5 października Kościół katolicki obchodzi wspomnienie św.Faustyny

Od 2020 roku 5 października w całym Kościele katolickim – decyzją papieża Franciszka  – obchodzona jest uroczystość świętej Faustyny Kowalskiej.  Fakt ten ogłosiła w dekrecie watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.  5 października to rocznica śmierci św. Faustyny, która zmarła w 1938 roku.

pomnik św.Faustyny stojący obok kościoła parafialnego w Podłopieniu pw. Miłosierdzia Bożego

Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 r. w rolniczej rodzinie z Głogowca k/Łodzi jako trzecie z dziesięciorga dzieci. Dwa dni później została ochrzczona w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Kazimierza w Świnicach Warckich (diecezja włocławska). Nadano jej wówczas imię Helena. Kiedy miała siedem lat, po raz pierwszy usłyszała w duszy głos wzywający do doskonalszego życia. W 1914 r. przyjęła I Komunię świętą, a dopiero trzy lata później rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Mimo dobrych wyników uczyła się tylko trzy lata, potem musiała zrezygnować, aby pomagać matce w domu.
W szesnastym roku życia opuściła dom rodzinny, by na służbie u zamożnych rodzin w Aleksandrowie, Łodzi i Ostrówku zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom. Przez cały czas bardzo pragnęła życia zakonnego, ale rodzicom powiedziała o swoich zamiarach dopiero w 1922 r. Ojciec jednak nie wyraził zgody, motywując odmowę brakiem pieniędzy na wyprawę wymaganą w klasztorach.
W lipcu 1924 r., kiedy Helena z koleżankami uczestniczyła w zabawie w parku koło łódzkiej katedry, Pan Jezus przemówił do niej i polecił niezwłocznie pojechać do Warszawy i wstąpić do klasztoru. Helena postanowiła nie wracać do domu i postawić rodziców przed faktem dokonanym. O tym planie powiedziała tylko siostrze, z którą była, i pierwszym pociągiem przyjechała do Warszawy. Tu następnego dnia zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Żytniej. Musiała jednak jeszcze rok przepracować w Warszawie, aby odłożyć pieniądze na skromną wyprawę. 1 sierpnia 1925 r. została przyjęta do Zgromadzenia. Postulat odbywała w Warszawie, a nowicjat w Krakowie, gdzie w czasie obłóczyn zakonnych razem z habitem otrzymała imię Maria Faustyna. Od marca 1926 r. Bóg doświadczał siostrę Faustynę ogromnymi trudnościami wewnętrznymi; wiele przecierpiała aż do końca nowicjatu. W Wielki Piątek 1927 r. zbolałą duszę nowicjuszki ogarnął żar Bożej Miłości. Zapomniała o własnych cierpieniach, poznając, jak bardzo cierpiał dla niej Jezus. 30 kwietnia 1928 r. złożyła pierwsze śluby zakonne, następnie z pokorą i radością pracowała w różnych domach zakonnych, m.in. w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc rozmaite obowiązki. Zawsze pozostawała w pełnym zjednoczeniu z Bogiem. Jej bogate życie wewnętrzne wspierane było poprzez wizje i objawienia.

W zakonie przeżyła 13 lat. 22 lutego 1931 r. po raz pierwszy ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego. Otrzymała wtedy polecenie namalowania takiego obrazu, jak ukazana jej postać Zbawiciela, oraz publicznego wystawienia go w kościele. Mimo znacznego pogorszenia stanu zdrowia pozwolono jej na złożenie profesji wieczystej 30 kwietnia 1933 r. Później została skierowana do domu zakonnego w Wilnie. Na początku 1934 roku zwróciła się z prośbą do artysty-malarza Eugeniusza Kazimirowskiego o wykonanie według jej wskazówek obrazu Miłosierdzia Bożego. Gdy w czerwcu ujrzała ukończony obraz, płakała, że Chrystus nie jest tak piękny, jak Go widziała.
Dzięki usilnym staraniom ks. Michała Sopoćko, kierownika duchowego siostry Faustyny, obraz został wystawiony po raz pierwszy w czasie triduum poprzedzającego uroczystość zakończenia Jubileuszu Odkupienia świata w dniach 26-28 kwietnia 1935 r. Został umieszczony wysoko w oknie Ostrej Bramy i widać go było z daleka. Uroczystość ta zbiegła się z pierwszą niedzielą po Wielkanocy, tzw. niedzielą przewodnią, która – jak twierdziła siostra Faustyna – miała być przeżywana na polecenie Chrystusa jako święto Miłosierdzia Bożego. Ksiądz Michał Sopoćko wygłosił wówczas kazanie o Bożym Miłosierdziu.
W 1936 r. stan zdrowia siostry Faustyny pogorszył się znacznie, stwierdzono u niej zaawansowaną gruźlicę. Od marca tego roku do grudnia 1937 r. przebywała na leczeniu w szpitalu na krakowskim Prądniku Białym. Wiele modliła się w tym czasie, odwiedzała chorych, a umierających otaczała szczególną modlitewną pomocą. Po powrocie ze szpitala pełniła przez pewien czas obowiązki furtianki. Starała się bardzo, by żaden ubogi nie odszedł bez najmniejszego choćby wsparcia od furty klasztornej. Wywierała bardzo pozytywny wpływ na wychowanki Zgromadzenia, dając im przykład pobożności i gorliwości, a zarazem wielkiej miłości.
Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia. Polecił pisanie Dzienniczka poświęconego tej sprawie, odmawianie nowenny, koronki i innych modlitw do Bożego Miłosierdzia. Codziennie o godzinie 15:00 Faustyna czciła Jego konanie na krzyżu. Przepowiedziała także, że szerzona przez nią forma kultu Miłosierdzia Bożego będzie zabroniona przez władze kościelne. Dzięki s. Faustynie odnowiony i pogłębiony został kult Miłosierdzia Bożego. To od niej pochodzi pięć form jego czci: obraz Jezusa Miłosiernego („Jezu, ufam Tobie”), koronka do Miłosierdzia Bożego, Godzina Miłosierdzia (godzina 15, w której Jezus umarł na krzyżu), litania oraz święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną.
W kwietniu 1938 r. nastąpiło gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia siostry Faustyny. Ksiądz Michał Sopoćko udzielił jej w szpitalu sakramentu chorych, widział ją tam w ekstazie. Po długich cierpieniach, które znosiła bardzo cierpliwie, zmarła w wieku 33 lat – 5 października 1938 r. Jej ciało pochowano na cmentarzu zakonnym w Krakowie-Łagiewnikach. W 1966 r. w trakcie trwania procesu informacyjnego w sprawie beatyfikacji siostry Faustyny, przeniesiono jej doczesne szczątki do kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
S. Faustyna została beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r., a ogłoszona świętą 30 kwietnia 2000 r. Uroczystość kanonizacji przypadła w II Niedzielę Wielkanocną, którą św. Jan Paweł II ustanowił wtedy świętem Miłosierdzia Bożego. Relikwie św. siostry Faustyny znajdują się w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie mieści się sanktuarium Miłosierdzia Bożego odwiedzane przez setki tysięcy wiernych z kraju i z całego świata. Dwukrotnie nawiedził je również św. Jan Paweł II, po raz pierwszy w 1997 r., a po raz drugi – 17 sierpnia 2002 r., aby dokonać uroczystej konsekracji nowo wybudowanej świątyni w Krakowie-Łagiewnikach i zawierzyć cały świat Bożemu Miłosierdziu.

