Aktualności

zdjęcie: IWS

2 lipca są też imieniny Urbana. Starsi ludzie pamiętają takie przysłowie: „Na Urbana chwile jakie, mówią, że i lato takie”, a było dzisiaj różnie…

widok z Piekiełka, 2 lipca

2 lipca w diecezji tarnowskiej obchodzone jest Święto Najświętszej Maryi Panny Tuchowskiej.

Matka Boża Tuchowska (fot.Krzysztof Jasiński)

Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej to jedno z najstarszych i najliczniej odwiedzanych sanktuariów w południowo–wschodniej Polsce. W latach 1530-1540 jeden z opatów tynieckich podarował tuchowskiemu kościołowi obraz Matki Bożej. Przedstawia on Maryję trzymającą na lewym ręku Dzieciątko Jezus. Pierwsze wzmianki na temat obrazu pochodzą z 1597 r. 

W tym roku przypada 120. rocznica koronacji cudownego obrazu Matki Bożej. Uroczystość odbyła się 2 października 1904 roku. Była to pierwsza taka uroczystość w diecezji tarnowskiej.

O sanktuarium w Tuchowie i Redemptorystach: https://sanktuariumtuchow.pl/uroczystosci-odpustowe/

Szanowni Państwo

            W ostatnim okresie mamy przesyt różnych wyborów, a to parlamentarnych, samorządowych wszystkich szczebli, unijnych i tych, które jeszcze przed nami – sołeckich.

Wybory Sołtysów i Rad Sołeckich są niejako konsekwencją wyborów do Rady Gminy, ponieważ kadencja Sołtysa i Rady Sołeckiej odpowiada kadencji Rady Gminy i kończy się z chwilą wyboru nowych organów sołectwa.

Można śmiało powiedzieć, ze Sołtys wraz Radą Sołecką jest podstawową formą samorządowego zorganizowania na poziomie poszczególnych wsi w danej gminie, osoby te są wybierane w sposób tajny i bezpośredni na zebraniach wiejskich spośród uczestników tych zebrań. W zebraniu i głosowaniu mogą brać udział mieszkańcy stale zamieszkujący dane sołectwo i mający uprawnienia do głosowania. Zebrania wiejskie w poszczególnych sołectwach zwoływane są przez Wójta danej Gminy.

Do tej pory zwyczajem było – chyba od zawsze, że takie zebrania odbywały się w dni świąteczne, były to z reguły niedziele, taka organizacja wyborów była najwygodniejsza dla wszystkich zainteresowanych, a wynikała z prostej przyczyny, ludzie na wsi wykorzystują (nawet ci, dla których rolnictwo nie jest jedynym źródłem utrzymania) każdą wolną chwilę, aby podgonić robotę na swojej „gospodarce”, czasem jest to ogród bądź tylko ogródek. Dla ludzi na wsi robota zawsze czeka, o tym nie wiedzą tylko ci, co to sami w polu w życiu nic nie robili.

 Tradycja ta z niewiadomych powodów została tego roku przerwana, nie słyszałam, żeby była z kimś konsultowana, nie słyszałam też o powodach prawnych, które by takie terminy narzucały.

 W najbliższą sobotę, tj. 6 lipca, wybory Sołtysa i Rad Sołeckich odbędą się:

w Tymbarku o godzinie 9 i w Piekiełku o godzinie 11.

W pozostałych sołectwach wybory odbędą się w innych terminach.

Szanowni Państwo – ze swojej strony, serdecznie zapraszam wszystkich mieszkańców do zrobienia sobie przerwy w pracach i wzięcia udziału w zebraniu. Mam nadzieję, że do tej pory nie zawiodłam Państwa zaufania i jeżeli tylko wyrazicie zgodę to chciałabym dalej pełnić funkcje sołtysa w Naszej pięknej miejscowości.

BARDZO  PROSZĘ  O  WASZ  GŁOS!

Z wyrazami szacunku Sołtys Wsi Piekiełko Zofia Jeż 

Wiersze Pana Wacława Dudzika  pochodzące ze zbioru  „Poezje Rozważania Refleksje” wydanym w 2012 r. przez Wacława Dudzika (rocznik 1929).

Słowo ,,miłość” jest wspaniałe,
Czucie serca doskonałe.
Gdy nie czuje się miłości,
To nie ma także radości.

Bez miłości – puste słowa,
To jest taka martwa mowa.
Ale mądrość i oświata,
Tak potrzebne są dla świata.

Piękne słowa, wszelkie cuda,
Bez miłości? To ułuda.
A bogactwo i uroda,
Do miłości też przeszkoda.

Bóg miłością świat wzbogacił,
Za to Syn krwią swą zapłacił.
I choć miłość darmo dana,
Nie zawsze jest zachowana.

Ten, kto żyje bez miłości,
Nie ma w sobie szlachetności.
Ona uszlachetnia ludzi,
Drogie sercu czucia budzi. 

                                                       Argenteuil, 23.01.2010

Co za miłość

Miłujmy bliźniego
Jak siebie samego
I miłujmy Boga:
To do nieba droga.

Także przyjaciela
I nieprzyjaciela.
Taka jest nauka,
Taka jest potrzeba.

I wróg się odmieni,
Gdy miłość doceni.
Może się poprawi
I przez to się zbawi.

Trzeba trochę wiary,
A nawet ofiary,
By przebaczyć złości,
W uścisku miłości.

Nie mów o miłości,
Jeśli w sercu złości.
Trzeba w nią uwierzyć,
Z miłością się zmierzyć.

