Historia piłki nożnej

Sezon 1968/1969 przebiega bez szczególnych piłkarskich rewelacji, drużyna po średniej grze zajmuje VII miejsce. 

Kolejny sezon 1969/1970 nieco lepszy młodzi juniorzy podnoszą systematycznie swoje umiejętności, drużyna zajmuje V miejsce zdobywając na 18 meczy 19 punktów. Dobrą grą wykazują się między innymi: Adam Ciuła (obrońca) z Nowego Sącza oraz Stanisław Opioła i bramkostrzelny Marian Kawula, obaj z Limanowej.

Sezon 1970/1971 to jeden z lepszych okresów w rozgrywkach klubu w Klasie B. Drużyna zajmuje II miejsce ze stratą jednego punktu do „Sokoła” Stary Sącz.

                Tabela końcowa Klasy B po rozgrywkach sezonu 1970/1971

Lp	Nazwa zespołu	Ilość gier	Punkty	Bramki
1.	Sokół Stary Sącz	18	27	52:25
2.	Harnaś Tymbark	18	26	61:34
3.	Dunajec IB Nowy Sącz	18	25	39:21
4.	LZS Barcice	18	19	37:27
5.	LZS Zawada	18	18	32:28
6.	LZS Podegrodzie	18	17	34:39
7.	LKS Rtyro	18	16	40:37
8.	LZS Muszyna	18	12	26:49
9.	Kolejarz IB Stróże	18	10	23:45
10.	LZS Piątkowa	18	10	30:62

W drużynie swych sił próbują kolejni młodzi juniorzy: Jan Judka z Dobrej, Jan Urbański, Stanisław Trzaska oraz bramkarze Krzysztof Wiśniowski i Jan Tajduś.

cdn.

 

 

Coraz młodsi chłopcy interesują się działalnością sportową klubu i wykazują olbrzymie chęci i gotowość do uprawiania piłki nożnej.  W 1965 roku, trener drużyny Andrzej Sipak zakłada drużyny „trampkarzy” i juniorów. W roku 1965, w drużynie seniorów, debiutuje piętnastoletni wówczas Adam Urbański.

Zawodnik wszechstronny, którego nazwisko będzie wpisywane do protokołów meczowych „Harnasia” jeszcze przez kolejne 25 lat.

W następnym roku 1966 karierę kończą barwne postacie drużyny „Harnasia”: Leon Filipiak i Andrzej Mucha, a także bracia Olesiakowie z Dobrej.  W sezonie 1965/1966 po odejściu w/w zawodników, widać brak dopływu młodych zawodników, drużyna zajmuje przedostatnie miejsce w tabeli.  Kolejny sezon 1966/1967 drużyna gra na średnim poziomie, zajmując IV miejsce, ze stratą 10  punktów do lidera. W składzie drużyny pojawia się coraz częściej Stanisław Pachowicz z Góry Zęzów, znany jako „Marymont” w bramce Walenty Moskal oraz całkiem nowe twarze: Ryszard Smoter zwany potem „Szczawikiem”, Stefan Stelmach oraz Tomasz Urbański najstarszy z braci, usportowionej rodziny Urbańskich.

 Sezon 1967/1968 nie przynosi większych zmian. W tym czasie grę rozpoczynają też kolejni juniorzy Marek Lasek, Jacek Pyrć i Ryszard Szmal, Stanisław Petranowicz zwany „Muszką”.

1968 r .- w drużynie KS „Harnaś” kończy grający trener ANDRZEJ SIPAK.

W sezonie 1963/64 „Harnaś” gra w klasie B podokręgu Nowy Sącz. Następuje odmłodzenie drużyny, do składu wchodzą młodzi zawodnicy z rezerw. Po pierwszej rundzie „Harnaś” zajmuje I miejsce, uzyskując pięć zwycięstw i trzy remisy.

W dniu 13 grudnia 1963 roku, do klubu przychodzi pismo z Podokręgu w Nowym Sączu o zweryfikowaniu wszystkich meczy rundy jesiennej, jako walkowery na niekorzyść „Harnasia”.

