„Ze wszystkich słodyczy najbardziej lubił śledzie” – moje wspomnienie o śp. Profesorze Bogusławie Sowie

„Ze wszystkich słodyczy najbardziej lubił śledzie” – moje wspomnienie o śp. Profesorze Bogusławie Sowie

            Nauczyciel, pasjonat, miłośnik historii, zarażający nią swoich uczniów. Tak dał się poznać i zapamiętać profesor Bogusław Sowa. Chociaż posiadał tylko stopień magistra, swoją wiedzą historyczną dorównywał niejednemu profesorowi. Dla nas, uczniów szkoły średniej, zawsze był profesorem. I nie chodziło tutaj tylko o zwrot grzecznościowy stosowany na tym poziomie edukacji. Chodziło o szacunek dla mądrości i posiadanej wiedzy.

            Profesora Sowę poznałem w pierwszej klasie szkoły średniej w 2011 r.. Uczył nas krótko –  tylko przez jeden rok edukacji w I Liceum Ogólnokształcącym w Limanowej. Później byłem jednym z wielu, uczęszczających do Profesora na dodatkowe lekcje uzupełniające. Trochę zszokował wszystkich, kiedy na pierwszej lekcji historii w liceum polecił książki „schować do szuflady”. Po czym pokazał nam o wiele cenniejsze źródło wiedzy – podręczniki akademickie. To była jego metoda pracy – byliśmy humanistami, więc Profesor wzniósł nas na humanistyczno-akademickie wyżyny historii. Pokazał nieznaną dotąd stronę historii – rozważanej przez pryzmat nie dat i faktów, ale ciągów przyczynowo-skutkowych. Zadania domowe dotyczyły zawsze tematu przyszłego, dzięki czemu mógł z nami  rozmawiać na poziomie akademickim, sprawdzając jednocześnie naszą wiedzę. Nie można było bowiem mówić o kolejnych tematach, nie znając dziejów poprzednich, z których wynikały przyszłe. Chcąc, nie chcąc, trzeba było z historią się przeprosić. Dzięki temu sposobowi nauczania, można było historię polubić. Opowieść historyczna, którą snuł Profesor, była zawsze ciekawa, przepleciona anegdotą, uśmiechem i jakoś tak sama łatwo się przyswajała. Nieodłącznym atrybutem Jego pracy była mapa – obecna na każdej lekcji i na sprawdzianach. Testem z danego działu była zawsze rozprawa maturalna – dzięki czemu uczyliśmy się pisać tę trudną formę wypowiedzi, co przygotowało nas do matury rozszerzonej z historii.

            Profesor miał olbrzymie poczucie humoru i dystans do siebie. Do uczniów zwracał per „maestro”. Do dziś pamiętam wręczaną przez niego poprawioną pracę, z oceną niedostateczną i słowa, które do mnie skierował: „maestro, przypatrz się powołaniu swojemu”. Nawet zła ocena była wtedy łatwiejsza do przyjęcia. Gdy odpytywał przy tablicy i chciał zwrócić uwagę, że pytany idzie złą drogą, używał zwrotu: „bo zacznę kląć”, poruszając wtedy w charakterystyczny dla siebie sposób wąsem, noszonym z dumą. I wówczas delikwent miał szansę zrehabilitowania swojej odpowiedzi i wrócenia na właściwe tory. Przy czym sam nigdy publicznie nie używał wulgaryzmów, mało tego, walczył z nimi w mowie uczniów. Gdy ich mowa była „zbyt kwiecista”, nakazywał wybranie sobie pokuty, związanej oczywiście z lekcją historii.