źródło artykułu www.brewiarz.pl 

Sukces młodych lekkoatletek ze Szkoły Podstawowej w Tymbarku

1 października 2024 r. na stadionie lekkoatletycznym w Mszanie Dolnym, podczas Powiatowych Igrzysk Młodzieży w Lekkiej Atletyce, uczennice Szkoły Podstawowej w Tymbarku wywalczyły awans na zawody wojewódzkie.  Zuzanna Piwowarczyk zajęła I miejsce w biegu na 100m, w skoku w dal  Martyna Poręba zajęła II miejsce, a III miejsce Maria Kurek. 

Wspaniale spisała się również sztafeta 4x100m Zuzanna Piwowarczyk,  M. Antkiewicz, Maria Kurek,  Martyna Poręba zajmując II miejsce.

Najlepszą zawodniczką zawodów została Zuzanna Piwowarczyk.

Opiekunem młodzieży była Barbara Janczy.

Wszystkim składamy serdeczne gratulacje i życzymy kolejnych sukcesów.

Informacja/zdjęcia: UG /SP Tymbark 

..

Drugi dzień jubileuszowego XXX Rajdu Górskiego „Szlakiem Walk Legionów Polskich Na Ziemi Limanowskiej”

W Zespole Szkół im. Komisji Edukacji Narodowej w Tymbarku nastąpiło  uroczyste podsumowanie tegorocznego jubileuszowego XXX Rajdu Górskiego „ Szlakiem Walk Legionów Polskich Na Ziemi Limanowskiej”.  Rajdowymi zwycięzcami  w poszczególnych grupach wiekowych zostali: W grupie szkół podstawowych pierwsze miejsce zdobyła drużyna „The best” z Zespołu Placówek Oświatowych  w Skrzydlnej, drugie przypadło„ Stróżańskim Orłom” ze Szkoły Podstawowej w Stróży. W grupie szkół średnich najlepszą drużyną okazała się reprezentacja tymbarskiego Strzelca, drugie miejsce zajął Oddział Przygotowania Wojskowego wraz z klasą policyjną Zespołu Szkół im. KEN, natomiast trzecie miejsce zajęli „Wędrowcy z Mechanika” z Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących w Limanowej. Puchary, dyplomy i nagrody książkowe  ufundowane przez Urząd Gminy w Tymbarku oraz Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie zwycięzcom  wręczali: Dyrektor Zespołu Szkół im. KEN Małgorzata Ryś oraz sekretarz Gminy Tymbark Dorota Ogórek.

Bardzo ważnym  akcentem drugiego dnia rajdu było zapalenie znicza pamięci i wystawienie Warty Honorowej przez młodzież z tymbarskiego Strzelca pod tablicą pamiątkową umieszczoną na ścianie miejscowej szkoły podstawowej w miejscowości Stróża, gdzie mieściła się szkoła oficerska przyszłych kadr wojska. Młodzież zapoznała się również z wystawą „Ojcowie Niepodległości”, przedstawiającą sześciu liderów walki o Polskę z 1918 roku. Ekspozycja cieszyła się dużym zainteresowaniem wśród  młodzieży.

Organizatorami rajdu byli: Urząd Gminy w Tymbarku , Urząd Gminy w Dobrej,  Zespół Szkół im. KEN w Tymbarku, Zespół Placówek Oświatowych w Skrzydlnej, Szkoła Podstawowa w Stróży, Jednostka Strzelecka nr 2007 im. kpt. Tadeusza Paolone ZS ” Strzelec ” OSW w Tymbarku oraz PTTK Limanowa. Trud trasy z Jurowa przez Jasień, Śnieżnicę ,Skrzydlną, Stróżę  do Tymbarku chłodziły soczki i napoje ufundowane przez Firmę MASPEX – TYMBARK.

 Patronat nad patriotyczno  – turystycznym wydarzeniem sprawowali:  IPN Oddział Kraków i Portal Tymbark in.

Robert Nowak

zdjęcia: Organizatorzy

zdjęcia: Organizatorzy