Aktualności

zdjęcie: Rolanda Mielnickiego, zrobione 28 września 2015 r., godzina widoczna na zegarze

Most pod DK 28, na wysokości Powisiołek

most na drodze NOK

zdjęcia: RM

aktualizacja 28.09.2015, godz.21.oo

Wczoraj (26.09)  odbyły się ćwiczenia jednostek OSP z terenu gminy Tymbark, do których scenariusz opracowali kpt. Tomasz Kaptur i kpt. Dariusz Molek, członkowie czynni tymbarskiej straży. Głównym założeniem ćwiczeń było prowadzenie działań ratowniczo­ gaśniczych podczas pożaru lasu i udzielenie pomocy dwóm osobom poszkodowanym w wypadku ciągnika na północno­ wschodnim stoku Łopienia  (w okolicach osiedla Podlas).

W ćwiczeniach uczestniczyło trzydziestu strażaków ochotników i pięć średnich samochodów pożarniczych z dwóch jednostek funkcjonujących w strukturach krajowego systemu ratowniczo- gaśniczego­ OSP Tymbark i OSP Podłopień oraz z OSP Zawadka.

Celem zasadniczym było sprawdzenie stanu gotowości bojowej straży, poziomu wyszkolenia, systemu alarmowania i łączności, stanu technicznego sprzętu silnikowego oraz sprawdzenie poprawności podjętych działań przez zastępy uczestniczące w ćwiczeniach. Przebieg ćwiczeń oceniam pozytywnie­ powiedział na podsumowaniu Zbigniew Kaptur, komendant gminny ZOSP RP w Tymbarku.

Stanisław Przybylski

zdjęcia: Stanisław Przybylski

zdjęcia: RM

Nie, nie chodzi tu  o wczorajszą burzę (chociaż i ta miała mocne akcenty), ale …  sprzed 115 lat.

Tak opisywała ją gazeta „Słowo Polskie” (wydawana we Lwowie w latach 1985 – 1915 oraz 1918 – 1934)  w piątek, ale 3.sierpnia 1900 roku.

Materiał ze  zbiorów Jagiellońskiej Bibiloteki Cyfrowej.

IWS

Dzisiaj po 20., podczas burzy zapalił się dom mieszkalny na Zamieściu. W akcji ratowniczej brały udział jednostki ochotniczej oraz zawodowej straży pożarnej ( dwa wozy strażackie OSP Tymbark). Sprawna akcja ratownicza  zapobiegła znacznym stratom.

zdjęcia: RM

zdjęcie:RM

Po zakończonych żniwach dawna wieś myślała nie tylko o orkach, siewach czy wykopkach. Czy mokra  czy złota jesień to ludzie wiedzieli, że jest ona najlepszą porą swatań i weselisk. Bo czy kiedy indziej mogło być lepiej? Wiadomo: jesienią to już świniak podrósł, a to świeża mąka na kołacz, a to z grosz z tego czy owego i można śmielej myśleć o wydatkach. Kobiety prześcigały się w zestawianiu par i wyznaczaniu dat ślubów, ale nad tymi plotkami i domniemaniami górował  gospodarz.  To od niego to  zależały najważniejsze decyzje. Pozwalał on, lub nie, synowi na żeniaczkę, a gdy miał córkę na wydaniu dawał znać ewentualnym kandydatom na zięcia, że mogą przysłać swatów.  Działo się to czasami  w ukryciu, tak, że matka z córką były zdziwione, ale sprawa była postanowiona: „tatuś chcą wesela”!

Pierwsza wizyta swatów w takim domu była wstępnym rozpoznaniem sytuacji i zwano ją stosownie do charakteru: swatami, zwiadami, zapytuśkami, poselinami, zmówinami. Panna wówczas obowiązkowa musiał schować się za piecem, przybysze zaś wnet wyciągali litrówkę i prosili o kieliszek. I tu następował rozstrzygający moment, albo bowiem kieliszek się znalazł i oznaczało, że chłopak może liczyć na przyjęcie, albo gospodarze grzecznie mówili, że gdzieś zaginął, a w rzeczywistości  dawali do zrozumienia, aby kawaler szukał żony gdzie indziej. I szukał. Gdy nie podano kieliszka, goście żegnali się szybko i czasami jeszcze tej samej nocy zachodzili do innego, może łaskawszego, domu.

Jeżeli oczekiwany kieliszek się znalazł, zapytuśki przestawały być nieśmiałą rozmową.

Miłość? Czy młodzi ludzie się kochają? Czy jedno drugiemu się „widzi”?. Wbrew obiegowym opiniom, dawna wieś kojarzyła pary często z miłości, może nawet częściej niż w innych środowiskach. Ale i bywało tak, że panna młoda swojego męża poznała tuż przed ślubem, przy kościele.

W sprawie posagu panny, niestety, nie miały wiele do powiedzenia. Ale zanim posag został ustalony i doszło do zaręczynowej zgody, pytano co synowa przywiezie z sobą w malowanej skrzyni. A wiano? Często mylone jest teraz z posagiem. A to przyszły mąż wydzielał coś ze swojego majątku i zapisywał to przyszłej żonie.

Trzeba było też myśleć, kiedy zaręczyny, kogo zaprosić na wesele, czy wszyscy goście się zmieszczą. Kobiety organizowały się do wspólnej pracy i przestrzegały się wzajemnie, by wszystko zostało w tajemnicy. Oczywiście sąsiedzi  wiedzieli już o wszystkim lub prawie o wszystkim…

IWS

w opracowaniu wykorzystano  'KALENDARZ POLSKI” Józefa Szczypka

Most na drodze DK 28

Zdjęcia: RM

W piątek wykładem ks.prof. dr.hab. Bogdana Węgrzyna rozpocznie drugi rok działalności Ludowy Uniwersytet Kompetencji Społecznych. Pomysłodawcą oraz organizatorem  Uniwersytetu jest ks.Jerzy Smoleń. Wykłady mają charakter otwarty i odbywają się raz na miesiąc w Bibliotece Publicznej w Tymbarku. Informacje o terminie,  osobie  prowadzącej wykład oraz  temacie można znaleźć  na stronie internetowej  Biblioteki www.biblioteka.tymbark.pl.

Ks. dr Jerzy Smoleń  ( informacja oraz zdjęcie ze strony internetowej Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL ) 

– dr teologii, mgr psychologii, adiunkt w Katedrze Semiotyki i Retoryki Dziennikarskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II  .

Urodził się 19.07.1968 r. w Dobrej k/Limanowej.  Zainteresowania naukowe ks. Jerzego Smolenia obejmują: komunikację interpersonalną, psychologię mediów (manipulacja w mediach, oddziaływanie mediów, formy perswazji), współczesne formy przekazu wiary, public relations, retorykę, przepowiadanie w mediach, psychologię pastoralną, psychologię komunikacji. Ksiądz Jerzy prowadzi  zajęcia z public relations, komunikacji interpersonalnej, psychologii komunikacji, psychologii społecznej oraz psychologii mediów.