Mszy świętej, odpustową, o godz.11 w Święto Miłosierdzia, patronalne święto Parafii Podłopień , koncelebrowanej przewodniczył wikariusz Parafii Dobra ks.Arkadiusz Kobaj. W koncelebrze ks.proboszcz Wiesław Orwat, ks.kanonik Franciszek Malarz oraz ks.Jan Krzyściak, Kazanie wygłosił ks.Aradiusz Kobaj. Oprawę muzyczną zapewnił chór Parafii Podłopień „Iskra Miłosierdzia” oraz Strażacka Orkiestra Dęta „Tymbarski Ton” . Eucharystię zakończyła Procesja Eucharystyczna. Po zakończonych uroczystościach ks.proboszcz Wiesław Orwat indywidualnie błogosławił relikwiami świętej Faustyny.
Kwiecień 1991 i maj 1993 to dni, w których Parafia Podłopień przeżywała pierwsze błogosławieństwo nowobudowanej świątyni, a następnie jej błogosławieństwo.
Dzięki Panu Janowi Puchale, który uroczystość błogosławieństwa świątyni w Podłopieniu utrwalił na taśmie filmowej i który to wyraził zgodę na publikację filmu (za co bardzo dziękuję) możemy przypomnieć sobie, jak wyglądała uroczystość 30 maja 1993. Film w wyniku przegrywań jest niskiej jakości technicznej, ale zachował swoją historyczną wartość.
Na początku przypomnijmy, jak tą uroczystość opisał ks.Tadeusz Machał w książce „Parafia Miłosierdzia Bożego w Podłopieniu.”
Uroczystość poświęcenia kościoła trzy lata trwały zabiegi o urządzenie wystroju wnętrza kościoła, czyli zdobycia podstawowych przedmiotów, mebli kościelnych, sprzętu liturgicznego tak, aby można było dokonać konsekracji i poświęcenia ołtarza. Pierwsze błogosławieństwo świątyni zostało dokonane w kwietniu 1991 roku przy okazji pierwszej wizytacji kanonicznej przez biskupa Piotra Bednarczyka. „Biskup Piotr nakazał zostawić kościół pusty i zamknąć drzwi. Ksiądz biskup otworzył drzwi kościoła, wprowadził wiernych, pokropił wodą święconą ściany i tabernakulum. Tyle było przy okazji pierwszej wizytacji kanonicznej. Ołtarz, zgodny z odnowią liturgiczną po Soborze Watykańskim II jest dziełem mgr inż. Waldemara Wesołowskiego z Krakowa. Nastawa ołtarzowa, jak już zasygnalizowano wcześniej, jest konstrukcją żelazną posiadającą miejsce na obrazy.
Montaż na ścianie ołtarzowej wymagał wiele wysiłku fizycznego i „inżynierskiego”. Ostatecznie nastawa ołtarzowa została zainstalowana na Wielkanoc w 1991 roku. Młodzież, która fundowała te nastawę ma pamiątkowe zdjęcie. Tabernakulum, chrzcielnica, ambona też są zainstalowane. Istotne elementy wystroju kościoła są. Ówczesny ksiądz biskup ordynariusz – Józef Życiński, gdy chętnie przyjął zaproszenie na konsekrację, i ze swej wielkiej życzliwości dla Bożego dzieła na ręce proboszcza złożył hojną ofiarę pieniężną. Czym dla neoprezbitera są prymicje, a dla pary młodych ślub, tym dla parafii jest konsekracja kościoła. Jest to wydarzenie szczególne, przełomowe. Na to jedyne wydarzenie wysłano zaproszenia do wszystkich parafian i do wielu gości. Zaproszenia wykonał fotograf Franciszek Natanek z Limanowej. Kobiety powzięły decyzję, że pragną bigosem poczęstować wszystkich gości spoza parafii obecnych na uroczystości. Spisały się na medal. Kościół i plac dekorował ze swoją dużą „ekipą” Czesław Liszka z Zawadki. Niezastąpioną rolę przy takiej uroczystości mają lektorzy i ministranci. Liczne więc były próby i ćwiczenia. Liturgiczna służba ołtarza dobrze wywiązała się z odpowiedzialnych zadań. Chór nasz pod kierunkiem Antoniego Kęski od trzech lat wewnętrznie się scalał, a przed uroczystością dużo ćwiczył. Duchowym przygotowaniem wiernych zajęli się dwaj ojcowie redemptoryści z Tuchowa: O. Gerard Siwek i O.Stanisław Madeja. Prowadzili misje święte ośmiodniowe (od 16 kwietnia do 23 kwietnia 1993 roku). Były to pierwsze misje w parafii. Ukoronowaniem misji i pamiątką materialną po misjach jest krzyż misyjny, który stoi obok kościoła. Postawiono go 23 maja po sumie, Pamiątką po misjach jest też przepiękny hymn do Ducha świętego „Duchu Święty przyjdź” śpiewany często w naszym kościele. W czasie misji było między innymi odnowienie przyrzeczeń małżeńskich i parafialne nabożeństwo ekspiacyjne. Plac przed kościołem został wyplantowany, zbudowano na nim sporo ławek na wolnym powietrzu przed wejściem do świątyni.