Przyczyną tej kary są nie uregulowane sprawy finansowe wobec Podokręgu. Zarząd klubu podejmuje decyzję o wycofaniu drużyny z rozgrywek informując o tym Podokręg w Nowym Sączu i OZPN w Krakowie. Jeszcze w tym samym miesiącu Podokręg anulował pismo z 13 grudnia 1963 roku, przyznając punkty „Harnasiowi”. Po rundzie wiosennej drużyna

utrzymuje I miejsce i bierze udział w rozgrywkach o awans do klasy A. Niestety przegrywa kolejne mecze z: Sołą Oświęcim (1:3 i 0:2), Motorem Tarnów (0:4 i 0:2) i z Dalinem Myślenice (0:2 i 0:2).

Tabela Końcowa Klasy B po zakończeniu sezonu 1963 – 1964

Lp	Nazwa zespołu	Ilość gier	Punkty	Bramki
1.	Harnaś Tymbark	16	23	33:16
2.	Start Nowy Sącz	16	20	35:27
3.	Sandecja Nowy Sącz	16	17	34:29
4.	Poprad Rytro	16	16	34:31
5.	Limanovia	16	15	25:33
6.	Grybovia	16	13	25:25
7.	Stróże	16	10	20:38
8.	Sokół Stary Sącz	16	10	31:52
9.	Zawada	16	5	10:48

W sezonie piłkarskim 1964/1965 drużyna prezentuje dobry poziom przygotowania fizycznego, robi coraz większe postępy w wyszkoleniu technicznym. Po zakończeniu sezonu zajmuje IV miejsce.

cdn.

 

W jesiennej rundzie sezonu 1960 – 1961 rozegrano 9 spotkań i „Harnaś” z liczbą punktów 15 zostaje liderem tabeli. Nie uszło to uwadze dziennikarzy z „Tempa”, którzy w numerze z 28 listopada 1960 roku,  podziwiali wysokie ambicje i duże umiejętności piłkarskie „Harnasi”. W ostateczności po rundzie wiosennej „Harnaś” zajmuje IV  za „Wawelem” Kraków, „Hejnałem” Kęty i „Borkiem” Kraków. Rezerwa Klasy A zajmuje III miejsce.

                   Klasa A Tabela po rundzie jesiennej w sezonie 1960/1961

Lp	Nazwa zespołu	Ilość gier	Punkty	Bramki
1.	Harnaś Tymbark	9	15	20: 7
2.	AKS Czyżyny	9	14	17: 6
3.	Hejnał Kęty	9	13	22: 8
4.	Podgórze Kraków	9	11	14:17
5.	Wawel IB	9	9	33:14
6.	Prądniczanka	9	9	18:13
7.	Czarni Żywiec	9	9	10:14
Ż8.	Skawinka	9	8	13:13
9.	Wierchy Rabka	9	8	11:11
10.	Dalin Myślenice	9	7	13:21
11.	Podhalanin Wadowice	9	6	9:11
12.	Koszarawa Żywiec	9	5	14:23
13.	Borek Kraków	9	5	14:26
14.	Kalwarianka	9	4	7 ;31

Zawodnicy rezerwy: Zbigniew Zborowski, Leszek Gąsior powołani zostają do pierwszej drużyny. W kolejnym sezonie 1961 – 1962 drużyna gra w grupie III Klasy A, zajmuje w końcu VIII miejsce, zdobywając 20 punktów (bramki 31:41).

W sezonie 1962 – 1963 roku, na 16 drużyn w grupie „Harnaś” po rundzie jesiennej zajmuje V miejsce. Coraz bardziej starzejąca się drużyna, gra coraz słabiej co doprowadza do spadku do Klasy B. Następują poważne zmiany w składzie drużyny. Dojrzali do gry zawodnicy rezerwy zasilają I drużynę, która gra w składzie:

J.Puchała, L. Gąsior, Z. Zborowski, M. Zborowski, W. Romanowski, J. Kurek, L. Uczkiewicz, A. Olesiak, W. Fitrzyk, L. Filipiak, R. Wykurz, A. Mucha, S. Kulig.

