We worek 16-go stycznia zakończyła się Mszą Świętą, a następnie uroczystą kolacją druga edycja kursu Alpha.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom za odwagę, otwartość i gotowość do drogi.
Z całego serca dziękujemy ks. proboszczowi parafii Tymbark oraz ks. Rafałowi za wsparcie, obecność i duchowe prowadzenie.
Dziękujemy również za udostępnienie sali Świetlicy Wiejskiej w Zamieściu, która stała się miejscem naszych spotkań i rozmów.
Dziękujemy wszystkim, którzy współtworzyli ten kurs: organizatorom, wolontariuszom, prowadzącym oraz osobom modlącym się za całe to dzieło — Wasze zaangażowanie miało ogromne znaczenie.
To nie koniec… to dopiero początek!
A już dziś zapraszamy na kolejną edycję Alpha w Tymbarku.
W przedświątecznej atmosferze, 18 grudnia, społeczność Zamieścia spotkała się w świetlicy przy wigilijnym stole, by wspólnie celebrować radość nadchodzących świąt Bożego Narodzenia. Spotkanie zgromadziło: dzieci wraz z rodzicami, młodzież, Panie z KGW, przedstawicieli władz samorządowych oraz gości.
W świąteczny klimat wprowadziły zebranych uczennice Szkoły Muzycznej w Tymbarku: Lena Czernek, Antonina Grzegorzek, Antonina Burek, Anna Surdziel, Blanka Młynarczyk, Zuzanna Miśkowiec, Anna Twaróg i Antonina Ślezak z klasy skrzypiec Magdaleny Kamińskiej, prezentując najpiękniejsze kolędy.
Po krótkim powitaniu przez kierownika biblioteki, zabrał głos wójt Paweł Ptaszek, złożył wszystkim mieszkańcom świąteczne życzenia, do których przyłączyli się radni: Zbigniew Hojnor i Marek Twaróg. Z uwagą wysłuchaliśmy recytacji wiersza Andrzeja Pacuły „Kolęda życzliwa” w interpretacji Tobiasza i Mateusza Rysiów. Przed wspólną wieczerzą Tobiasz przeczytał fragment Pisma Świętego „Z narodzeniem Jezusa…”, po czy wszyscy składali sobie życzenia łamiąc się opłatkiem. Na wigilijnym stole nie zabrakło tradycyjnych potraw: krokietów z kapustą i grzybami, barszczu, pierogów, ciast, sałatek, owoców i przekąsek.
Uroczystość przygotowały dzieci uczęszczające na zajęcia świetlicowe wraz z rodzicami i Anetą Wower, która podziękowała wszystkim przyjaciołom i sympatykom za zaangażowanie w codzienną działalność świetlicy.
Wieczór upłynął w miłej rodzinnej atmosferze, przypominając o sile tradycji, rodzinnego ciepła i wspólnoty, które w tym wyjątkowym czasie nabierają szczególnego znaczenia.
W Sorea, w pokoleniu dana, żył pewien mąż imieniem Manoach. Żona jego była niepłodna i nie rodziła. Anioł Pański ukazał się owej kobiecie, mówiąc jej: «Oto teraz jesteś niepłodna i nie rodziłaś, ale poczniesz i porodzisz syna. Lecz odtąd strzeż się: nie pij wina ani sycery i nie jedz nic nieczystego. Oto poczniesz i porodzisz syna, a brzytwa nie dotknie jego głowy, gdyż chłopiec ten będzie Bożym nazirejczykiem od chwili urodzenia. On to zacznie wybawiać Izraela z rąk filistyńskich».
Poszła więc kobieta do swego męża i tak rzekła do niego: «Przyszedł do mnie mąż Boży, którego oblicze było jakby obliczem Anioła Bożego, pełne dostojeństwa. Nie pytałam go, skąd przybył, a on nie oznajmił mi swego imienia. Rzekł do mnie: „oto poczniesz i porodzisz syna, lecz odtąd nie pij wina ani sycery, ani nie jedz nic nieczystego, bo chłopiec ten będzie Bożym nazirejczykiem od chwili urodzenia aż do swojej śmierci”».
Urodziła więc owa kobieta syna i nazwała go imieniem Samson. Chłopiec rósł, a Pan mu błogosławił. Duch Pana zaś począł na niego oddziaływać.
PSALM Ps 71 (70), 3-4a. 5-6b. 16-17 (R.: por. 8a)
Będę opiewał chwałę Twoją, Boże
Bądź dla mnie skałą schronienia *
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. *
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.
Będę opiewał chwałę Twoją, Boże
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, *
od łona matki moim opiekunem.
Będę opiewał chwałę Twoją, Boże
Opowiem o potędze Pana, *
będę przypominał tylko Twoją sprawiedliwość.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
Będę opiewał chwałę Twoją, Boże
Alleluja, alleluja, alleluja
Korzeniu Jessego, który stoisz jako sztandar narodów,
przyjdź nas uwolnić, racz dłużej nie zwlekać.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA
Łk 1, 5-25
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś już posunęli się w latach.
Kiedy Zachariasz według wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem, jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł w udziale los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie ofiary kadzenia.
Wtedy ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. Lecz anioł rzekł do niego: «Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja, Elżbieta, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan. Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu cieszyć się będzie z jego narodzin. Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony zostanie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga; on sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych do rozwagi sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały». Na to rzekł Zachariasz do Anioła: «Po czym to poznam? Bo sam jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku».
Odpowiedział mu Anioł: «Ja jestem Gabriel, stojący przed Bogiem. I zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę radosną nowinę. A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie».
Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, zrozumieli więc, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy.
A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu. Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i kryła się z tym przez pięć miesięcy, mówiąc: «Tak uczynił mi Pan wówczas, kiedy wejrzał łaskawie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi».
Druhowie z Ochotniczej Straży Pożarnej w Tymbarku przeprowadzą akcję montażu czujników dymu i czadu w domach starszych mieszkańców Gminy Tymbark, szczególnie tych mieszkających samotnie lub korzystających z pieców gazowych i na paliwa stałe.
Wspólna akcja Samorządu Gminy, GOPS i Straży Pożarnej adresowana jest do grupy szczególnie narażonej na niebezpieczeństwo zaczadzenia oraz pożarów – osób starszych, które objęte są opieką Ośrodka Pomocy Społecznej w Tymbarku.
– ochrona zdrowia i życia najstarszych mieszkańców naszej gminy jest jednym z najważniejszych zadań samorządu – podkreśla wójt Paweł Ptaszek. Montaż czujników dymu w mieszkaniach osób starszych i samotnych jest pilną koniecznością ponieważ szybka reakcja na zagrożenie bywa w takich przypadkach utrudniona.
«Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy wzbudzę Dawidowi odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”.
Dlatego właśnie nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy nie będą już mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył; tak że będą mogli mieszkać na swej ziemi».
Ps 72
Ps 72 (71), 1b-2. 12-13. 18-19ab (R.: por. 7)
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, *
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię, *
a Jego chwała niech wypełni ziemię.
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Alleluja, alleluja, alleluja
Wodzu domu Izraela, który na Synaju dałeś Prawo Mojżeszowi,
przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia.
Ewangelia
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
