Most kolejowy w Tymbarku

Most kolejowy na rzece Łososina jest częścią linii kolejowej nr 104 Chabówka- Nowy Sącz. Zlokalizowany jest na 38 km. Jest mostem jednoprzęsłowym, kratownicowym, z jezdnią dołem. Konstrukcja została wzniesiona ze stali. Pasy górne, krzyżulce i słupki zbudowane z blachownic. Węzły kratownicowe uformowane za pomocą przykładek łączonych nitami.  Most oparty jest z obu stron na kamiennych przyczółkach wykończonych tynkiem cementowo- wapiennym.   Przęsło oparte  jest na  przyczółkach z lokalnego kamienia dzięki przegubom. Z jednej strony most opiera się na parze przegubów stałych, z drugiej na parze przegubów łożyskowo- przesuwnych, co umożliwia pracę konstrukcji stalowej.

Elementy przegubowe wykonano także z odlewów stalowych. Rozpiętość przęsła w osiach podpór wynosi 35,8 m, całkowita długość konstrukcji  37,4 m, szerokość 4,7 m, wysokość ok 6 m, wysokość kratownicy wynosi 5,5 m. Wąski chodnik znajduje się po obu stronach torów, wsparty na wspornikach z kątowników, przymocowanych do konstrukcji mostu.

Balustrady wykonane z kątowników znitowanych ze słupkami przymocowanymi do wsporników. Przebiegają zarówno przez konstrukcję mostu, jak i przez kamienne przyczółki.

Nawierzchnia mostu składa się z drewnianych mostownic (podkładów) opartych na kratownicowej konstrukcji mostu. Do mostownic zamocowane są szyny kolejowe. Pod podkładami na mostownicach ułożone jest wypełnienie z blachy stalowej pomostowej. Po obu stronach toru, bezpośrednio na mostownicach ułożone są drewniane deskowania. Podkłady chodnikowe z drewna zachowane są we fragmentach.

Źródło opisu:  http://www.studiodesign.cba.pl/inwentaryzacja-biale-kartytymbark.html

wyszukanie informacja oraz zdjęcia: Sławek Sopata

HISTORIA PIŁKI NOŻNEJ (14) – ze starych kronik Krzysztofa Wiśniowskiego

Sezon 1980/1981 był ciężkim sezonem, duża ilość meczy z dobrymi drużynami tarnowskimi i sądeckimi. wymagała dobrego przygotowania fizycznego i szerokiej kadry osobowej. Po dobrze rozegranym sezonie i kilku zmianach w składzie drużyna zajmuje XII miejsce w końcowej tabeli. Grę w drużynie „Harnasia” rozpoczyna dotychczasowy zawodnik „Limanovii” Andrzej Pałka, który po zakończeniu sezonu zostaje trenerem drużyny seniorów. W rundzie jesiennej drużynę „Harnasia” wzmacniają bracia Michał i Józef Bindowie oraz grający już od rundy wiosennej Marian Ścianek.

 Tabela końcowa po rozgrywkach sezonu 1980/1981

Lp Nazwa zespołu Ilość gier Punkty Bramki
1.

2.           

Unia Tarnów

Tarnovia

30

30

50

41

78:13

64:23

3. Chemik Pustków 30 39 63:24
4.         BKS Bochnia 30 38 62:38
5. Kolejarz Stróże 30 37 41:34
6. Sandecja Nowy Sącz 30 34 49:37
7. Limanovia 30 31 38:36
8. Błękitni Tarnów 30 31 50:54
9. Okocimski Brzesko 30 27 38:47
10. Wisłoka II Dębica 30 27 42:61
11.

12.

13.

14.

15.

16.       

Dunajec Nowy Sącz

Harnaś Tymbark

Start Nowy Sącz

Radłowia

Zawada Nowy Sącz

LZS Żabno

30

30

30

30

30

30

26

24

23

21

17

15

46:40

37:64

41:59

31:61

32:76

36:86

 Sezon 1981/1982 – drużyna gra na swoim stałym poziomie, utrzymuje się w klasie międzywojewódzkiej, lecz w dolnej strefie tabeli, bez groźby spadku.

  cdn.

Foto nr 1.
Prezes KS „Harnaś” w latach 1980 – 1988. Dyrektor Jan Urbański, na jednym z klubowych ognisk.

Foto nr 3.
Działacz klubowy, członek Zarządu Harnasia – Marian Jaroszyński prowadzi przedmeczową sprzedaż biletów.

Foto nr 4.
Marian Jaroszyński – obsługa radiowęzła i współpraca z mediami.

Foto nr 5.
Sekretarz Klubu – Zbigniew Majeran oraz syn Jarek Majeran na jednym z klubowych ognisk

Wakacje w Bibiotece

Za nami ostatnie wakacyjne zajęcia z ciekawej oferty przygotowanej przez tymbarską bibliotekę dla uczniów szkół podstawowych.  Od początku lipca do połowy sierpnia dzieci uczestniczyły w trzech blokach zajęć, z uwzględnieniem różnorodnych zainteresowań i pasji. Były to: zajęcia plastyczne, warsztaty robotów, a także nauka kaligrafii i iluminatorstwa.

 Jedną z form miłego spędzenia wolnego czasu były zajęcia plastyczne, które prowadziła Edyta Kolawa. Odbywały się w dwóch grupach wiekowych: od 7-10 lat i od 11-14 lat. Podczas poszczególnych spotkań, pod kierunkiem instruktorka powstawały różnorodne przedmioty oraz bibeloty, dzieci samodzielnie wykonywały: ozdobne ramki z inicjałem, notesy, pamiętniki, magnesy na lodówkę, breloczki, plecione bransoletki, malowane lampiony, „łapacze snów” i witraże. Dużą popularnością wśród chłopców cieszyły się warsztaty robotów, prowadzone przez instruktorów z Firmy Nowoczesny Wymiar Edukacji. W trakcie bloku zajęć uczestnicy poznali podstawowe zagadnienia z informatyki, uczyli się konstruowania i programowania robotów przy użyciu zestawów Lego. Poznali zastosowanie mikrokontrolerów, wysięgników, czujników dotyku, nauczyli się zdalnie sterować robotem przy pomocy czujników i pilota. Ostatnią z form twórczego spędzenia czasu były zajęcia z kaligrafii i iluminatorstwa, które prowadziła Lidia Marek-Jurkowska, kustosz Muzeum Ziemi Limanowskiej. Dzieci poznały technikę kreślenia liter na przykładzie średniowiecznej uncjały z wykorzystaniem piórka. Zapoznały się z tajnikami zdobienia tekstu, a także podstawami iluminatorstwa, zasadami mieszania kolorów, by uzyskać odpowiednią barwę z uwzględnieniem złoceń. Niezwykle klimatyczne i relaksujące zajęcia pozwoliły poznać tajniki średniowiecznych skrybów i stały się inspiracją do pięknego pisania i zdobienia tekstów. Wszystkim uczestnikom dziękujemy za zainteresowanie, liczny udział i twórczo spędzony wolny czas.

Zajęcia odbyły się dzięki wsparciu finansowemu: Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Gminy Tymbark oraz Banku Spółdzielczego w Limanowej.

Ewa Skrzekut