„Wiesz, że Cię kocham” – to hasło XXIII Spotkań Młodych Lednica 2000, które odbyło się 1-2 czerwca 2019 r. na Polach Lednickich. W spotkaniu tym nie zabrało też młodzieży z Tymbarku oraz Piekiełka, którym towarzyszyli ksiądz Michał, siostra Sara oraz siostra Izabella.
Dzisiaj uczniowie klas 3a oraz 3b Szkoły Podstawowej w Tymbarku, wraz ze swoimi wychowawczyniami, udali się do osiedla Podlas, pod Rydznikiem. Celem ich wyprawy było ujęcie wody dla Tymbarku, aby tam spotkać się z Prezesem Zakładu Gospodarki Komunalnej w Tymbarku Sp. z o.o., który wyczerpująco i ciekawie odpowiedział na sformułowany temat tj. „Badanie czystości wody”. Wycieczka ta została zorganizowana jako jedno z działań ekologicznych zaplanowanych w Szkole Podstawowej w Tymbarku.
informacji udzieliła Pani Bogusława Naściszewska
Dużym sukcesem dla Czesława Kuca, prowadzącego gospodarstwo w Podłopieniu, zakończyła się w niedzielę XIII Krajowa Wystawa Czerwonego Bydła Polskiego. Krowa Fide z jego hodowli otrzymała ponownie tytuł Super Czempiona w programie ochrony zasobów genetycznych, co jest wyrazem najwyższej jakości w hodowli bydła. Tym samym został utrzymany tytuł przyznany na ubiegłorocznej wystawie. Nie było to jedyne wyróżnienie otrzymane przez Pana Czesława Kuca. Krowa Witka otrzymała tytuł wiceczempiona, a w kategorii szóstej i wyższej laktacji krowa z hodowli Pana Kuca otrzymała tytuł czempiona.
Również praca innych hodowców z Gminy Tymbark została bardzo wysoko oceniona przez członków komisji oceniający sztuki bydła rasy polskiej czerwonej zgłoszonych do konkursu w ośmiu kategoriach. Krowa z gospodarstwa Pawła Poręby z Zamieścia otrzymała tytuł wiceczempiona , a w kategorii 13 laktacji tytuł czemipna otrzymała krowa z gospodarstwa Pana Poręby, której hodowcą jest Pani Alicja Bokowy . Z nagrodą z wystawy wrócił też hodowca Mirosław Staniszewski z Zawadki. Krowa z jego gospodarstwa otrzymała tytuł czempiona.
Państwo Maria i Czesław Kucowie – hodowcy czerwonego bydła polskiego
Wystawa cieszyła się dużym zainteresowaniem, a szczególnie uwagę zwrócił fakt, iż hodowla bydła w gospodarstwach nie jest jedynie domenę prowadzących gospodarstwa, ale też ich pociechy z chęcią włączają się do opieki nad cielakami.
2 czerwca 2019, w Święto Wniebowstąpienia Pańskiego, tymbarska parafia przeżywała jubileusz 50-lecia Kapłaństwa księdza rodaka Józefa Bubuli. Mszy Świętej koncelebrowanej przewodniczył ksiądz Jubilat. W koncelebrze modlili się, obok księdza proboszcza dra Jana Banacha oraz księży emerytów, Józefa Leśnika i Edwarda Nylca, księża rodacy oraz księża-przyjaciele Jubilata. Homilię wygłosił ksiądz Stanisław Wojcieszak. Oprawę muzyczną zapewnił chór parafialny pod kierunkiem Piotra Taczanowskiego. Życzenia ks.Józefowi Bubuli złożyły delegacje parafii oraz organizacji działających przy parafii.
Po zakończonej Mszy Świętej był czas na wspólną fotografię obecnych na uroczystości księży, a następnie członków rodziny wraz z Jubilatem.
IWS
Homilia księdza Stanisława Wojcieszaka
Harnasie – Młodziki
Dzisiaj w tymbarskiej parafii przeżywamy Jubileusz Kapłaństwa naszego rodaka księdza Józefa Bubuli. Poniżej słowa skierowane dzisiaj w imieniu wspólnoty parafialnej przez przedstawicieli parafii do Księdza Jubilata oraz informacja o życiu Księdza Jubilata.
