„Boże Ciało”
Kto przyjmuje Boże Ciało,
Po to tylko, by istniało.
Niewiele Go w sobie czuje,
Choć z odwagą praktykuje.
Bo przed Bogiem samym staje,
Swoje ciało też oddaje.
Jak się złączą w jedno ciało,
To i duszę będzie miało.
Wszak komunia to wspólnota,
Łączy i otwiera wrota.
Z życia teraz tu ziemskiego,
I do raju niebiańskiego.
Więc hostia zawsze żywa,
Cały skarb, sekret ukrywa.
Ona łączy ducha twego,
Z duchem Boga Wszechmocnego.
A modlitwa i błaganie,
Wspiera twoje rozważanie.
Ona wiarę, miłość stwarza,
To się często w życiu zdarza.
I zamieszkać może w tobie,
Jeśli przyjmiesz Go w osobie.
A hostia, choć tak mała,
Świętością wielką się stała.
A czy my to doceniamy,
Ze świętości dotykamy?
Wprawdzie pod postacią chleba,
Lecz tak wierzyć nam potrzeba.
Wacław Dudzik, 2008
zdjęcie: IWS