Ogrodzenie kościoła stanowiły tylko słupki i niska podmurówka, która łączyła te słupki. Brakowało przęseł. W te właśnie wolne okna ogrodzenia wstawiono płótna – tzw. „fany” z symbolami eucharystycznymi i maryjnymi, zaś na placu rozstawiono kilka dużych plansz z cennymi myślami różnych Świętych oraz z ,Dzienniczka” Siostry Faustyny. Plansze stojące miały długość dwa metry i wysokość jednego metra. Oto niektóre myśli: „Zanim ludzie uznają twój sukces muszą ci go wcześniej wybaczyć”, albo słowa Błogosławionego Honorata Koźmińskiego: „Nie słuchaj tych, którzy nam obiecują raj na ziemi. Bez cierpienia nikt nie może być zbawiony”. Jakże zawsze jest aktualne to połączenie i napomnienie: „Można powiedzieć o wielu chrześcijanach, że posługują się Bogiem zamiast służyć Bogu”. 30 maja 1993 roku przybył ksiądz biskup ordynariusz Józef Życiński i jego kapelan, ksiądz prałat, Tadeusz Bukowski. Przybył ksiądz dziekan z Tymbarku Józef Leśniak. Przybyli księża rodacy i księża z dekanatu. Było dużo gości, i oczywiście parafianie. Krótkie powitanie w imieniu dzieci pięknie zrobiła Ewa Leśniak. W imieniu dorosłych „homagium” złożył księdzu biskupowi Jan Puchała. Jako trzeci przemówił ksiądz proboszcz. Powitał pasterza diecezji i krótko przedstawił historię parafii, budowy nowej świątyni i domu dla księży, prosząc księdza biskupa o konsekrację. Nastąpiła akcja liturgiczna: poświęcenie wody, pokropienie ludzi, pokropienie ścian, liturgia słowa, kazanie pasterza: zdumiewał on elokwencją wymowy i bystrością umysłu. W kazaniu między innymi krytycznie odniósł się do bezmyślnego naśladowania stylu życia z Zachodu. Litania do Wszystkich Świętych, po której w mensie ołtarza ks. biskup umieścił relikwie błogosławionej Karoliny Kózkówny. Wreszcie następuje namaszczenie ołtarza olejem królów kapłanów, proroków – olejem krzyżma. Chór śpiewa: ,Święty jest dom pański – do Boga należy”. A z czterech narożników ołtarza unosi się ku niebu dym kadzielny. Zapach żywicy przenosi się na kościół. Chór ułatwia zrozumienie tego symbolu przez śpiew: „Nasza modlitwa jest jak woń kadzidła”. Teraz ministranci uroczyście kładą obrus na ołtarzu, zapalają światło. Rozpoczyna się liturgia Eucharystii. Delegacje przynoszą dary ołtarza przydatne młodej parafii. Po Mszy świętej młodzież dziękuje księdzu biskupowi za konsekracje i składa deklarację życia godnego uczniów Chrystusa. Dobrze to wyraził w imieniu młodzieży i parafii Kazimierz Pach. W przyszłości Kazimierz wraz z małżonką będą wspierali parafię bardzo hojnymi ofiarami. Całość uroczystości kończy podniosły hymn: „Ciebie Boga wysławiamy”. Ksiądz biskup wychodząc z kościoła wita się serdecznie z ludźmi, długo rozmawia z nimi. Uśmiechy i uczucia wdzięczności dominują w tych bezpośrednich relacjach. Nad kolorowym tłumem rozciąga się włoskie niebo. Taki był 30 maja 1993 roku w Podłopieniu.
Po dwuletniej, pandemicznej, przerwie powrócił Wiosenny Przegląd Solistów Gminy Tymbark. Bardzo licznie zabranych rodziców, dziadków, opiekunów, no i oczywiście bardzo młodych artystów, przywitała Dyrektor Biblioteki Ewa Skrzekut.
Jury w składzie: Marta Ból, Michał Majeran oraz Lucjan Bożek oceniło w sumie 215 wykonawców, w 5 kategoriach wiekowych. Nagłośnienie zrealizował Sebastian Staśko.
Nagrody wręczali członkowie jury oraz Wójt Gminy Tymbark Paweł Ptaszek.
