Księdza Tomasza cenią społeczności misyjne na wszystkich kontynentach i rzesze wiernych na pielgrzymich szlakach; ks. Stanisława zna z pewnością każda jednostka straży pożarnej i drużyna piłkarska w diecezji. Do dziś jednak pozostają niezmienne: Wasza przyjaźń i miłość do wspólnoty parafialnej w Tymbarku.

        Z okazji Waszego jubileuszu, w imieniu wszystkich parafian, pragniemy w duchu wdzięczności podziękować za Wasze powołanie do służby Bogu i ludziom. Dziękujemy za prowadzenie nas do Ziemi Obiecanej, za sianie Słowa Bożego z nadzieją, że wyda plon obfity, za poszukiwanie zagubionego syna marnotrawnego, za wspólne budowanie naszego domu na skale…

        W tym uroczystym dniu pragniemy życzyć Wam Czcigodni Jubilaci: siły Samsona, mądrości Salomona, wytrwałości Hioba i… anielskiej cierpliwości! Życzymy Wam, abyście – jak mówił św. Paweł – nie przyjmowali na próżno łaski Bożej, ale współpracowali z nią na chwałę Boga i pożytek ludzi.

        Święty Jan Maria Vianney powiedział, że ,,kapłaństwo to miłość Serca Jezusowego”, niech Serce Jezusa i Jego Matki wyprasza Wam potrzebne łaski na kolejne lata kapłańskiej posługi.  Szczęść Boże!

IWS 

galeria zdjęć wkrótce 

Kolejne BESKIDZKIE SURSUM CORDA dotarło do celu, do świątyni pod wezwaniem Narodzenia NMP

Kolejne BESKIDZKIE SURSUM CORDA dotarło do celu, do świątyni pod wezwaniem Narodzenia NMP w wigilię Święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, uroczystości odpustowej w Parafii Tymbark.

Pielgrzymi rozpoczęli swoją podróż również w tymbarskiej świątyni. Wzięli udział we Mszy św. o 6.30, która sprawowana była w intencji uczestników tejże wędrówki.  Później busem udali się na polanę Trusiówka w Gorcach i pod dojściu do  Papieżówki  zapali znicz i odśpiewali „Barkę”.  Po czym wyruszyli w stronę Tymbarku przez Jasień, Mogielicę i Łopień.

Pielgrzymi trudy i modlitwę ofiarowali za naszą Ojczyznę i za nasze rodziny.
IWS

Pismo Święte nigdzie nie wspomina o narodzinach Maryi. Tradycja jednak przekazuje, że Jej rodzicami byli św. Anna i św. Joachim. Byli oni pobożnymi Żydami. Mimo sędziwego wieku nie mieli dziecka. W tamtych czasach uważane to było za karę za grzechy przodków. Dlatego Anna i Joachim gorliwie prosili Boga o dziecko. Bóg wysłuchał ich próśb i w nagrodę za pokładaną w Nim bezgraniczną ufność sprawił, że Anna urodziła córkę, Maryję.
Nie znamy miejsca urodzenia Maryi ani też daty Jej przyjścia na ziemię. Według wszelkich dostępnych nam informacji, Maryja przyszła na świat pomiędzy 20. a 16. rokiem przed narodzeniem Pana Jezusa.
W ołtarzu głównym świątyni w Tymbarku jest obraz przedstawiający Rodziców Annę i Joachima, Anna trzyma na rękach swoją córkę Maryję.

IWS

 

 

„Zakochani w ludziach” – kilka fragmentów książki ks.Tomasza Atłasa (3)

PERU

Amazonia jest fascynująca. Zachwyca przyrodą, wytworami lokalnej kultury, swoistą wodną komunikacją. Zachwyca też zaangażowanie polskich misjonarzy, którzy tu pracują. Niektórzy są tutaj już długo, jak choćby pani Dominika Szkatuła, która mieszka tu od 24 lat. To ona właśnie jest mi przewodnikiem, a zarazem towarzyszem podróży. Zna poszczególne misje jak własną kieszeń. Równie dogłębnie zna też lokalne problemy. I pewnie dlatego z wielkim sercem wspiera tych, którzy bronią amazońskiej puszczy przed rabunkową wycinką. Dlaczego? Może cechuje ją ,,franciszkański” stosunek do stworzonego świata? Zapewne też. Ale Dominika widzi przede wszystkim bolesne konsekwencje rabunkowej gospodarki, których w pierwszej kolejności doświadczają rdzenni mieszkańcy tego regionu – Indianie.
Prace związane z eksploatacją niszczą bowiem naturalne środowisko Indian. Znikają tereny łowieckie, woda zanieczyszczona przez paliwa i smary nie dostarcza już zdrowych ryb i powoduje choroby skóry oraz przewodu pokarmowego, trudno o ciszę i spokój. Nic więc dziwnego, że Indianie decydują się na trudny krok. Opuszczają tropikalny las i osiedlają się na przedmieściach miast, np. Iquitos.
Ale niestety nie potrafią się tam odnaleźć – są wykorzystywani do niemal darmowej pracy, szybko wpadają w świat używek, pojawia się prostytucja, konflikty z prawem. Powoli zapominają o swoich zwyczajach, zaniedbują praktykowanie tradycji. Ich
życie religijne pozostawia wiele do życzenia. Cała ta sytuacja to wielkie misyjne wyzwanie dla Dominiki i pozostałych misjonarzy tu posługujących: bronić, uczyć, wychowywać, chronić kulturę, tożsamość, godność, nieść chrześcijańską nadzieję…