            Profesor był niezwykle pomocnym i dobrym człowiekiem. Nikomu nie odmówił w potrzebie, dlatego uczniowie do niego lgnęli. Świadczyć o tym może chociażby liczba młodych adeptów historii, którzy uczęszczali do niego na korepetycje. Może to wydawać się dziwne – korepetycje z historii, ale były bardzo potrzebne. Profesor Sowa zgłębiał bowiem na nich te tajniki historii, na które nie było czasu na zwyczajnych lekcjach, pokazując przy okazji ponownie co z czego wynikało i dlaczego. A niesfornym uczniom prywatnym pokazywał stojący za szafą w dużym pokoju jego mieszkania rapier. Dzięki pracy w szkole i tym dodatkowym spotkaniom, na które mimo zapełnionego grafiku zawsze znajdował czas, miał „na swoim sumieniu”, jak zwykł powtarzać, wielu olimpijczyków i maturzystów, z naprawdę dobrymi wynikami.

            Profesor był szczery – zawsze. Ale nigdy nikogo nie skrzywdził. Nie tylko pokazywał pewne błędy, ale dawał również metody i porady, jak je naprawiać. Kochał historię, kochał Polskę i turystykę. Tymi wartościami zarażał wszystkich wokoło. Ostatni raz spotkaliśmy się w sierpniu 2018 r., na Łopieniu, na złazie. Spytał mnie wtedy: „a kolega to kiedy mnie odwiedzi?”. Niezobowiązująco się umówiliśmy, że na pewno przyjadę, albo do mieszkania w  Tymbarku, albo „na ranczo”, jak nazywał swój dom rodzinny, położony pod lasem. Niestety, nie zdążyłem… Sierpniowe górskie spotkanie było naszym ostatnim. Pozostała tylko krótka rozmowa telefoniczna przy okazji życzeń bożonarodzeniowych. Wiadomość o Jego śmierci zwaliła mnie z nóg. Jak to, On? Z Jego planami na życie, z Jego pomysłami, z Jego werwą życiową? Nie, to nie możliwe. A jednak. Widać, Profesor miał również swoje szczególne miejsce w planie Pana Boga. Ostatnie zadane mi pytanie, kiedy Go odwiedzę, brzmi w mojej głowie za każdym razem, gdy przyjeżdżam na tymbarski cmentarz, gdy podchodzę do grobu Profesora.

            Gorliwość i zaangażowanie społeczne Profesora ukazana została podczas pogrzebu. Żegnały go, oprócz rodziny niezwykłe tłumy – uczniowie, koledzy i koleżanki nauczyciele z różnych szkół, przyjaciele historycy. Żegnał go proboszcz tymbarskiej parafii, ks. dr Jan Banach, zwracając się również per „Profesorze”. 

            Profesor Bogusław Sowa kojarzy mi się jeszcze z jedną rzeczą. Z niepowtarzalnym stylem ubioru. Kapelusz i oryginalny, niebanalny krawat, najczęściej ze słonecznikami lub postaciami z bajek. Całości dopełniała skórzana aktówka (niejednokrotnie dwie), z materiałami historycznymi.  To cechy, które zdecydowanie wyróżniały Go na ulicy.

            Płynność języka, talent aktorski, ogromna wiedza historyczna i niebanalne poczucie humoru – te cechy wskazałbym jako pierwsze, gdyby ktoś na ulicy zapytał mnie o Profesora Bogusława Sowę. A powiedzenie, które umieściłem w tytule niniejszego wspomnienia, o śledziach jako słodyczach, jest dzisiaj legendarne i krąży wśród uczniów i absolwentów Jego kursów historycznych. W całości oddaje Jego postać, nieco rubaszną, nieco sarmacką, podkreślaną noszonym z dumą wąsem. Tak go pamiętam i tak wspominam w pierwszą rocznicę śmierci.

            Na koniec chciałbym podziękować Profesorowi, za ukształtowanie mojego podejścia do historii. Dzięki Niemu zrozumiałem, że historia to jest ten kierunek, ta dyscyplina, którą chcę uprawiać. Pamiętam, jak Profesor ucieszył się, gdy powiedziałem mu, że zostałem przyjęty na studia doktoranckie z historii właśnie. Oraz że wcześniej ukończyłem archiwistykę, która również leżała w Jego kręgu zainteresowań.

Tak po prostu, tak po ludzku, Profesorze, dziękuję.

Adrian Cieślik

śp.Bogusław Sowa (archiwum rodzinne Sowów)

Poświęcenie krzyża upamiętniającego 1000-lecie Chrztu Polski.

