W drugi dzień Uroczystości Bożego Narodzenia kościół katolicki obchodzi święto św.Szczepana – pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską.
W tymbarskiej parafii Eucharystii o godz.10, przewodniczył ks. proboszcz Jana Banach, w koncelebrze ks.prałat Edward Nylec oraz ks.Szczepan.
Oprawę muzyczną zapewnił dziecięcy zespół muzyczny działający przy parafii „Gloria Mariae”, prowadzony przez Panią Małgorzatę Krzyżak oraz Pana Grzegorza Urbańskiego. Opieką nad zespołem sprawuje, obchodzący dzisiaj dzień święta swojego patrona, ks.Szczepan Depowski.
Zgodnie z tradycją, po zakończonej Mszy św., został poświęcony owies przyniesiony przez parafian, oraz ten, który przygotowały Panie z KGW Tymbark.
Ostatnim akcentem było złożenie życzeń z okazji dnia imienin księdzu Szczepanowi (o czym w następnym poście).
Drugi dzień Uroczystości Bożego Narodzenia to m.in. święto patrona ks.Szczepana Depowskiego – seniora wikariusza w Parafii Tymbark. Z tego okazji po Mszy św. o godz.10 wspólnota parafialna złożyła Mu życzenia:
Piykno gwiozdko betlejymsko
łod kogo mosz tako moc,
kero rozsiywosz po niebie
w ta cicho świonteczno noc.
Łod Ponboczka żeś posłano
najpiykniejszo z wszystkich gwiozd,
dej światła swoj im promiyniom
do stajynki zakludź nas.
Łoblyc ciepłym malućkigo
bydzie mioł fajno pierzina,
i sprow keby mu na sianku
już nigdy niy było zima.
A nom ludziom dej nadzieja
żeby pokój rzondzioł światym,
kożdy człowiek dlo człowieka
boł łojcym, matkom i bratym.
Dzisiaj jest dzień Twego patrona Świętego Szczepana, pierwszego męczennika chrześcijańskiego, który oskarżony przez Sanhedryn, że występuje przeciw Prawu i Świątyni, został w wyniku samosądu ukamienowany ok. 36 roku w Jerozolimie. Zwracając się do Ciebie w poruszającej serca wszystkich katolików atmosferze Świąt Bożego Narodzenia, rozpoczęliśmy słowami wiersza w gwarze śląskiej Reginy Sobik poetki z Jankowic pt. „Piykno gwiozdko betlejymsko”, gdyż mówi on o tym, co dla nas wszystkich stojących przed Dzieciątkiem Jezus jest teraz tak bardzo ważne – o pragnieniu pokoju na świecie, o zgodzie i wzajemnej ludzkiej życzliwości.
Prosimy Cię więc Księże Szczepanie o przyjęcie od naszej tymbarskiej wspólnoty parafialnej serdecznych życzeń imieninowych. Życzymy, abyś mógł nadal jak dotychczas tak pięknie, z prostotą i pokorą wypełniać swoje duszpasterskie powołanie, zgodnie ze słowami prymicyjnego motta z rozdziału 61 Księgi Pocieszenia Proroka Izajasza, które sobie wybrałeś na całe kapłańskie życie: „Posyła mnie Pan abym ubogim głosił dobrą nowinę i leczył rany zbolałych serc”.
Ksiądz Jan Twardowski w rozważaniach o swym kapłaństwie, tak kiedyś się wypowiedział: „(…) Poza Mszą Świętą, psałterzem, różańcem – pomagało mi w kapłaństwie takie wezwanie proste: „Jezu, ufam Tobie”. I słowa z Ewangelii według świętego Jana: „Ten, który mnie posłał, jest ze mną i nie zostawi mnie samego”, oraz piękne słowa proroka Izajasza: „Bóg jest wieczny, nie męczy się i nie nuży. Męczą się i nużą chłopcy, chwieją się i słabną młodzieńcy, ale temu, który Bogu ufa, siły powracają, jak orłom skrzydła rosną, bez znużenia idą dalej, bez zmęczenia biegną”. Piękne słowa. W tym świecie, w którym ludzie tęsknią za miłością – a dają im pożądanie, tęsknią za pięknem – a dają im tylko sztukę, która nawet najwspanialsza nigdy nie wystarczy człowiekowi, właśnie w takim świecie jest wspaniały dar kapłaństwa, wielkość kapłaństwa, prostota i mądrość, którą się odnajduje najczęściej przy końcu.”
Niech więc Pan Bóg obdarza Cię wszelkimi łaskami i poprzez działanie Ducha Świętego stale umacnia ten wielki dar Twego kapłaństwa. Niech Matka Najświętsza nieustannie czuwa nad Tobą, a Patron Święty Szczepan niech będzie Twoim powiernikiem we wszystkich prośbach i intencjach, które zanosisz do Boga. Życzymy Ci zdrowia i pogody ducha w codziennym życiu.
W drugi dzień święta Bożego Narodzenia, w św.Szczepana, jest zwyczaj święcenia owsa. Panie z KGW Tymbark przygotowały dla parafian woreczki z owsem, aby zwyczaj ten nie zaginął i by poświęcony owies trafił do naszych domów.
