2 lipca w diecezji tarnowskiej obchodzone jest Święto Najświętszej Maryi Panny Tuchowskiej.
Matka Boża Tuchowska (fot.Krzysztof Jasiński)
Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej to jedno z najstarszych i najliczniej odwiedzanych sanktuariów w południowo–wschodniej Polsce. W latach 1530-1540 jeden z opatów tynieckich podarował tuchowskiemu kościołowi obraz Matki Bożej. Przedstawia on Maryję trzymającą na lewym ręku Dzieciątko Jezus. Pierwsze wzmianki na temat obrazu pochodzą z 1597 r.
W tym roku przypada 120. rocznica koronacji cudownego obrazu Matki Bożej. Uroczystość odbyła się 2 października 1904 roku. Była to pierwsza taka uroczystość w diecezji tarnowskiej.
W ostatnim okresie mamy przesyt różnych wyborów, a to parlamentarnych, samorządowych wszystkich szczebli, unijnych i tych, które jeszcze przed nami – sołeckich.
Wybory Sołtysów i Rad Sołeckich są niejako konsekwencją wyborów do Rady Gminy, ponieważ kadencja Sołtysa i Rady Sołeckiej odpowiada kadencji Rady Gminy i kończy się z chwilą wyboru nowych organów sołectwa.
Można śmiało powiedzieć, ze Sołtys wraz Radą Sołecką jest podstawową formą samorządowego zorganizowania na poziomie poszczególnych wsi w danej gminie, osoby te są wybierane w sposób tajny i bezpośredni na zebraniach wiejskich spośród uczestników tych zebrań. W zebraniu i głosowaniu mogą brać udział mieszkańcy stale zamieszkujący dane sołectwo i mający uprawnienia do głosowania. Zebrania wiejskie w poszczególnych sołectwach zwoływane są przez Wójta danej Gminy.
Do tej pory zwyczajem było – chyba od zawsze, że takie zebrania odbywały się w dni świąteczne, były to z reguły niedziele, taka organizacja wyborów była najwygodniejsza dla wszystkich zainteresowanych, a wynikała z prostej przyczyny, ludzie na wsi wykorzystują (nawet ci, dla których rolnictwo nie jest jedynym źródłem utrzymania) każdą wolną chwilę, aby podgonić robotę na swojej „gospodarce”, czasem jest to ogród bądź tylko ogródek. Dla ludzi na wsi robota zawsze czeka, o tym nie wiedzą tylko ci, co to sami w polu w życiu nic nie robili.
Tradycja ta z niewiadomych powodów została tego roku przerwana, nie słyszałam, żeby była z kimś konsultowana, nie słyszałam też o powodach prawnych, które by takie terminy narzucały.
W najbliższą sobotę, tj. 6 lipca, wybory Sołtysa i Rad Sołeckich odbędą się:
w Tymbarku o godzinie 9 i w Piekiełku o godzinie 11.
W pozostałych sołectwach wybory odbędą się w innych terminach.
Szanowni Państwo – ze swojej strony, serdecznie zapraszam wszystkich mieszkańców do zrobienia sobie przerwy w pracach i wzięcia udziału w zebraniu. Mam nadzieję, że do tej pory nie zawiodłam Państwa zaufania i jeżeli tylko wyrazicie zgodę to chciałabym dalej pełnić funkcje sołtysa w Naszej pięknej miejscowości.
BARDZO PROSZĘ O WASZ GŁOS!
Z wyrazami szacunku Sołtys Wsi Piekiełko Zofia Jeż
Modyń (1029 m) – jeden z najwyższych szczytów Beskidu Wyspowego[1]. Posiada dwa wierzchołki o wys. 1028,5 m i 1026,5 m oddzielone płytką przełęczą (na mapie Geportalu nazwa umieszczona jest przy niższym wierzchołku i brzmi Modryń[2]). Znajduje się na terenie pięciu miejscowości: Młyńczyska, Zalesie, Zbludza, Wola Kosnowa i Kicznia. Nie jest górą typową dla Beskidu Wyspowego, gdyż tworzy trzy grzbiety:
również południowo-wschodni, opadający do Łącka i zakończony wzniesieniami Piechówka i Skalica[1].
Pomiędzy dwa południowo-wschodnie grzbiety wcina się dolina Zakiczańskiego Potoku (dopływ Czarnej Wody). Z Modyni spływa kilka potoków uchodzących do Zbludzy, Jastrzębika lub Czarnej Wody (wszystkie są w zlewni Dunajca). Stoki północne Modyni są bardziej strome od południowych. Obecnie Modyń jest niemal całkowicie porośnięta lasem[2].