 Drużyna po rewelacyjnym sezonie zajmuje I miejsce, lecz z przyczyn regulaminowych nie awansuje. Po zakończeniu sezonu Wincenty Fitrzyk, zmienia barwy klubowe i zasila drużynę „Kalwariankę” a w dalszych latach „Unię” Tarnów. W jego ślady idzie Zbigniew Zborowski przechodząc do AKS „Niwka”.

 cdn.

 

     Dnia 9 lipca 1959 roku odbył się, przez długie lata rozpamiętywany, mecz towarzyski z drużyną „Cracovii’’. Wynik meczu 6:0 dla tymbarczan, był szczególnym powodem do dumy, gdyż w drużynie „Cracovii” grało kilku byłych I-ligowców, a w bramce znany wówczas Michnoł. Bramki w tym meczu strzelali: Wincenty Fitrzyk – 3, Andrzej Mucha, Paweł Lisok, Jan Pach.  Drużyna w tym sezonie 1959 roku osiągnęła wiele wartościowych rezultatów, zwycięstwa w meczach z: Babią Górą 6:2, Limanovią 5:1, Wierchy Rabką 4:0 i Skawinką 5:1. Drużyna w końcowej tabeli zajęła IV miejsce. Najwięcej bramek  w tym sezonie strzeli: Andrzej Mucha – 17, Wincenty Fitrzyk – 15, Jerzy Winiarski – 11, Jan Pach – 6 goli.

                                  Klasa A  Tabela po rozgrywkach sezonu 1959

Lp	Nazwa zespołu	Ilość gier	Punkty	Bramki
1.	Prokocim Kraków	26	42	103:22
2.	Podgórze Kraków	26	29	68:36
3.	Cracovia	26	29	48:28
4.	Harnaś Tymbark	26	28	58:40
5.	Garbarnia Zembrzyce	26	28	46:32
6.	Kalwarianka	26	28	38:30
7.	Skawinka	26	27	30:28
8.	Wierchy Rabka	26	26	28:30
9.	Dunajec Nowy Sącz	26	25	32:40
10.	Czarni Kraków	26	25	30:44
11.	Unia Borek	26	24	27:49
12.	Limanovia	26	24	45:58
13.	Babia Góra	26	19	36:64
14.	Zakopianka	26	10	32:112

 Równolegle grająca Rezerwa Klasy A zajęła VI miejsce, byli to młodzi piłkarze, wychowankowie Klubu pochodzący z Tymbarku. Rezerwa Klasy A grała w składzie: Julian Puchała, Stanisław Poczynek, Czesław Poczynek, Leszek Gąsior, Zbigniew Zborowski, Mieczysław Zborowski, Jan Kapturkiewicz, Józef Kurek, Józef Czaban, Józef Sowa, Stanisław Potoczny, Wacław Romanowski, Ryszard Wykurz, Stanisław Kulig, Dudek, Zając, Zapała.

W sezonie 1960 roku „Harnaś” gra w grupie IV A Klasy, zajmuje VII miejsce na 18 meczy zdobywa 17 punktów. Rezerwa zajmuje II miejsce za „Podhalaninem” Wadowice. Obydwie rundy tego sezonu rozegrano od 21 marca do 29 sierpnia.     Następuje reorganizacja rozgrywek. 18 września 1960 roku, po raz pierwszy rozpoczęto rozgrywki system jesień – wiosna.

    cdn.

