Dalsze epizody związane z osobą kpt. Tadeusza Paulone .
Ile to wątków związanych jest z życiem tego jednego człowieka. Fundacja na Rzecz Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieży w Oświęcimiu i Fundacja Konrada Adenauera w Polsce bardzo ciekawie, w roku 2013, opracowały materiał warsztatowy dotyczący opowiadania pani Zofii Posmysz pt. „Chrystus Oświęcimski. W opracowaniu tym ujęto cztery zasadnicze zagadnienia: wolność, wiarę, nadzieję i miłość, które oznaczono różnymi kolorami. Dzięki temu młody czytelnik zupełnie inaczej patrzy na fabułę tej fascynującej opowieści o spotkaniu młodej więźniarki Zofii Posmysz z Tadeuszem Paulone. Odpowiednio pokolorowane ustępy fabuły ułatwiają zrozumienie treści zwracając szczególną uwagę czytelnika na to, co autor pragnął zaznaczyć, podkreślić. Taka metoda mogłaby być stosowana w szkołach, do analizy wybranych pozycji literackich, zapewniając młodzieży lepsze zrozumienie treści czytanych lektur. Oznaczanie cytatów kolorami daje nam bowiem możność zupełnie innego spojrzenia na całą akcję utworu, a jednocześnie szczegółowo analizuje poszczególne zdania.
Patrząc na postać naszego bohatera i jego życie – od dziecka do śmierci przez rozstrzelanie – można zastanawiać się nad wieloma pytaniami, jakie nasuwają się w trakcie śledzenia jego kolei losu, na które nie znamy jeszcze odpowiedzi.
Dla przykładu wymienię tu kilka z nich:
1. Dlaczego Tadeusz nie chciał wyjechać z rodziną do Argentyny – przecież taki wyjazd to przygoda jaką warto przeżyć, o której marzy niemal każdy młody chłopiec – poznawać świat, inne możliwości niż tu w Piekiełku, czy Tymbarku ?
2. Kochał pannę Romę, lecz z powodu braku stopnia kapitana nie mógł poślubić. Dlaczego więc nie zawarł tego związku kiedy został już kapitanem, a wojna jeszcze nie wybuchła? Nie poślubił jej również w czasie po kampanii wrześniowej, kiedy była ku temu okazja.
3. Po rozpoczęciu działalności w Ruchu Podziemia i po proponowanym mu kierownictwie w inspektoracie nowosądeckim, gdzie mógł działać i walczyć z wrogiem, a jednocześnie założyć rodzinę – on wybiera chęć walki w nowopowstającym wojsku polskim, u boku generała Sikorskiego, co doprowadza do aresztowania, wywiezienia do obozu i śmierci przez rozstrzelanie.
4. W obozie miał dobrą pracę i był uznawany przez Niemców, którzy powierzyli mu kierownictwo „kartoflarni” – dlaczego przedłożył miłość Ojczyzny nad dobro własne?
To tylko kilka pytań związanych bezpośrednio z jego osobą.
A ile jest innych, związanych z nim, a mających związek z innymi osobami?
1. Dlaczego po kursie księgowości obozowej w Dachau on właśnie został wybrany na instruktora Zofii Posmysz – przecież kurs ten ukończyło ośmiu więźniów z Oświęcimia?
2. Dlaczego to właśnie jej przekazał ryngraf „Chrystusa Oświęcimskiego” wykonany przez prof. Tołkina , skoro kontaktował się z tak wieloma innymi osobami?
3. Dlaczego zwolniono z obozu Budyna, właśnie wtedy, kiedy Tadeusz przekazał książeczkę do nabożeństwa, by oddał ją Romie?
4. Kto porzucił medalik na drodze, który odnalazła pani Zofia, dzięki czemu ocalał ryngraf darowany przez Tadeusza?
To wszystko daje wiele do myślenia – czy aby na pewno to tylko zwykłe przypadki? To tylko kilka pytań, a przecież gdybyśmy zaczęli dokładnie analizować życie jego i osób z nim związanych bezpośrednio i pośrednio, ile takich przypadków znaleźlibyśmy? Dywagacje na ten temat nie należą jednak do treści niniejszego opracowania. Na podstawie przedstawionych w nim, skąpych nieco, wiadomości o Tadeuszu Paulone wyciągajmy każdy swoje wnioski starając się, by pamięć o nim nie została zatarta. Na ich podstawie dążmy również do nadania właściwego kolorytu własnemu życiu zgodnie z hasłami: wolność, wiara, nadzieja i miłość. Zróbmy to tak dla własnego dobra, jak i dobra bliźnich i naszej Ojczyzny, którą winniśmy tak miłować, jak czynił to kpt. Tadeusz Paulone, który przed śmiercią zdążył jeszcze wykrzyknąć „Niech żyje wolna i Niep…” (Polska).
Stanisław Wcisło
Literatura:
1. Auschwitz 1940 – 1945 Węzłowe zagadnienia z dziejów obozu. T.IV. Ruch Oporu, Wyd. PMO 1995;
2. Cyra Adam: Ochotnik do Auschwitz Witold Pilecki (1901- 1948), Oświęcim 2000. Wyd. Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich;
3. Gorliński J.: Oświęcim walczący, W-wa 1992;
4. Gwóźdź Małgorzata: Europejskie rozmowy z medalikiem w tle, Magazyn „Oświęcim – Ludzie – Historia – Kultura” nr 6 październik 2008;
5. Kowalczyk Ludwik – Kompendium o Oświęcimiu – maszynopis;
6. Księga pamięci – Transporty Polaków do KL Auschwitz z Krakowa i innych miejscowości Polski Południowej, T.I. W – wa – Oświęcim 2002;
7. Posmysz Zofia – Chrystus Oświęcimski – WYSPA- Kwartalnik Literacki, marzec 2008;
8. Rajewski Ludwik – Oświęcim w systemie RSHA, wydawnictwo E. KUTHANA, Wa-wa 1946;
9. Sygnarska Roma – List do matki Tadeusza Paulone z dn. 20.09.1946 r.
Wywiady:
1. Posmysz Zofia – więźniarka KL Auschwitz – autorka „Chrystusa Oświęcimskiego”;
2. Kowalczyk Ludwik – więzień KL Auschwitz nr 121336;
3. Pulit Maria – kuzynka kpt Tadeusza Paulone;
4. Kulpa Józef – członek AK, ps. „Owoc”;
5. Macko Michał – członek AK, ps. „Ryszard”;
6. Prökl Marian – administrator majątku Turskich w Tymbarku;
7. ppłk. Władysław Wietrzny – dowódca tymbarskiej placówki partyzanckiej AK.