Author: Irena Wilczek Sowa

starzec jakubek

Położona w uroczym miejscu, na krawędzi lasu, przy drodze wiodącej na północny stok Łopienia, która po kilkudziesięciu metrach łączy się z czarnym szlakiem prowadzącym na szczyt.
Kapliczka ma wysokość około 3 m i jest wykonana z piaskowca. Na cokole pod płaskorzeźbą z upadającym pod ciężarem krzyża Chrystusem, wykuty, jeszcze w miarę czytelny napis: UPADEK III, a w obramowaniu:
JAN DUDZIK I MARYJANNA ŻONA JEGO FONDATOROWIE FIGORY  ROK 1898- treść oryginalna.
Łatwo policzyć, że obiekt liczy sobie 122 lata i wizualnie jest w niezłym stanie, ale w kilku miejscach widoczne są ubytki i pęknięcia. Są też widoczne ślady amatorskiej naprawy materiałami, których piaskowiec wręcz nie znosi. Dodam, że kapliczka znajduje się na prywatnym terenie, a jego właściciele niestety nie znają jej historii, ale bardzo chętnie wyrażą zgodę na podjęcie prac renowacyjnych.
Tekst i zdjęcia S. Przybylski

W miniony piątek, 24 lipca, zakończył się pięciodniowy piłkarski obóz zorganizowany przez zarząd Klubu Sportowego Harnaś Tymbark. Czas ten był bardzo intensywny, a zarazem z pewnością owocny dla uczestników. Dzień obozowy rozpoczynał się o godzinie 9. Pół godziny później po odprawie prowadzonej przez trenerów miał miejsce pierwszy trening, który trwał 90 minut. Następnie po chwili dla siebie, mali piłkarze jedli obiad. O godzinie 14 odbywał się drugi również półtoragodzinny trening po czym o godzinie 15:30 rozjeżdżali się do domów. Czas między zajęciami również był aktywny, odbywały się m.in konkursy z nagrodami. Uczestnicy obozu rozegrali, także dwa sparingi z drużynami Sokoła Słopnice oraz Orkana Niedźwiedź. Z dodatkowych atrakcji, które zaordynowali trenerzy warto wspomnieć : wyjście na Miejską Górę w Limanowej, basen, paintball, oraz zajęcia Zumby prowadzone przez Panią Ewę Janisz. Obóz zakończył wewnętrzny turniej . Warto dodać, że w obozie  wzięło udział 42 uczestników nie tylko z Tymbarku, ale również z okolicznych miejscowości. Zajęcia były prowadzone przed trio trenerskie : Franciszek Mrózek, Wojciech Tajduś i Mateusz Kruczek. Podsumowując były to bardzo intensywne 5 dni, które upłynęły pod znakiem świetnej słonecznej pogody, mocy atrakcji i fantastycznej sportowej atmosfery . Dziękujemy Trenerom za wykonanie zadania, Rodzicom za zaufanie, i uczestnikom za duże zaangażowanie i zdyscyplinowanie.

Obóz niestety już się zakończył, ale jedno jest pewne ZA ROK ZNÓW SIĘ WIDZIMY !

Koordynator szkolenia Franciszek Mrózek

filmik nadesłany przez Czytelnika

Piesze wędrówki to najpopularniejsza forma wypoczynku, szczególnie teraz w okresie trwania pandemii. Jedną z propozycji do wykorzystania jest projekt pod nazwą „Ścieżka edukacyjno-turystyczna w Tymbarku” .

Więcej informacji o wydarzeniach historycznych można znałeś w opracowaniu historyka Przemysława Bukowca : „Śladami konspiracji. Placówka AK „Trzos” Tymbark”

źródło informacji: UG Tymbark 

Św. Anna, Anna sprawiedliwa – matka Maryi i babcia Jezusa Chrystusa, a także żona świętego Joachima. Jest świętą Kościoła katolickiego i prawosławnego. Imię Anna (hebr. hanna znaczy „łaska”), jest jednym z najpopularniejszych imion w Polsce. Św. Anna jest patronką matek, kobiet rodzących, wdów, żeglarzy, ubogich oraz szkół chrześcijańskich.

O św.Annie więcej możemy przeczytać w najnowszym wydaniu Gościa Niedzielnego.

Święta Anna jest też szczególną świętą dla tymbarskiej parafii, gdyż jako Matka Najświętszej Marii Panny wraz z małżonkiem Joachimem jest umieszczona na obrazie „Narodzenie Najświętszej Marii Panny” (przedstawiający scenę narodzin Maryi), który znajduje się w ołtarzu głównym kościoła parafowanego w Tymbarku.