Modyń szczególnie okazale prezentuje się od strony zachodniej. Jej zalesiony masyw przypomina stąd grzbiet wieloryba. Nazwa szczytu jest rodzaju żeńskiego (mówi się „na Modyni”). Dawniej nazywany był też Patryją – na jej szczycie znajdowała się bowiem drewniana wieża triangulacyjna wznosząca się ponad wierzchołkami drzew (wieże triangulacyjne w tym rejonie nazywano „patryjami”). Widok z niej był rozległy, wieża zbutwiała z czasem i w latach 80. powaliła ją wichura. Obecnie widoki z zalesionego szczytu Modyni są raczej skromne, tylko z prześwitów między drzewami na niewielkiej wycince na jego szczycie w stronę Ostrej. Więcej można było zobaczyć z istniejącej niegdyś podszczytowej polanki na południowych zboczach, jednakże polanka ta już zarosła. W 2020 r. rozpoczęła się budowa nowej wieży widokowej na szczycie Modyni. Została oddana do użytku 30 czerwca 2021 roku. Mierzy ponad 27 metrów[3]. Po ogłoszeniu przełęczy Cisowy Dział Perłą Powiatu Limanowskiego, góra Modyń stała się licznie odwiedzana przez turystów.
Rozległe widoki na Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki, Gorce, Pieniny i Tatry można podziwiać z polan na południowym stoku Modyni opadającym w stronę Woli Kosnowej z przysiółków Zagronki, Wierch Góry, Carchla oraz z polan nad Zbludzą. Sięgają one wysoko ponad 900 m n.p.m. Dobrym punktem widokowym na Tatry jest również niebieski szlak ze Zbludzy – odcinek drogi, po którym szlak skręca do lasu.
Kazimierz Sosnowski w swoim przewodniku po Beskidach Zachodnich tak pisze o Modyni:
„Dość daleko od kolei odsunięta i mało uczęszczana ta góra. Od północy stroma i dzika, buczyną aż po podłużny grzbiet zarosła. Po jej zachodnim podnóżu toczy się gościniec Tymbark-Zabrzeż, który między Zalesiem a Zbludzą przewija się przez malowniczą gardziel górską. Sama góra nie ma w sobie nic osobliwego, natomiast jej zalesiony wierzchołek daje widok niespodziewanie piękny. Ciągnie się bowiem na jego południowym skłonie duża, obsiana owsem polana (na tej wysokości rzecz wyjątkowa), z której w stronę południową widok nadzwyczaj daleki i okazały na trzy fale gór”[6].
Wczoraj (w sobotę), wieczorem, na tarasie Limanowskiego Domu Kultury odbył się koncert zespołu Megitza ( w niepełnym składzie) w ramach cyklu Taras Kultury. Liderką zespołu jest Megitza, wczoraj razem z nią grali Marta Poradowska (skrzypce, wokal) oraz tymbarczanin z pochodzenia na akordeonie Konrad Ligas.
Magia zespołu, piękna pogoda, zachęciła publiczność do licznego przybycia. Została ona dosłownie „porwana” przez muzykę, gdyż końcową cześć koncertu widzowie nie słuchali siedząc na krzesłach, lecz po ich odsunięciu na bok, zaczęła się taneczna zabawa.
„Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa” Ef 5,20
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy dziś okazali nam życzliwość poprzez udział we Mszy Świętej sprawowanej w naszej intencji. Dziękujemy również wszystkim, od których tej życzliwości, dobroci i serdeczności doświadczałyśmy każdego dnia naszej posługi w Tymbarku.
Zapewniamy o naszej pamięci modlitewnej, tam gdzie od września będziemy posługiwały.
Z wdzięcznością serca i pamięcią modlitewną s. Regina i s. Sara
Decyzją władz Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu Siostry Nazaretanki Sara (od 2016 roku wychowawczyni w Parafialnym Przedszkolu Integracyjnym w Tymbarku) oraz Siostra Regina (od 2017 r. pracująca w charakterze zakrystianki w naszej parafialnej świątyni) kończą posługę w tymbarskiej parafii i są przenoszone do innych miejsc pracy.
Z tej okazji, w intencji Sióstr, sprawowana była Eucharystia o godz.8,30, której przewodniczył ksiądz proboszcz dr Jan Banach, który złożył podziękowania za pracę Sióstr.
Przyszedł czas na słowa podziękowań, życzeń i pożegnań, które zostały złożone przez przedstawicieli wspólnoty parafialnej, rodziców przedszkolaków z Przedszkola Parafialnego oraz pracowników Przedszkola. Podziękowania złożyły też dzieci Przedszkola Parafialnego oraz Liturgiczna Służba Ołtarza.
Słowa przedstawiciela wspólnoty parafialnej:
Najukochańsi są aniołowie bez skrzydeł
o ludzkich twarzach i kochanych oczach
których Bóg do nas wysyła
aby trzymali nas za rękę
i zostawiali ciepły ślad na sercach
Nasze Drogie Siostry, Regino i Saro.