Miłość się rozpłynie
Jak potok w dolinie.
Ona jest od Boga,
Potrzebna jest trwoga.

Kto kogo miłuje,
Każdy to odczuje.
Miłość jest odwieczna,
Do zgody konieczna.

Kto z serca miłuje,
Drugiego szanuje.
Wspomaga w czym może,
Daj im szczęście, Boże. 

                                           Tymbark, 4.08.2011

tylna strona książki „Poezje Rozważania Refleksje” wydanej w 2012 przez Wacława Dudzika (rocznik 1929)

zdjęcie: IWS

• południowy, zakończony wzniesieniem Okrąg w Kamienicy,
• długi południowo-wschodni opadający poprzez przełęcz Cisowy Dział, Jasieńczyka, Klończyka i Spleźnię do miejscowości Jastrzębie,
• również południowo-wschodni, opadający do Łącka i zakończony wzniesieniami Piechówka i Skalica^[1].

Pomiędzy dwa południowo-wschodnie grzbiety wcina się dolina Zakiczańskiego Potoku (dopływ Czarnej Wody). Z Modyni spływa kilka potoków uchodzących do Zbludzy, Jastrzębika lub Czarnej Wody (wszystkie są w zlewni Dunajca). Stoki północne Modyni są bardziej strome od południowych. Obecnie Modyń jest niemal całkowicie porośnięta lasem^[2].

Modyń szczególnie okazale prezentuje się od strony zachodniej. Jej zalesiony masyw przypomina stąd grzbiet wieloryba. Nazwa szczytu jest rodzaju żeńskiego (mówi się „na Modyni”). Dawniej nazywany był też Patryją – na jej szczycie znajdowała się bowiem drewniana wieża triangulacyjna wznosząca się ponad wierzchołkami drzew (wieże triangulacyjne w tym rejonie nazywano „patryjami”). Widok z niej był rozległy, wieża zbutwiała z czasem i w latach 80. powaliła ją wichura. Obecnie widoki z zalesionego szczytu Modyni są raczej skromne, tylko z prześwitów między drzewami na niewielkiej wycince na jego szczycie w stronę Ostrej. Więcej można było zobaczyć z istniejącej niegdyś podszczytowej polanki na południowych zboczach, jednakże polanka ta już zarosła. W 2020 r. rozpoczęła się budowa nowej wieży widokowej na szczycie Modyni. Została oddana do użytku 30 czerwca 2021 roku. Mierzy ponad 27 metrów^[3]. Po ogłoszeniu przełęczy Cisowy Dział Perłą Powiatu Limanowskiego, góra Modyń stała się licznie odwiedzana przez turystów.

Na południowych stokach występuje kilkunastometrowa Jaskinia w Górze Modyń^[4][5].

Rozległe widoki na Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki, Gorce, Pieniny i Tatry można podziwiać z polan na południowym stoku Modyni opadającym w stronę Woli Kosnowej z przysiółków Zagronki, Wierch Góry, Carchla oraz z polan nad Zbludzą. Sięgają one wysoko ponad 900 m n.p.m. Dobrym punktem widokowym na Tatry jest również niebieski szlak ze Zbludzy – odcinek drogi, po którym szlak skręca do lasu.

Kazimierz Sosnowski w swoim przewodniku po Beskidach Zachodnich tak pisze o Modyni:

„Dość daleko od kolei odsunięta i mało uczęszczana ta góra. Od północy stroma i dzika, buczyną aż po podłużny grzbiet zarosła. Po jej zachodnim podnóżu toczy się gościniec Tymbark-Zabrzeż, który między Zalesiem a Zbludzą przewija się przez malowniczą gardziel górską. Sama góra nie ma w sobie nic osobliwego, natomiast jej zalesiony wierzchołek daje widok niespodziewanie piękny. Ciągnie się bowiem na jego południowym skłonie duża, obsiana owsem polana (na tej wysokości rzecz wyjątkowa), z której w stronę południową widok nadzwyczaj daleki i okazały na trzy fale gór”^[6].

30 czerwca 2021 r. zakończyła się budowa 27-metrowej drewnianej wieży widokowej na Modyni^[7].

Piesze szlaki turystyczne

 Młyńczyska – Cisowy Dział – Modyń. Czas przejścia 1:30 h (↓ 1 h), suma podejść 395 m

 Zbludza – Modyń. Czas przejścia 1:40 h (↓ 1:05 h), suma podejść 470 m

 Cichoń – Modyń. Czas przejścia 1:15 h (↓ 1 h), suma podejść 290 m

 Łącko – Piechówka – Mała Modyń – Modyń. Czas przejścia 3:20 h (↓ 2.30 h), suma podejść ok. 690 m^[1].

Wczoraj (w sobotę), wieczorem, na tarasie Limanowskiego Domu Kultury odbył się koncert zespołu Megitza ( w niepełnym składzie) w ramach cyklu Taras Kultury. Liderką zespołu jest  Megitza, wczoraj razem z nią grali Marta Poradowska (skrzypce, wokal) oraz tymbarczanin z pochodzenia na akordeonie Konrad Ligas.

Magia zespołu, piękna pogoda, zachęciła publiczność do licznego przybycia. Została ona dosłownie „porwana” przez muzykę, gdyż końcową cześć koncertu widzowie nie słuchali siedząc na krzesłach, lecz po ich odsunięciu na bok, zaczęła się taneczna zabawa. 

Były bisy, podziękowania a potem wspólne zdjęcia.

IWS

IWS