Podróże z plecakiem – Luboń Wielki
Niedzielna trasa: Rabka Zaryte – Luboń Wielki – Glisne – Złote Wierchy – Mszana Dolna.
PS. Polecam kwaśnicę na schronisku, jedyne 20 zł
Grzegorz Stapiński
Podróże z plecakiem
Podróże z plecakiem
Podróże z plecakiem – Babiogórski Park Narodowy
relacja nadesłana przez Wółczykijkę
Trasa wycieczki (16 km, 28 pkt.GOT): Zawoja Wilczne – Pod Baranim Groniem- Gruba Jodła – Fickowe Rozstaje – Czarna Hala – Żywieckie Rozstaje – Gajdošski Chodniček – Mała Babia Góra – Przełęcz Brona -Przełęcz Lodowa- Babia Góra – Kępa – Sokolica – Przełęcz Krowiarki.
..
Podróże z plecakiem – Pieninská Cesta
Trasa to Pieninská Cesta: Sromowce Niżne – Czerwony Klasztor – Sedlo Cerla – Vápennik – Plašná – Aksamitova Skala – Lesnickiè Sedlo – a następnie Tokárne -Przełęcz pod Tokarnią- Šlachovky/ Wysoki Wierch – Cyrhle – Vitkula/Witkula – Szafranówka – Palenica – Szczawnica.
zdjęcia: Grzegorz Stapiński
Podróże z plecakiem – Gorczański Park Narodowy – Turbacz
Niedziela w Gorczański Park Narodowy. Dzisiejsza trasa to: Koninki Hucisko – Suchy Groń – Polana Średnie – Czoło Turbacza – Filasowa Polana i Szałasowy Ołtarz – Schronisko Górskie PTTK na Turbaczu – Turbacz – Rozdziele – Obidowiec – Suchora – Tobołów – Tobołczyk – Koninki.
Podróże z plecakiem – Mogielica
Tym razem witamy na szlaku Beskidu Wyspowego 102 Wyspy. Trasa przebiegała następująco: Dobra – Jurków – Polana Cyrla – Polana Stumorgowa – Mogielica – Szlak Partyzancki – Chata koło składu drzewnego – Szczawa Bukówka – Wodospad Spad – Szczawa.
Grzegorz Stapiński
Podróże z plecakiem – Beskid Niski
Tym razem witamy na szlaku Beskidu Niskiego. Trasa przebiegała następująco: Wysowa, Kaplica pod Jaworzem, Przełęcz Cegiełka, Wysowa.
Grzegorz Stapiński
Podróże z plecakiem – Beskid Wyspowy 102 Wyspy – Potaczkowa
Tym razem witamy na szlaku Beskidu Wyspowego 102 Wyspy. Trasa przebiegała następująco: Mszana Dolna – Adamczykowa – Podobni – Potaczkowa – Olszówka – Przełęcz Glisne – Okrągła – Złote Wierchy – Mszana Dolna.
Grzegorz Stapiński
Podróże z plecakiem – Gorc
Tym razem witamy w Gorczańskim Parku Narodowym. Trasa przebiegała następująco: Zasadne – Wierch Młynne – Polana Tokarka – Wierch Bystrzeniec – Gorc – Gorc Kamienicki – Polana Świnkówka – Polana Nowa – Szczawa.
zdjęcia; Grzegorz Stapiński
Podróże z plecakiem – Tatry Słowackie
Wędrówkę rozpoczęliśmy z Doliny Białej Wody Kieżmarskiej, żółtym szlakiem dotarliśmy do Zielonego Stawu Kieżmarskiego, potem czerwonym szlakiem wspięliśmy się trochę wyżej, do Doliny Białych Stawów Kieżmarskich, a stamtąd zeszliśmy niebieskim. Taka pętelka…
Ale po kolei.
Wyruszamy żółtym szlakiem Doliną Białej Wody Kieżmarskiej (Dolina Kežmarskej Bielej Vody, lub Dolina Bielej vody). Jest to tzw. dolina walna, czyli biegnąca od grani głównej aż do podnóża gór Dolina Białej Wody Kieżmarskiej oddziela Tatry Wysokie od Tatr Bielskich. Ma około 8 kilometrów długości.