Księże Prałacie Józefie, nasz Drogi Jubilacie.
Ojciec Święty Jan Paweł II zwracając się do kapłanów w San Salwador w dniu 6 marca 1983 r., powiedział m.in.: Kapłan jest sługą kościelnej jedności.
Do niego należy zjednoczenie wspólnoty chrześcijańskiej dla przeżycia Eucharystii w taki sposób, by była celebrowaniem misterium Jezusa, źródłem i szkołą życia wspólnoty.”
Jakże trafnie brzmią te słowa w odniesieniu do Ciebie Księże Józefie, do Twojego zaangażowania z jakim realizowałeś swą posługę duszpasterską w ciągu tych 50 lat kapłaństwa od dnia przyjęcia w maju 1969 r. święceń prezbiteria tu i odprawienia w naszym tymbarskim kościele Mszy Świętej prymicyjnej. Po dwunastu latach posługi w charakterze wikariusza w czterech parafiach diecezji, zostałeś skierowany w czerwcu 1981 r. przez księdza Arcybiskupa Jerzego Ablewicza do parafii Wniebowzięcia NMP w Rzepienniku Biskupim jako rektor nieistniejącej wówczas kaplicy w Rzepienniku Suchym. Kaplica ta powstała po Twoim przybyciu w użyczonym przez strażaków miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej budynku remizy – jeszcze przed wprowadzeniem stanu wojennego.
W tak trudnym okresie dla naszego kraju, ksiądz Arcybiskup podpisał w dniu
31 marca 1982 r. dekret powołujący parafię pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Rzepienniku Suchym, a miesiąc później mianował Cię jej pierwszym proboszczem i otrzymałeś zadanie budowy kościoła parafialnego.
Dzięki Twojemu wielkiemu zaangażowaniu oraz pracy wielu oddanych parafian, z Bożym błogosławieństwem w tak bardzo ciężkim czasie stanu wojennego i po jego zniesieniu, dzień po dniu wyrastały mury nowej świątyni i już w styczniu 1984 r. nastąpiło poświęcenie „dolnego kościoła” oraz cmentarza parafialnego, a w dniu 20 września 1987 r. ks. bp Władysław Bobowski dokonał poświęcenia przepięknego kościoła w Rzepienniku Suchym. Wraz z budową kościoła materialnego budowałeś od podstaw parafialną wspólnotę wiernych Kościoła Katolickiego, tworząc grupy parafialne–m.in. liturgiczną służbę ołtarza, scholę, służbę Maryjną, rozwijając więzi jednoczące wiernych we wspólnym przeżywaniu liturgii, ale również ważne dla pogłębiania ich udziału w życiu wspólnotowym parafii – jak np. poprzez zespół sprawujący opiekę nad osobami chorymi i starszymi, czy organizację pielgrzymek na Jasną Górę i wielu miejsc świętych, pobyty młodzieży na oazach.
Niewątpliwie dużą rolę w realizacji tych dzieł odegrało Twoje zawierzenie wszelkich spraw i trudności wstawiennictwu Matki Bożej Królowej Polski – patronki parafii oraz Twego patrona Świętego Józefa oblubieńca Maryi opiekuna Jezusa – potężnego orędownika u Boga dla wszystkich, którzy się do Niego zwracają o pomoc i opiekę. Z pewnością wiele razy w swym życiu doświadczałeś niezwykłej skuteczności tej opieki.
Drogi Księże Józefie. W dniu święceń kapłańskich przed pięćdziesięciu laty, zrodziło się Twoje kapłaństwo jako uczestnictwo w jedynym kapłaństwie Jezusa Chrystusa – sakrament w którym oddałeś się na służbę Chrystusowi i Jego Kościołowi.
Św. Jan Paweł II nauczał, że kapłan w Bożym planie zbawienia pełni niezastąpioną rolę. Zwracając się do kapłanów w Rio de Janeiro 2 lipca 1980 r. powiedział: „Ten dar kapłaństwa (…) jest cudem, który dokonał się w was, ale nie dla was. Stało się to dla Kościoła; znaczy to tyle samo co dla świata, który ma być zbawiony.”