Podczas odwiedzin misjonarzy pracujących peruwiańskiej Amazonii nie mogło zabraknąć wizyty u księdza Marka Brulińskiego w Iquitos. Pracuje tutaj od kilku lat, wcześniej posługiwał na południu kraju. Opowiadając o swojej posłudze, o jej cieniach i blaskach, proponuje mi także, abym popołudniu pomógł mu w spowiedzi w ramach przygotowania do I Komunii św. Po obowiązkowej sjeście idziemy więc do kościoła. Dzieci, ale i kilkunastoosobowa grupa nastolatków, już czekają. Oczywiście obecność nowego księdza wzbudziła zainteresowanie i wywołała sporo szeptów. Nie zważając na nie, siadam w dostawianym konfesjonale na tyle kościoła i zaczynam spowiadać. Dzieciaki są dobrze przygotowane, wydaje się – patrząc na ich twarze – że rozumieją moje wskazówki i naukę. W pewnym momencie podchodzi do mnie dziewczyna, którą
zauważyłem już wcześniej, bo wyróżnia się i wzrostem, i wiekiem – ma ,,na oko” jakieś 12-13 lat. Pięknie się spowiada i widać, że spowiedź jest dla niej ogromnym przeżyciem, nie tylko emocjonalnym. Z uwagą wsłuchuje się w moje słowa, a z jej twarzy
można wyczytać, że nie chciałaby stracić żadnego słowa z mojej nauki. Kiedy uniosłem dłoń w geście rozgrzeszenia, z jej oczu popłynęły obficie wielkie łzy. „To ze szczęścia, tak bardzo się cieszę, bardzo czekałam na ten dzień…”.

ARGENTYNA

Były spotkania z misjonarzami na północy, w centrum, na południu Argentyny. Była też modlitwa w ich intencji w narodowym sanktuarium maryjnym w Lujan, odwiedziny u ojca Jerzego Twaroga OFM, rektora Polskiej Misji Katolickiej
w tym kraju, przesympatyczne rozmowy z polskimi emigrantami – odwiedziliśmy m.in. parę przygotowującą się do jubileuszu 70-lecia małżeństwa!
Przypominam sobie także, jak bardzo się zdziwiłem, kiedy w parafii księdza Krzysztofa Mońki zobaczyłem przed kościołem tłum ludzi i wysiadającą z pięknego samochodu młodziutką dziewczynę w sukni panny młodej. Co prawda podróżując po
Ameryce Południowej, brałem już udział ceremoniach zaślubin stosunkowo młodych osób, ale ta była wyjątkowo młoda, z twarzyczką dziecka. Po chwili jednak wszystko się wyjaśnia.
„To tak zwana piętnastka” – tłumaczy ksiądz Krzysztof. W jego regionie (później się okaże, że nie tylko tutaj), dziewczynka, która kończy piętnaście lat, ma prawo przeżyć wyjątkową uroczystość. Jest Msza św., ogromne przyjęcie, życzenia, przepiękna suknia ,,ślubna”, prezenty. Ponoć ta impreza nierzadko jest przeżywana huczniej, niż same zaślubiny. Słuchając tych wyjaśnień, myślę najpierw o naszych, polskich ,,osiemnastkach”, a za moment o tym, że tutejsza ,,piętnastka” w pewnym sensie jest zrozumiała. Znając trudną sytuację latynoskiej rodziny i małżeństwa, nietrwałość związków, bolesny
fakt niewierności, przemoc w rodzinie itp., być może lepiej, ,uczcić” piętnaste urodziny niż początek życia małżeńskiego.

Praca ewangelizacyjna w Argentynie ma różne oblicza. Inne są bowiem wyzwania czekające na misjonarzy w Patagonii, inne dla tych, którzy posługują w tropiku, czy na przedmieściach Buenos Aires. Wszyscy jednak potrzebują silnego, duchowego zaplecza. Mają je choćby w domu sióstr zmartwychwstanek, w stolicy, w Buenos Aires. Siostry prowadzą przedszkole, do którego trafia m.in. wiele dziewczynek zagrożonych moralnie. Zdarza się, że ich starsze rodzeństwo – wspomina z bólem
jedna z sióstr – jest zmuszane, by pomagać rodzicom ,,pracując” na ulicy.
Rozmawiamy jeszcze chwilę. Siostry gotują posiłek, a ja dotrzymuję towarzystwa starszej z nich. Ma bogate doświadczenie, jest tu bowiem od blisko trzydziestu lat. Trochę ubolewa, że jest mało przydatna, bo wiek, bo zdrowie. Trzy razy w tygodniu jedzie na dializę nerek. ,Jak tak leżę pod tymi aparatami, to bez przerwy odmawiam różaniec. Tyle mogę…”.

zdjęcia z cytowanej książki