 W ramach Rekolekcji Wielkopostnych, przed rozpoczęciem nabożeństwa Drogi Krzyżowej, odbyła się uroczystość poświęcenia nowego krzyża, który został wykonany w miejsce krzyża – pomnika wiary postawionego z okazji 1000-lecia chrześcijaństwa w Polsce, który stał obok Parafialnego Centrum Kultury (wówczas była to tzw.wikarówka). Wykonanie nowego krzyża wynikło z konieczności, gdyż pierwotnie planowano odnowienie, jednakże  bardzo zły  stan krzyża uniemożliwił ten zamiar.   

Poświecenia dokonał ksiądz rekolekcjonista ks.prof.Jacek Siewiora. Po  zakończeniu nabożeństwa mężczyźni, w procesji,   przenieśli krzyż do PCK (krzyż wymaga jeszcze okucia).

IWS

IWS

Wyróżnienie dla piłkarzy z Gminy Tymbark

W Starostwie Powiatowym w Limanowej, w sobotę 29 lutego, odbyło się uroczyste podsumowanie XXII Plebiscytu na najpopularniejszego piłkarza i trenera Ziemi Limanowskiej 2019. Honorowy patronat nad plebiscytem sprawował Starosta Limanowski Mieczysław Uryga.

Wśród licznie nagrodzonej rzeszy sportowców, w tym trenerów i zawodników klubów sportowych działających na terenie powiatu limanowskiego, znaleźli się byli zawodnicy klubu sportowego Tymbark: Krzysztof Toporkiewicz i Kamil Palacz. Krzysztof obecnie występuje w KS Jagiellonia Białystok, a Kamil w Klubie Sportowym Sandecja Nowy Sącz.

Wójt Gminy Paweł Ptaszek wręczył listy gratulacyjne i upominki wyróżnionym zawodnikom za osiągnięcie wysokich wyników sportowych w roku 2019. W imieniu piłkarzy nagrodę odebrały ich mamy.

 Laureatom serdecznie gratulujemy.

Robert Nowak

fot: https://www.facebook.com/GminaLimanowa

Podsumowanie Turnieju Strzeleckiego zorganizowanego z okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych

Podczas gminnych obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”  w tymbarskiej bibliotece  zostały wręczone,  przez Przewodniczącą RG Tymbark Stanisławę Urbańską, Wójta Gminy Tymbark Pawła Ptaszka oraz przedstawiciela IPN w Krakowie Piotra Milczanowskiego, nagrody  dla zwycięzców turnieju strzeleckiego zorganizowanego z okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych przez dyrekcję Zespołu Szkół im. KEN w Tymbarku oraz  Szkoły Podstawowej w Tymbarku. Konkurs koordynowała Pani Barbara Janczy.

Turniej zwyciężyli:

Rocznik 2007 i młodsi – dziewczęta :

1 Wawrzyniak Kinga SP Tymbark 83
2 Kasperska Katarzyna SP Tymbark 83
3 Kęska Emilia SP Podłopień 78

 Rocznik 2007 i młodsi –chłopcy :

1 Duda Szymon NSP Piekiełko 79
2 Rusnak Adam NSP Piekiełko 78
3 Pala Michał SP Podłopień 73

Rocznik 2005 – 2006  – dziewczęta :

1 Duda Julia NSP Piekiełko 83
2 Górka Emilia SP Tymbark 80
3 Czyrnek Urszula SP Tymbark 80

Rocznik 2005-2006 – chłopcy :

1 Brzazgoń Szymon SP Zawadka 71
2 Rożnowski Jakub SP Zawadka 69
3 Piaskowy Tomasz SP Podłopień 64
       

Szkoła średnia – dziewczęta :

1 Witos Paulina ZS KEN Tymbark 84
2 Filus Wiktoria ZS KEN Tymbark 83
3 Rapacz Gabriela ZS KEN Tymbark 82

 Szkoła średnia –chłopcy :