Żywot świętej Anny – Według starego podania św. Anna urodziła się w Judei, gdzie w Betlejem był jej rodzinny dom. Jej rodzice – Natan i Maria byli potomkami królewskiego rodu Dawida. Nie posiadali ziemskich dostatków, lecz bogaci byli w cnoty i dobre uczynki. Anna otrzymała od swoich rodziców staranne wychowanie, pogłębione przez służbę w świątyni jerozolimskiej. Swojego męża Joachima poślubiła gdy miała 24 lata. Joachim także pochodził z pokolenia Dawidowego. Wychowywał się w zamożnej i znakomitej rodzinie w Nazarecie. Joachim i Anna uważali swoje małżeństwo jako związek święty, przez Boga złączony. Anna była wzorem i przykładem życia dla wszystkich małżonek. Choć byli małżonkami szczęśliwymi, Pan Bóg ciężko doświadczył tych małżonków brakiem potomstwa. Przez dwadzieścia lat małżeństwa nie doczekali się ani synów, ani córek. W kulturze żydowskiej brak dziecka był uważany za hańbę i karę Bożą. Pewnego dnia Anna udała się do ogrodu, by tam opłakiwać swoje życie. Kiedy podniosła oczy w niebo i zobaczyła gniazdo wróbli na drzewie laurowym, wypowiedziała błagalną modlitwę do Boga: „Panie, Boże wszechmogący, który obdarzyłeś potomstwem wszystkie stworzenia, zwierzęta dzikie i domowe, gady, ryby, ptaki i wszystko to cieszy się ze swego potomstwa, dlaczego mnie jedną odsunąłeś od daru twojej łaskawości? Ty wiesz, Panie, że do początku małżeństwa złożyłam ślub, iż jeżeli dasz mi syna lub córkę ofiaruję je tobie w twym świętym przybytku”. Wtedy ukazał się Anioł, który zapowiedział narodzenie dziecka. Małżonkowie ogromnie ucieszyli się tą radosną nowiną. W 45 roku życia Anny, dnia 8 września urodziła się dziewczynka, której zgodnie ze zwyczajem żydowskim w piętnastym dniu nadano imię. Gdy Maryja podrosła, Anna wypełniła ślubowanie. Udała się z mężem Joachimem i córką Maryją do Jerozolimy, wprowadzili córkę do świątyni i poświęcili ją na służbę Boga. Maryja służąc w świątyni wzrastała w łasce i miłości Bożej. Maryja wyrosła w świątyni i pozostała tam aż do dwunastego roku życia, prześcigając wszystkie inne dziewczęta swoją pobożnością, znajomością Boskiego prawa, w pokorze, w czystości i w każdej cnocie. W czternastym roku życia została poślubiona Józefowi. Według niektórych przekazów legendarnych, krótko potem zmarł Joachim. Anna zaś żyła z Maryją i Józefem w Nazarecie i dożyła 80 lat życia. Gdy zbliżał się jej koniec, Jezus, Maryja i Józef nie odstępowali od jej łoża. Gdy przyszła godzina śmierci pożegnała się z najbliższymi, poleciła Bogu ducha swego i zasnęła w Panu przy błogosławieństwie Jezusa i przy modlitwie Maryi i Józefa. Ciało jej pochowano blisko ciała św. Joachima, w Dolinie Jozafata.

żródło: strona Sanktuarium św. Anny na Górze św. Anny (www.swanna.p)

Dzisiaj, w sobotę, zorganizowana przez Bibliotekę Publiczna w Tymbarku wycieczka rodzinna udała się do „Skamieniałego Miasta” w Ciężkowicach.  O „Skamieniałym Mieście” możemy poczytać na stronie rezerwatu „www.skamienialemiasto.pl”

Rozrzucone gęsto na stoku wzniesienia na południe od centrum Ciężkowic zgrupowanie skał od dawna funkcjonowało w świadomości miejscowej ludności jako miejsce nieprzychylne, tajemnicze, zamieszkiwane przez złe moce. Ci którzy zapuszczali się w to ustronne miejsce opowiadali o fantastycznych kształtach skał przyrównując je do postaci ludzkich, zwierzęcych, wiążąc ich powstanie z niezwykłymi wydarzeniami.W czasach kiedy ludzie nie posiadali naukowych instrumentów oglądu świata, swoistą formą interpretacji zjawisk i zmian w środowisku były właśnie legendy (Wróbel S., 1998). Nazwa rezerwatu wiąże się z jedną z opowieści o powstaniu skamieniałego grodu. „Skamieniałe Miasto” jest największą przyrodniczą atrakcją Ciężkowicko – Rożnowskiego Parku Krajobrazowego, najbardziej znaną i popularną. W 1931r. „Skamieniałe Miasto” zostało uznane za zabytek przyrody. Ochroną objęto wówczas 30,49 ha. Rezerwat o pow. 14,91 ha powołano Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w dniu 12 lipca 1974 roku. W jego obrębie wyróżnić możemy cztery położone w niewielkiej odległości od siebie enklawy. Ochroną prawną objęto szereg wychodni skalnych zbudowanych z piaskowca ciężkowickiego wraz z roślinnością porastającą skały i ich otoczeniem. Wychodnie rozrzucone są na długości 700 m począwszy od strzegących od strony zachodniej „Skamieniałego Miasta” położonych bezpośrednio nad Białą „Czarownicy” i skały „Ratusz”, aż po najwyżej usytuowaną niemalże na szczycie kulminacji Skałki 367 m n.p.m.

Po bardzo ciekawej wyprawie był czas na krótki odpoczynek nad zaporą w Rożnowie, a następie na krótki spacer po Strzeszycach – bardzo urokliwej, jak też historycznej, słynnej z tajnego nauczania podczas II wojny światowej, miejscowości.  

Pogoda dopisała. Wycieczkę zorganizowała Dyrektor Biblioteki Ewa Skrzekut, a ciekawie poprowadziła Pani Anna Dyląg (radna RG Tymbark).

IWS