Author: Irena Wilczek Sowa

BESKIDZKIE SURSUM CORDA – relacja.

Jest sobota 8 wrzesień. Dochodzi godzina 8.30. Słoneczko nieśmiało wygląda zza chmur. Wiatr zimny jakby chciał powiedzieć – to już jesień. Na Beskidzkie Sursum Corda przy Papieżówce zebrało się 16 śmiałków. Wędrówkę rozpoczynamy od zapalenia znicza przy obelisku, odśpiewaniem ukochanej Barki, pamiątkowa fota, dziesiątek różańca i w drogę! Tę modlitewną wędrówkę ofiarujemy za naszą Ojczyznę – szczególna okazja w tym roku- prezydenta Andrzeja  Dudę, rządzących naszym państwem, jak również o rozsądek dla opozycji.  Na pobliskim parkingu do naszej grupy  dołączają 3 osoby. Jest nas 19 osób. Grupa całkiem fajna. Idziemy żółtym szlakiem w stronę Jasienia. Panorama gór ograniczona przez mgłę co nic dobrego nie wróży. Na Jasieniu odpoczynek i posiłek. Tu przy kapliczce odmawiamy drugi dziesiątek różańca. Zejście z Jasienia to sama przyjemność. Na przełęczy między Jasieniem a Mogielicą, obok trasy narciarskiej, stoi ładna i zadbana kapliczka Maryjna i przy niej odmawiamy trzeci dziesiątek. Królowa Beskidu Wyspowego – Mogielica wita nas mgłą, chociaż jeszcze od południowej strony samotny promyk słońca się przebija. Na szczycie pod papieskim krzyżem odmawiamy czwarty dziesiątek różańca. Co odważniejsi wychodzą na wieże widokową, lecz wiatr i mgła zniechęcają. Krótki odpoczynek ponieważ od północy nadciągają ciężkie, czarne chmury zwiastujące burzę. Zagrzmiało.  Wszyscy turyści szybko opuszczają szczyt i my też.  Wchodzimy w zielony szlak, który prowadzi na Łopień. Po 20 minutach dopada nas potężna ulewa i zmusza do skrycia się pod drzewami. Niemal natychmiast pojawiają się rwące strumyki wody zabierające ze sobą napotkane kamienie. Po 10 minutach ulewa słabnie, jesteśmy już przemoczeni, ale idziemy dalej na przełęcz Rydza-Śmigłego, gdzie przy pomniku niepodległościowym kromka chleba, łyk wody, ostatni dziesiątek różańca i marsz na Łopień. Na Łopieniu przy skromnym ołtarzu ufundowanym przez społeczność Jurkowa odmawiamy koronkę do Miłosierdzia Bożego za poległych w obronie naszej Ojczyzny. Na Łopieniu wchodzimy na czarny szlak, który prowadzi do Tymbarku. Deszcz prawie że usta, a my mamy już tylko z góry. Wchodząc do Tymbarku śpiewamy piosenki oazowe o treści Maryjnej. Janek zadbał o nagłośnienie. Przed osiemnastą wchodzimy do kościoła parafialnego w Tymbarku na msze św.  Celebrans bardzo serdecznie nas przywitał i podziękował za trud pielgrzymowania w intencji naszej Ojczyzny.
Wędrówka górami nazwana SURSUM CORDA nie jest przypadkowa. W roku 1954 w lutym grupa osób wraz z Karolem  Wojtyłą wędrowała z Tymbarku do Lubomierza-Rzek w Gorcach.  A słowa już jako papieża „pilnujcie mi tych szlaków”  zobowiązują. Pilnujemy tego szlaku i na uroczystości odpustowe ku czci Narodzenia Matki Bożej do Tymbarku wędrujemy. 
Statystyka.
Wędrowało 19 osób (9 kobiet i 10 mężczyzn). Z Limanowej, z Trzciany powiat bocheński, Starej Wsi, Słopnic, Podłopienia, Zamieścia, Tymbarku i z Piekiełka.
Wszystkim uczestnikom tej wędrówki serdecznie dziękuję, jak również tym którzy duchowo nam towarzyszyli i dobrze życzyli. Miłośników górskich wędrówek, czcicieli Matki Bożej i miłujących św. Jana Pawła II już dziś zapraszam za rok na ten piękny szlak papieski, czyli BESKIDZKIE SURSUM CORDA.
Andrzej Czernek 
zdjęcia: Andrzej Czernek

Święto w Parafii Tymbark

Niedziela, 9 września 2018 r., to czas, w którym parafia Tymbark, pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, przeżywa swoje święto. Jest to dzień odpustu parafialnego, w tym roku połączonego z jubileuszami 60-lecia kapłaństwa Księży Rodaków prałatów: Stanisława Pasyka (niestety, który nie mógł przybyć na dzisiejszą uroczystość), Stefana Dudy oraz Franciszka Malarza, jak też 25-lecie kapłaństwa tymbarskiego proboszcza księdza dr. Jana Banacha.

Kilka informacji o Księżach Jubilatach zawarte są w poniższym materiale:

W niedzielę, na Mszy św. o godz.11 będziemy świętować kapłańskie jubileusze.

Przybywających witała orkiestra strażacka „Tymbarski Ton”. 