1 Listwan Konrad ZS KEN Tymbark 92
2 Czech Sebastian ZS KEN Tymbark 87
3 Pucia Jakub ZS KEN Tymbark 86

OPEN :

1 Czyrnek Jacek   86
2 Kasperska Anna   83
3 Kęska Grzegorz   80

 Najmłodsza uczestniczka : Emilia Krzyściak Podłopień

Najmłodszy uczestnik : Filip Matląg Tymbark

zdjęcia: IWS

Nowa odsłona pomnika „Poległym i umęczonym za Polskę”

Ufundowany przez krakowski IPN orzeł został już zamontowany na tymbarskim pomniku „Poległym i umęczonym za Polskę”!

Orzeł został wręczony Wójtowi Gminy Tymbark podczas Gminnych Obchodów Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” w Tymbarku przez przedstawiciela IPN w Krakowie Pana Piotra Milczanowskiego (2.03.2020 w tymbarskiej bibliotece). 

zdjęcia: Tadeusz Rybka 

Gminne obchody Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” w Tymbarku

Gminne obchody Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” w Tymbarku rozpoczął insp.ZS Robert Nowak. Po przywitaniu zebranych głos zabrał gospodarz uroczystości Wójt Tymbarku Paweł Ptaszek. Następnie przedstawiciel IPN w Krakowie Piotr Milczanowski wręczył Wójtowi, ufundowaną przez IPN, płaskorzeźbę orła, która zostanie zamontowana na pomniku  Poległych,  który znajduje się na cmentarzu parafialnym w Tymbarku.  

Kolejnym elementem uroczystości było zakończenie gminnego Konkursu Strzeleckiego (materiał w oddzielnej informacji). 

Głównym punktem był wykład Piotra Milczanowskiego z Oddziałowego Biura Edukacji  Narodowej IPN w Krakowie pod tytułem „Żołnierze Wyklęci Ziemi Limanowskiej”.

Po wykładzie miało miejsce  nieplanowane, bardzo wzruszające, wydarzenie. Pani Danuta Haśnik (nauczyciel ZS im.KEN w Tymbarku) złożyła świadectwo o swoim Wujku, Franciszku Miłkowskim, pseudonim Błysk, Partyzancie Ognia , który walczył w oddziale Skała. Został zabity czasie akcji w Wiśniowej w listopadzie 1947 roku.

Na zakończenie Pan Jan Plata zwrócił się do zebranych z apelem o działania mające na celu sporządzenie tablicy pamięci z nazwiskami zamordowanych  mieszkańców Gminy Tymbark.  

IWS

no images were found

IWS

Oddali hołd żołnierzom podziemia antykomunistycznego

Uczniowie ZS. Im. KEN w Tymbarku należący do tymbarskiego Strzelca wraz z st. chor ZS Stanisławem Opachem.  przebiegli trasę 1963 m podczas VIII Edycji Największego Biegu w Polsce: „Tropem Wilczym” – Bieg Pamięci Żołnierzy Wyklętych, który odbył się 1 marca 2020 r. w Przyszowej. Dystans ten symbolizuje rok, w którym poległ w walce ostatni Żołnierz Wyklęty, Józef Franczak, ps. Lalek.

Była to największa impreza sportowo- edukacyjna, jaka towarzyszyła  obchodom Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Organizatorem głównym tej imprezy była Fundacja Wolność i Demokracja, a lokalnym Szkoła Podstawowa w Przyszowej.

Biegi „Tropem Wilczym” odbywają się by:

  • Oddać hołd żołnierzom podziemia antykomunistycznego, którzy w latach 1944 – 1963 walczyli z obcą władzą zainstalowaną w Polsce pod koniec II wojny światowej.
  • Upowszechnić wiedzę na temat najnowszej historii Polski.
  • Zachęcić do aktywności ruchowej całych rodzin, do wspólnego spędzania czasu rodziców z dziećmi.

Serdecznie gratulujemy wszystkim uczestnikom tej szczytnej imprezy za godne reprezentowanie szkoły.

Informacja/zdjęcia: UG Tymbark

no images were found