No ji jes jus pu cforte rano, cza se s wyra giyry ściongać i iś f pole trowe siyc, bo rano, raniuśko, rano po rosie, siekło sie kłosom nojlepi, bo beła mokro. Kłozdy gazda co wychodziuł f pole, paczoł cy jus kto zacoł fceśni siyc,a jak spotkoł takigo kosiorza, to piyknie copke s głowy ściongnoł i scynścio Bozego mu dawoł. Ta,cza tero kłose pociongnońć łosełkom wyjentom s kuski i jazda,i szu, i szu, i szu, i tak krocek po krocku pokos, za pokosem, i co pokos, a casami f pu pokosa cza beło znowu pszelecieć łosełkom po kłosie, coby jom pociongnońć ,coby beła łostro,i tak do pu ósme lebo duzy.I tak wyglondały sianne zbiorki, okopyrtali sie ludziska tymi grabiami, łoj łokopyrtali, a niebozycka Koscyno zafse godała ze „cza iś pszewracać siano bo na grabiak sknie” a jak tylko pokozała sie chmura nod Łopiyniom to miuguśkom kozała kłopy stawiać. Na Podłopioniu to barz poziyrali, jak godała Kospszycka skont piyrso burza przychodzi, bo puźni pszes całe lato pszycości s tamtont pszychodziuła,a ta s zzo Łopionia nie beła dobro bo miguśkom hurkło i jus loł dysc,co nie zdonzyło sie podsusonygo siana f kopy postawić. A co godała staro Kospszycka ło cyrfcu?,