Kapłani wraz z służbą liturgiczną procesyjnie weszli do kościoła.

Nastąpił miły czas składania życzeń. Do Księży Jubilatów zwrócili się przedstawiciele: dzieci, młodzieży, liturgicznej służy ołtarza, zespołu Gloria Mariae, parafian, samorządu powiatowego oraz gminnego, działających organizacji, druhowie strażacy.

W imieniu całej parafii poniższe życzenia złożył Pan Józef Zoń. 

„Własnego kapłaństwa się boję, własnego kapłaństwa się lękam

I przed kapłaństwem w proch padam i przed kapłaństwem klękam

W lipcowy poranek mych święceń dla innych szary zapewne – jakaś moc przeogromna z nagła poczęła się we mnie

Jadę z innymi tramwajem, biegnę z innymi ulicą – nadziwić się nie mogę swej duszy tajemnicą.”

Drodzy Księża Jubilaci. Księże Janie, Księże Franciszku, Księże Stefanie oraz niebędący dzisiaj z nami, ale obecny w naszych myślach i sercach – Księże Stanisławie. Rozpoczynając słowami tego pięknego wiersza śp. Księdza Jana Twardowskiego, zwracam się do Was w imieniu całej naszej wspólnoty parafialnej w Tymbarku z okazji przeżywanego dzisiaj w trakcie uroczystości odpustowych, jubileuszu 25-lecia i 60-lecia kapłaństwa. W dniu święceń kapłańskich przed sześćdziesięciu i dwudziestu pięciu laty, a więc w 1958 r. i w 1993r. zrodziło się Wasze kapłaństwo jako uczestnictwo w jedynym kapłaństwie Jezusa Chrystusa – sakrament w którym oddaliście się na służbę Chrystusowi i Jego Kościołowi.
Jak powiedział Św. Jan Paweł II zwracając się do kapłanów w Rio de Janeiro 2 lipca 1980 r.: „Ten dar kapłaństwa (…) jest cudem, który dokonał się w was, ale nie dla was. Stało się to dla Kościoła; znaczy to tyle samo co dla świata, który ma być zbawiony.”

Papież – Polak nauczał, że kapłan w Bożym planie zbawienia pełni niezastąpioną rolę. Dlatego Kościół i świat tak wiele od niego oczekują. Kapłan bowiem jest człowiekiem słowa, który ma za zadanie nieść orędzie Ewangelii ludziom swoich czasów. Jest on również człowiekiem Eucharystii, poprzez którą wnika do samego wnętrza tajemnicy paschalnej. A Św. Jan Maria Vianney – patron proboszczów mawiał:  Gdybyśmy dobrze zrozumieli czym jest ksiądz na ziemi, umarlibyśmy – nie z przerażenia, lecz z miłości. Bez księdza śmierć i męka Naszego Pana nie służyłaby do niczego. To ksiądz kontynuuje na ziemi dzieło zbawienia. Na co zdałby się dom pełen złota, gdyby w nim nie było nikogo, kto otworzyłby nam doń drzwi? Ksiądz ma klucze do skarbów niebieskich, to on otwiera bramę, on jest ekonomem dobrego Boga, zarządcą Jego dóbr. Zostawcie parafię na dwadzieścia lat bez księdza, a ludzie zdziczeją.

Drodzy Jubilaci. Dziękujemy Bogu Ojcu za każdy dzień Waszej oddanej posługi kapłańskiej we wszystkich jej formach. Zawierzamy Wasze kapłaństwo Jezusowi Chrystusowi-Dobremu Pasterzowi i Maryi-Królowej Apostołów a zarazem Matce Kapłanów. Módlmy się: Panie Jezu Chryste, który wybrałeś Księdza Jana, Księdza Franciszka, Księdza Stanisława i Księdza Stefana powołując do uczestnictwa w Twym jedynym odwiecznym kapłaństwie, prosimy Cię, obdarzaj Ich wszelkimi łaskami i zdrowiem w dalszym kapłańskim życiu. Błogosław Księdzu Janowi w Jego misji proboszcza w tymbarskiej wspólnocie parafialnej. Matko Najświętsza czuwaj nieustannie nad naszymi Jubilatami i pomagaj Im do końca wypełniać swoje powołanie, zgodnie z wolą Jezusa.

Ofiarę Mszy św. złożyli Księża Jubilaci oraz zaproszeni kapłani, w następujących intencjach:

Okolicznościowe kazanie wygłosił ksiądz Antoni Piś, obecny proboszcz Parafii Męcina. Ksiądz Antoni, który pełnił funkcję wikarego w Parafii Tymbark (w latach 1982-1986), pochodzi z Lipnicy Murowej, rodzinnej parafii ks.Jana Banacha. 

Po zakończonej Mszy św. ksiądz proboszcz Jan Banach podziękował w imieniu własnym oraz Księży Jubilatów.

Ostatnią częścią uroczystości była Procesja Eucharystyczna wokół kościoła. 

Oprawę muzyczną zapewnił chór parafialny pod dyrekcją Piotra Taczanowskiego.

Księża Jubilaci: ks.Franciszek Malarz, ks.Jan Banach, ks.Stefan Duda

Irena Wilczek-Sowa