Czcigodny Jubilacie. Dziękujemy Bogu Ojcu za każdy dzień Twojej oddanej posługi kapłańskiej we wszystkich jej formach. Zawierzamy Twoje kapłaństwo Jezusowi Chrystusowi – Dobremu Pasterzowi oraz Maryi – Królowej Apostołów
i Matce Kapłanów. Życzymy aby Pan Jezus, który Cię wybrał powołując do uczestnictwa w swym jedynym odwiecznym kapłaństwie, obdarzał Cię wszelkimi łaskami i zdrowiem w dalszym kapłańskim życiu, a Matka Najświętsza czuwała nieustannie nad Tobą i pomagała Ci do końca wypełniać swoje powołanie, zgodnie z wolą Jezusa.
Szczęść Boże na wszystkie dni Twego życia.
Informacja o Księdzu Józefie Bubuli na podstawie artykułu pod tytułem „Czas oddany Bogu” , autor: Czesław Dutka, źródło: strona internetowa Szkoły Podstawowej im.Marii Konopnickiej w Rzepienniku Suchym
We wsi Podłopień w pobliżu Tymbarku urodził się 15 marca 1944 r. przyszły ksiądz Józef Bubula. Jego rodzice – Marcin i Kunegunda – byli rolnikami. Miał dwie siostry i czterech braci.
Do szkoły podstawowej uczęszczał do Tymbarku. Po jej ukończeniu wybrał szkołę średnią w miasteczku odległym od rodzinnych stron o blisko 300 km. Po złożeniu matury powrócił w rodzinne strony i podjął decyzję o wstąpieniu do Seminarium Duchownego w Tarnowie.
Rodzice wpajali swoim dzieciom szacunek do pracy i wartości chrześcijańskie. Chłopcy byli ministrantami. Józefa ciągnęło do służby przy ołtarzu. Codziennie, idąc do szkoły, wstępował do kościoła na poranną Mszę świętą. Dla młodego chłopca nie straszne były zamiecie, deszcz i wczesna pora porannych nabożeństw, mimo znacznej odległości od kościoła.
W 1962 r., po złożeniu matury, ks. Józef podejmuje decyzję o wstąpieniu do Seminarium Duchownego w Tarnowie. W 1964 r. zostaje powołany do wojska. W Opolu przez dwa lata służy socjalistycznej ojczyźnie. Władzom nie chodziło o to, by z alumnów uczynić żołnierzy, ale by przeszkodzić w studiach.
Po przeniesieniu do rezerwy w październiku 1966 r. kanonier Józef Bubula zgłasza swój powrót do Seminarium Duchownego w Tarnowie. Pobyt w wojsku umocnił jego przekonanie, że wybrał właściwą drogę.
W maju 1969 r. alumn Józef Bubula przyjął w tarnowskiej katedrze święcenia prezbiteriatu. Dzień później w tymbarskim kościele odprawił Mszę Świętą Prymicyjną. Był to wielki dzień zarówno dla ks. Józefa, jak też jego najbliższych: Mamy, rodzeństwa, przyjaciół i całej tymbarskiej wspólnoty parafialnej.
Pierwszą placówką była parafia w Zawadce koło Nowego Sącza, później Łużna i Czermna, wreszcie nastąpił pięcioletni pobyt w Dębicy, w parafii świętej Jadwigi. Jego gorliwa praca zyskiwała mu uznanie, a przyjaźnie z tamtych lat przetrwały do dzisiaj.
W czerwcu 1981 r. ksiądz Józef Bubula został skierowany do parafii Wniebowzięcia NMP w Rzepienniku Biskupim – w tym czasie proboszczem był ks. Stanisław Krzemień – jako rektor nieistniejącej jeszcze kaplicy w Rzepienniku Suchym. Był to czas wielkich przemian ustrojowych w Polsce zapoczątkowanych powstaniem „Solidarności”. W Rzepienniku Suchym kaplicę zastępowała izba w domu państwa Małopolskich, gdzie gromadzili się wierni na niedzielną Eucharystię.