W dolnej części jest zalesiona, a wyżej, w jej części skalistej rozgałęzia na trzy odnogi: Dolinę Przednich Koperszadów (Predné Meďodoly), Dolinę Białych Stawów (dolina Bielych plies), i Dolinę Zieloną Kieżmarską (dolina Zeleného plesa)..Idziemy lasem, ale kilka razy mamy możliwość podziwiania szczytów Tatr Wysokich, m.in. Łomnicy czy Baranich Rogów. Szlak prowadzi wzdłuż pięknego ,wartkiego potoku o nazwie Biała Woda Kieżmarska (Kežmarská Biela voda). Docieramy do rozdroża szlaków Zimna Studnia (Šalviový prameň). Tu niebieski szlak, który nam towarzyszył, skręca do Doliny Białych Stawów (będziemy nim schodzić).
My idziemy dalej żółtym. Po jakimś czasie docieramy do Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Idziemy teraz wzdłuż Zielonego Potoku Kieżmarskiego, będącego dopływem Białej Wody Kieżmarskiej. Tu po chwili marszu pojawiają się widoki tak na Tatry Bielskie, jak i Wysokie. Po drodze spotykamy limbę ,a kosodrzewina przypomina ,że jesteśmy nad reglami . Docieramy do Zielonego Stawu Kieżmarskiego (Zelené pleso, Zelené pleso Kežmarské, Zelené pleso pod Jastrabou vežou, Zelené pleso pod Lomnickým štítom), położonego w Kotlinie Zielonego Stawu, na wysokości 1545 m n.p.m. Czyli zrobiliśmy jakieś 600 metrów przewyższenia, bo wystartowaliśmy z wysokości ok. 950 m n.p.m , tyle co nasz Łopień
To jedno z piękniejszych miejsc w Tatrach. Staw otoczony jest szczytami Tatr Wysokich, jego woda ma kolor zielony, a właściwie szmaragdowy. Nad stawem jest ładne schronisko (Chata pri Zelenom Plese). Wychodzą spod niego szlaki na Rakuską Czubę, Jagnięcy Wierch i w Tatry Bielskie. Tu robimy sobie dłuższy odpoczynek , potem idziemy dalej. Zgodnie z planem, czerwonym szlakiem do Doliny Białych Stawów Kieżmarskich (dolina Bielych plies). Jest ona położona niecałe 100 metrów powyżej Kotliny Zielonego Stawu. Jest w niej kilka stawów. Największy z nich to Wielki Biały Staw. Po drodze mijamy, położony nieco wyżej od niego staw o nazwie Stręgacznik, zwany też Trójkątnym Stawem albo Wyżnim Białym Stawem (Trojuholníkové pleso, Trojrohé pleso).
Schodzimy nieco w dół i docieramy do Wielkiego Białego Stawu (Veľké Biele pleso, Kežmarské Biele pleso, Biele pleso). Jest to bardzo płytki staw, przepływowy. Na jego dnie osadzają się osady mineralno-organiczne, które stwarzają świetne warunki dla rozwoju roślinności, a zwłaszcza turzycy dzióbkowanej. Robimy sobie tu kolejny odpoczynek.
Potem niebieskim szlakiem, prowadzącym wzdłuż wypływającego z Wielkiego Białego Stawu potoku Biały Potok (Biely potok), chociaż w pewnym oddaleniu, schodzimy na dół. Chwilami jest dość stromo. Wracamy do skrzyżowania szlaków Zimna Studnia (Šalviový prameň), a stamtąd Doliną Białej Wody Kieżmarskiej, którą szliśmy rano, docieramy na parking.
Tu można kupić magnesy i inne pamiątki
GS
GS
Podróże z plecakiem: Porąbka Zapora-Góra Żar-Kiczera-Przełęcz Istebnicka-Przełęcz Przysłop Cisowy-Kocierz -Przełęcz Kocierska.
Kolejny etap Małego Szlaku Beskidzkiego to: Porąbka Zapora – Góra Żar – Kiczera – Przełęcz Istebnicka – Przełęcz Przysłop Cisowy – Kocierz – Przełęcz Kocierska.
Zapora Porąbka – zapora wodna wybudowana w latach 1928–1937 w Międzybrodziu Bialskim. Spiętrza wody rzeki Soły, tworząc Jezioro Międzybrodzkie.