Drugi dzień świąt bożonarodzeniowych poświęcony jest św. Szczepanowi – pierwszemu męczennikowi za wiarę chrześcijańską, znanemu z głębokiej wiary i mocy czynienia cudów. Został ukamienowany, gdy przyznał się przed sanhedrynem do wiary w Chrystusa (tradycyjna kara za bluźnierstwo).
Ludowe obchody tego dnia mają podłoże agrarne, choć nawiązujące do chrześcijańskiej tradycji. Podczas mszy św. w kościele do dziś święci się owies na pamiątkę ukamienowania św. Szczepana i dla zapewnienia urodzaju w przyszłym roku. Święcenie owsa ma również uzasadnienie magiczne, gdyż skropienie ziarna wodą wzmagało w nim siły witalne. Ziarno sypano w kościele, na księdza, na wchodzących do świątyni, a po nabożeństwie, pod kościołem, chłopcy i dziewczęta też się nim obsypywali. Z aury panującej w drugi dzień świąt przepowiadano pogodę zgodnie z powiedzeniem: „Jaka pogoda w Szczepana panuje, taka na luty nam się szykuje”
W odróżnieniu od zwyczaju spędzania Bożego Narodzenia w gronie najbliższej rodziny, w drugi dzień świąt bawiono się huczniej i weselej, odwiedzano dalszych krewnych. Dzień św. Szczepana był przeznaczony na rodzinne i sąsiedzkie odwiedziny oraz kawalerskie zaloty. W wielu regionach Polski był taki zwyczaj, że od bardzo wczesnego ranka chodzili po wsi tak zwani „śmieciarze”, którzy zaśmiecali słomą obejścia panien na wydaniu. Dziewczęta na przybycie śmieciarzy przygotowywały wódkę i zakąski, a gdy już psoty się kończyły i słoma została posprzątana, zaczynała się gościna. Odwiedziny śmieciarzy przynosiły pannie honor. Wizyta kawalera w tym okresie w domu panny oznaczała poważne zamiary małżeńskie.
Drugiego dnia świąt rozpoczynało się również chodzenie po kolędzie. Gospodarze wyczekiwali kolędników i zawsze przyjmowali ich z wielką życzliwością, ponieważ kolędnicy przynosili dobre wróżby i życzenia wszelkiej pomyślności. Za to trzeba było odwdzięczyć się im pokarmem, zazwyczaj kiełbasą, szynką lub ciastem, a niekiedy nawet skromną zapłatą
Oprac. na podstawie materiału przygotowanego przez dr Małgorzatę Dziurę z Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej oraz Kingę Kędziorę-Palińską z Muzeum Zamkowego w Sandomierzu.
W Uroczystość Bożego Narodzenia w tymbarskiej parafii kazanie głosił ks.proboszcz dr Jan Banach. Dodatkowo na Mszy św. o godz.11.30 pary małżeńskie, obchodzące w 2022 roku 25-lecie udzielenia Sakramentu Małżeństwa, odnowiły przyrzeczenia małżeńskie.
Pasterka jest pierwszą Mszą świętą w Uroczystość Bożego Narodzenia. Ma ona na celu upamiętnienie oczekiwanie i modlitwę pasterzy, którzy jako pierwsi złożyli hołd narodzonemu Jezusowi. Tej uroczystej Mszy świętej, odprawianej o północy z 24 na 25.grudnia, w tymbarskiej parafii przewodniczył ksiądz rodak prałat Tomasz Atłas (obecnie pracujący w Watykanie). W koncelebrze Eucharystię sprawowali ks.prałat Edward Nylec oraz księża wikariusze Sylwester Depowski oraz Rafał Stós, który wygłosił kazanie.
Strażacka Orkiestra Dęta Tymbarski Ton, pod batutą Andrzeja Głowy, oraz Chór Parafii Tymbark z dyrygentem Piotrem Taczanowskim stanowili oprawę muzyczną Mszy św. Przed błogosławieństwem udzielonym przez ks.Tomasza Atłasa, proboszcz Parafii Tymbark dr Jan Banach złożył parafianom życzenia.
Po zakończeniu Eucharystii, figurka Dzieciątka Jezus została procesyjne przeniesiona do szopki znajdującej się w nawie Świętej Rodziny.
Jak co roku zuchy i harcerze Związku Harcerstwa Polskiego Hufca Podhalańskiego z 1 Podhalańskiej Wielopoziomowej Drużyny Harcerskiej im. Danuty Siedzikówny „Inki” z Rabki-Zdroju wraz z drużynową phm. Renatą Możdżeń-Starowicz udali się na Głodówkę na południowy stok Cyrhli aby odpalić lampion ogniem, który z Betlejem, przez Austrię i Słowację dotarł do Polski. Kontynuując sztafetę Betlejemskiego Światła Pokoju rabczańscy harcerze wraz z Komendantem Hufca Podhalańskiego pwd. Łukaszem Kowalczykiem przekazywali ogień do urzędów, szkół i instytucji na terenie gminy Rabka Zdrój a w wigilię Bożego Narodzenia dotarli do Kościoła Parafialnego pw. Miłosierdzia Bożego przywożąc mieszkańcom Podłopienia Ogień z Betlejem opatrzony hasłem „Światło dla Ciebie”.
Informacja: ZHP Hufiec Podhalański i 1WDH im. Danuty Siedzikówny „Inki” w Rabce-Zdroju.