Ten wiersz Marka Chrzanowskiego pod tytułem „Anioły” jest dla Was. Żegnamy bowiem dzisiaj dwa anioły bez skrzydeł o ludzkich twarzach i dobrych, kochanych oczach, które po kilku latach pobytu wśród nas, w najbliższym czasie podejmą pracę w nowych miejscach wskazanych przez władze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Dobiega więc końca Wasza posługa w tutejszej wspólnocie parafialnej pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny: Twoja Siostro Saro – od 2016 r. jako wychowawczyni w Parafialnym Przedszkolu Integracyjnym w Tymbarku i Twoja Siostro Regino- od 2017 r. w charakterze zakrystianki w naszej parafialnej świątyni. Z pokorą przyjmujemy tę wiadomość, jednak smutno nam bardzo gdyż Wasz pobyt w Tymbarku to był dobry, piękny czas dla naszej wspólnoty.
Skoro tak musi być, dziękujemy Wam Drogie Siostry Regino i Saro za wszelkie dobro jakie otrzymaliśmy poprzez Waszą posługę. Dziękujemy za wielkie serce, które oddawałyście codziennie wykonując swą pracę na rzecz naszej społeczności, za staranność i pokorę z jaką podchodziłyście do wypełniania tej posługi, za uśmiech, łagodność i życzliwość okazywaną wszystkim, a szczególnie w relacjach z dziećmi przedszkolnymi oraz z członkami Liturgicznej Służby Ołtarza. Wierzymy, że wszystkie dobre wartości, które przekazywałyście tym młodym ludziom w czasie swego pobytu w Tymbarku, będą miały szlachetny wpływ na ukształtowanie ich osobowości i postaw w dalszym życiu.
Zawierzamy w naszej modlitwie Jezusowi Chrystusowi i Matce Najświętszej każdą z Was na dalszej drodze życia konsekrowanego. Życzymy Wam Drogie Siostry Regino i Saro: niech Pan Bóg obdarza Was zdrowiem i wszelkimi łaskami a Duch Święty stale umacnia w wykonywaniu Waszej posługi, niech Matka Najświętsza otacza Was swą nieustanną opieką. Życzymy również abyście w nowych miejscach swego pobytu i pracy, doświadczały wszelkiej życzliwości i wsparcia od tamtejszych społeczności. Jednocześnie prosimy – pomyślcie od czasu do czasu o Tymbarku i prześlijcie nam serdeczne, modlitewne wspomnienie. A my zapewniamy, że pozostajecie w naszych sercach, w naszej pamięci i w naszych modlitwach. Szczęść Boże.
Zwracamy się również dzisiaj do Siostry Janiny – przełożonej tutejszego domu Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek i jednocześnie Dyrektora Parafialnego Przedszkola Integracyjnego im. Świętej Kingi w Tymbarku, dla której Święty Jan Chrzciciel jest patronem, prosząc o przyjęcie od naszej wspólnoty parafialnej nieco spóźnionych, lecz bardzo serdecznych życzeń imieninowych. Życzymy Ci Droga Siostro Janino, aby ten wielki, silny patron o pierwszorzędnym znaczeniu w dziejach Kościoła, wypraszał dla Ciebie u Pana Boga wszelkie łaski, zdrowie i błogosławieństwo we wszystkich działaniach, które podejmujesz w swoim życiu i pracy. Aby Cię prowadził i pomagał Ci wypełniać swoje powołanie w Zgromadzeniu. Niech Matka Najświętsza nieustannie wstawia się za Tobą do swego Syna, niech Cię osłania od wszelkich zagrożeń i niebezpieczeństw. Przy tej okazji dziękujemy Wam wszystkim Drogie Siostry posługujące w tymbarskiej parafii, za piękne wypełnianie w swej pracy charyzmatu Waszego Zgromadzenia, którego jedną z głównych misji wytyczonych przez jego założycielkę Matkę Franciszkę Siedliską jest wpatrywanie się we wzór życia Świętej Rodziny, naśladowanie Jezusa, Maryi i Józefa i oddanie się pracy na rzecz rodzin.
Dlatego więc pozwólcie Drogie Siostry, że te podziękowania i życzenia zakończymy słowami modlitwy naszego umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II do Świętej Rodziny: Święta Rodzino Nazaretańska, wzorze każdej rodziny chrześcijańskiej, cześć najgłębszą Ci składamy. Poświęcamy się Tobie, prosząc pokornie, by nasze rodziny stały się siedzibą Boga, by w nich rodzice i dzieci, starzy i młodsi, żyli we wzajemnej miłości. Święta Rodzino Nazaretańska, która ze Wzgórza Loretańskiego rozlewasz na cały świat jeszcze blaski wiary i miłości, broń nasze rodziny i prowadź je po drogach św. Ewangelii Jezusa Chrystusa naszego Pana. Amen.