 

     W roku 1952 drużyna została zgłoszona do rozgrywek Klasy C podokręgu Nowy Targ. Rozgrywano dalej w każdy czwartek, mecze Seniorów – I Drużyna oraz spotkania towarzyskie.    W dniu 3 czerwca 1952 roku rozegrano mecz z LZS Szczyrzyc, w którym K.S. „Spójnia” Tymbark wygrała 5:1, a mecz ten zakwalifikowano jako eliminacyjny do Puchar Polski. Dalsza edycja Pucharu Polski miała miejsce 15 czerwca 1952 roku, na boisku „Spójni” Limanowa i mecz ten tymbarczanie przegrali 1:5. Powodem wysokiej porażki były braki kondycyjne.

     Jeszcze w tym samym miesiącu, w dniu Święta Kultury Fizycznej 22 czerwca 1952 roku, „Spójnia” Tymbark przegrywa kolejny mecz ze „Spójnią” Nowy Targ w wymiarze 1:4. Następny  mecz odbywa się w Krakowie, w dniu 6 lipca 1952 roku z drużyną Zakładów Zbożowych i tu tymbarczanie odnoszą spektakularne zwycięstwo 5:2 . Z okazji Święta Odrodzenia na limanowskim boisku, rozgrywany jest turniej piłki nożnej, z udziałem: „Spójni” Tymbark, „Spójni” Limanowa i LZS Szczyrzyc. Wygrali gospodarze, tymbarczanie zajęli II miejsce, przed piłkarzami ze Szczyrzyca.

    Ten pionierski sezon rozgrywkowy dla całego Klubu był dobrym początkiem. Drużyna nie grała już tylko meczy treningowych, między sobą, ale sprawdzała się z obcymi i nieznanymi przeciwnikami. Pomimo, wahania sportowej formy i organizacyjnych zawirowań, Rada Klubu dobrze zarządzała kryzysem i podejmowała trafne decyzje (np. zmiana trenera).

   Drużyna „Spójnia” Tymbark po sezonie 1952 roku zajęła I miejsce i awansowała do Klasy B.

    cdn.

 

 

Do roku 1952 wysiłkiem członków Klubu i uczniów Liceum, udało się z pochyłej łąki dworskiej urządzić boisko o powierzchni żużlowej z czasem trawiastej. W kolejnych latach boisko zostało poszerzone, poprzez niwelacje wysokiej skarpy ziemnej z równoczesnym zasypaniem rowu przy torach kolejowych. Dobudowano: od strony południowej bieżnie lekkoatletyczną długości 100 m, boisko do piłki siatkowej, od wschodu skocznie do skoku w dal oraz kort tenisowy o nawierzchni ceglanej, na którym zimą wylewano lodowisko.    W tym czasie funkcję trenera – instruktora, pełni  Bronisław Wyrwa. Na wniosek Mieczysława Czeczótki w dniu 27 czerwca 1952 Rada Klubu zmienia instruktora, ponieważ Bronisław Wyrwa nie ma czasu na przygotowanie treningu i nie cieszy się autorytetem wśród zawodników. Nowy trener Teodor Smolarz (znany w powiecie działacz sportowy) obejmuje funkcje 2 lipca 1952 r.  Zapoznaje się z zawodnikami podczas specjalnie zorganizowanego meczu: SENIORZY – I DRUŻYNA.

Seniorzy grali w składzie: Rudolf Bednarczyk, Augustyn Rogoziński, Bronisław Lasek, Stefan Pytel, Karol Scharoch, Mieczysław Stasiewicz, Mieczysław Czeczótka, Jan Kerz, Tadeusz Gwarek.

I Drużyna grała w składzie: Józef Prokl, Zygmunt Wykurz, Józef Steczowicz, Stanisław Kasprzyk, Jan Smoter, Jan Scharoch, Józef Nuzia, Janusz Pawłowski, Wiesław Krzeszowski, Adam Steczowicz, Bronisław Wyrwa, Edward Kowalski, Józef Czech. 

Plan treningów na sierpień 1952:  wtorek – gimnastyka, środa – bieg, czwartek – spotkanie Seniorzy – I Drużyna. W drugim i czwartym tygodniu miesiąca, przed treningiem, gminny partyjny towarzysz wygłaszał krótkie referaty polityczne.

cdn.