Jest to zapora wodna typu ciężkiego. Została zbudowana na podłożu skalnym według projektu prof. Gabriela Narutowicza ,naszego pierwszego Prezydenta po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w1918 r. i inż. Tadeusza Baeckera przez Société Franco-Polonaise Warszawa. Wysokość zapory wynosi 37,3 m, a jej długość 260
Przy zaporze znajduje się elektrownia wodna zbudowana w latach 1951–1954 jako pierwszy element Zespołu Elektrowni Wodnych (którego pozostałymi elementami są Tresna i Elektrownia Szczytowo-Pompowa Porąbka-Żar). Elektrownia posi
Nieścisłość w nazewnictwie zapory wynika z powszechnego stosowania adresu kierownictwa budowy, zamiast faktycznego położenia. Kierownictwo zlokalizowane było w tzw. „Kolonii” w Porąbce, gdzie kierowano korespondencję. Przyjęła się wówczas nazwa Zapora w Porąbce, choć w rzeczywistości mieści się ona na terenie Międzybrodzia Bialskiego, 200 metrów od zachodniej granicy z Porąbką
Żar (761 m) – szczyt w Beskidzie Małym. Jego zachodnie stoki opadają do Jeziora Międzybrodzkiego, południowo-wschodnie do doliny potoku Isepnica, północne do doliny potoku Mała Puszcza, w kierunku północno-wschodnim biegnie do Kiczory (Kiczery) grzbiet łączący Żar z dalszymi wzniesieniami Grupy Kocierza (część Beskidu Małego). Administracyjnie znajduje się we wsi Międzybrodzie Żywieckie w województwie śląskim, w powiecie żywieckim[1].Od 2004 r. na szczyt góry można wjechać w ciągu 5,5 minuty[2]
koleją linowo-terenową o długości 1300 m[3], należącą do Polskich Kolei Linowych S.A. W okresie zimowym działają dwa wyciągi i trasy narciarskie wzdłuż nich. Przy dolnej stacji kolejki jest płatny parking. Od 1979 na szczyt góry prowadzi droga asfaltowa, jednak od momentu udostępnienia kolei mogą z niej korzystać tylko pojazdy upoważnione. Można też wyjść na górę szosą asfaltową i dwoma szlakami turystycznymi. Przy górnej stacji kolei znajdują się punkty gastronomiczne, restauracja, grill, lunety widokowe i opisana panorama widokowa.
Żar jest bardzo dobrym punktem widokowym. Ze szczytu góry rozciąga się panorama na Kotlinę Żywiecką z Jeziorem Żywieckim, wznoszące się nad nią szczyty Beskidu Żywieckiego i Beskidu Śląskiego, oraz należącą do Beskidu Małego, ale znajdująca się po drugiej stronie Soły Grupę Magurki Wilkowickiej. W grupie tej widoczne są niemal wszystkie szczyty – od Przyszopu na południu, poprzez Rogacz, Magurkę Wilkowicką, Chrobaczą Łąkę po Bujakowski Groń i Zasolniocę na północy. Ponad Jeziorem Czanieckim na północy widać Pogórze Śląskie z jego miastami i kominami zakładów przemysłowych oraz Bukowski Groń, a na wschodzie ponad koroną sztucznego zbiornika wody szczyty Złotej Góry, Kiczery, Cisowej Grapy i Potrójnej[4].
U podnóża góry działa Górska Szkoła Szybowcowa „Żar” i uprawiane jest paralotniarstwo .
W roku 1936 z inicjatywy Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej na szczycie powstało szybowcowe lotnisko Żar. W 1947 u podnóża góry zbudowano lotnisko dla samolotów holujących szybowce (ich lądowanie na szczycie było zabronione). W latach 1971–1979 w masywie góry Żar zbudowano elektrownię szczytowo-pompową (Porąbka-Żar
Na szczycie góry znajduje się obecnie zbiornik wodny elektrowni w kształcie deltoidu, oddany do użytku w 1979, który całkowicie zmienił jej wygląd. Ma on 650 m długości oraz 250 m szerokości w najszerszym miejscu i mieści 2 310 000 m³ wody, której maksymalna głębokość wynosi 28 m. Zbiornik jest uszczelniony kilkoma warstwami asfaltu, przełożonymi żelbetem. Obwałowania mają ponad 30 m wysokości. Jest to najwyżej w Polsce położony zbiornik wodny tego typu i ma największą wysokość tłoczenia wody – 440 .
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Mały Szlak Beskidzki na odcinku: Zapora Porąbka – Żar (zbiornik wodny) – Kiczora (Kiczera) – Przełęcz Isepnicka – Cisownik – Cisowe Grapy – Szeroka Przełęcz (Przysłop Cisowy) – Wielka Góra (Kocierz) – Przełęcz Szeroka – Beskid – Błasiakówka– Przełęcz Kocierska. Czas przejścia: 4.05 h, ↓ 3:30 h[7] 
Żar (parking) – droga asfaltowa – Przełęcz Isepnicka – stoki Kiczory – Żar (zbiornik wodny). Czas przejścia: 2 h, 1:45 h[7].
Źródło: Wikipedia