Po wakacjach ksiądz Józef zabrał się do pracy. Wkrótce – jeszcze przed wprowadzeniem stanu wojennego – strażacy wyrazili zgodę na użyczenie remizy dla urządzenia w niej kaplicy. W takich warunkach doczekano się niezwykłej decyzji księdza arcybiskupa Jerzego Ablewicza, bowiem 31 marca 1982 r. podpisał dekret powołujący parafię pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Rzepienniku Suchym. Miesiąc później – 30 kwietnia – mianuje jej pierwszym proboszczem księdza Józefa Bubulę. Otrzymał zadanie budowy kościoła parafialnego.
To były niezapomniane dni w nowej parafii. Rozpoczęto poszukiwania odpowiedniej parceli budowlanej, przygotowywanie planów budowy, poszukiwanie materiałów budowlanych i fachowców, którzy podejmą się wielkiego dzieła budowy. Wszystko tu było pierwsze, zarówno dla księdza proboszcza, jak też dla młodej wspólnoty. Nie zabrakło jednak gorących serc i pracowitych rąk, a przede wszystkim Bożego błogosławieństwa.
22 stycznia 1984 r. poświęcenie „dolnego kościoła” i cmentarza parafialnego;16 III 1985 r. ksiądz proboszcz zamieszkał w nowej plebanii. W pierwszych latach pobytu w Rzepienniku księdzu proboszczowi towarzyszy jego Mama, wspomagają bracia (Jan prowadził budowę) oraz ciocia Ludwika.
Wraz z budową kościoła materialnego nieustannie trwała budowa Kościoła jako wspólnoty ludzi wierzących.
W 1990 roku religia powróciła do szkół. Krzyże zawisły w salach lekcyjnych. Ksiądz proboszcz rozpoczyna naukę w szkole. Zresztą zawsze był w naszym środowisku mocno obecny i zakorzeniony.
Widomym znakiem błogosławionych owoców pracy księdza prałata Józefa Bubuli są osoby konsekrowane wywodzące się z parafii (siostra Jolanta Bryndal, ojciec Hieronim Ryba kapucyn, księża: Waldemar Cieśla, Eugeniusz Bartusik Mateusz Gurbisz, Robert Pyzik, o. Mariusz Firszta Paweł Martyka).
Ksiądz proboszcz Józef Bubula jest człowiekiem skromnym, nie dbającym o honory i zaszczyty. Oprócz pracy duszpasterskiej w parafii, po utworzeniu dekanatu ołpińskiego powierzono mu funkcję wicedziekana. Strażacy OSP uznali go za swego kapelana, a biskup tarnowski Wiktor Skworc nadał mu tytuł kanonika honorowego Kapituły Tarnowskiej, czyli prałata.
10. Po zakończeniu posługi proboszcza
Ksiądz Józef Bubula po 32 latach pracy w rzepiennickiej parafii, w 44 roku kapłaństwa, przeszedł na emeryturę i został rezydentem w Laskowej,
W 2016 roku minister Antoni Macierewicz mianował księdza Józefa Bubulę na stopień podporucznika wraz z 132 księżmi, którzy służyli w kleryckich jednostkach Ludowego Wojska Polskiego. Te nominacje są jedynie skromnym symbolem, którym Ojczyzna znaczy waszą wielką służbę – powiedział wówczas szef MON.
Dzisiaj 2 czerwca 2019 roku obchodzi jubileusz 50 lecia kapłaństwa w Tymbarku, w swojej rodzinnej parafii.
Irena Wilczek-Sowa
O jubileuszowej Mszy Świętej wkrótce
Niestety komuś przeszkadzało drzewko w parku.
Zdjęcia nadesłane przez Sławka Sopatę.
Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością „Przystań” w Tymbarku wraz z parafią zaprosiły na dzisiaj, w Dniu Dziecka, wszystkich mieszkańców – szczególnie rodziny z dziećmi – na Piknik Rodzinny, który odbył się na placu obok plebani.
IWS
Pokazy OSP Tymbark w ramach w następnym materiale.