IWS
KATEGORIA PRZEDSZKOLA, 3-4 latki
KATEGORIA PRZEDSZKOLA, 5-6 latki
Pierwsze miejsce w zespołach wśród 3 i 4- latków uzyskał zespół Przedszkola Parafialnego „Wiosenna Orkiestra”, a wśród 5 i 6 – latków dwa zespoły Przedszkola Samorządowego: „Marzyciele” oraz „Przyjaciele Biedronki”.
W sobotę, 23.04.2022 r., rodzina oraz tymbarska społeczność pożegnała śp.Stanisława Wcisłę. Zmarł w wieku 92 lat.
Był nauczycielem Zespołu Szkół im. KEN, pasjonatem historii, szczególnie tej związanej z Tymbarkiem, Honorowym Obywatelem Gminy Tymbark.
Dla mnie, dla portalu Tymbark.in-Głos Tymbarku, był źródłem wiedzy, którą przekazał w formie opracowań publikowanych w latach 90-tych ubiegłego wieku (do 2006) w „Głosie Tymbarku” oraz później w broszurach wydawanych przez tymbarski samorząd. Na portalu przedrukowane były m.in. historia dworu Turskich, historia życia inż.Józefa Marka, historia życia kpt.Tadeusza Paulone. Mam nadzieję, że w przyszłości nadal będę przypominać te starannie zbierane i opracowane przez śp.Stanisława Wcisło informacje z historii tymbarskiej parafii, życiorysy ludzi, którzy swoim życiem przyczyniali się do rozwoju naszej małej Ojczyzny i wiele innych.
W ostatniej drodze śp.Stanisława Wcisło towarzyszyły, obok licznej rodziny, rzesze przyjaciół, uczniów , znajomych, poczty sztandarowe z ZS im.Komisji Edukacji Narodowej oraz jednostki z OSP Piekiełko.
Mszy świętej koncelebrowanej przewodniczył i kazanie wygłosił ks.proboszcz dr Jan Banach. Eucharystię sprawowali ksiądz kanonik Franciszek Malarz, ks.prałat Edward Nylec, ks.dr Jerzy Smoleń oraz ks.Jacek Kmiecik. O oprawę muzyczną zadbał chór Parafii Tymbark wraz z organistą Piotrem Taczanowskim.
Wieczne odpoczywanie racz dać Mu Panie!
Irena Wilczek-Sowa
IWS
zdjęcie z uroczystości nadania Stanisławowi Wcisło tytułu Honorowego Obywatela Tymbarku – Roland Mielnicki
Dzisiaj w Gminie gościł Poseł na Sejm RP Patryk Wicher. Rozmowa dotyczyła wyzwań rozwojowych Gminy Tymbark (min. budowy ronda przy drodze krajowej w Tymbarku oraz chodnika Podłopień-Podlas, modernizacji budynków szkolnych, rewitalizacji rynku, kanalizacji i budowy wodociągów). Wizyta była również okazją do prezentacji zrealizowanych inwestycji rządowych na terenie Gminy takich jak budowa chodnika w Podłopieniu i Tymbarku przy drodze krajowej.
Tymbarscy strzelcy od kilku lat uczestniczą w akcji sprzątania szlaków turystycznych w Beskidzie Wyspowym. W tym roku włączyli się do ogólnopolskiej i gminnej akcji pod hasłem Sprzątamy dla Polski.
Terenem działań młodzieży strzeleckiej będącej uczniami klas wojskowych Zespołu Szkół im. KEN w Tymbarku był odcinek szlaku turystycznego na górę Zęzów w Beskidzie Wyspowym.
Inicjatorzy akcji ze strony strzelca otrzymali od Firmy Joniec w Tymbarku gadżety nawiązujące do akcji Odkryj Beskid Wyspowy.
Celem organizacji tego typu akcji jest pokazanie młodemu pokoleniu, że należy troszczyć się o nasze środowisko naturalne. Bardzo ważne jest, żeby wokół nas było czysto, schludnie, żebyśmy dbali o środowisko w którym żyjemy i korzystamy z pieszych wędrówek po pięknym Beskidzie Wyspowym – podkreśla st. chor. ZS Stanisław Opach, szef szkolenia wojskowego w tymbarskim Strzelcu, jeden z inicjatorów przedsięwzięcia.
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Tymbarku ogłasza nabór Seniorów z terenu Gminy Tymbark w wieku 65+ do Programu Korpus Wsparcia Seniora na rok 2022.
Program kierowany jest do Seniorów prowadzących samodzielnie gospodarstwa domowe lub mieszkający z osobami bliskimi, które nie są w stanie zapewnić im wystarczającej opieki w codziennym funkcjonowaniu w zakresie odpowiadającym ich potrzebą ze względu na stan zdrowia.
Pomoc polegać będzie na:
bezpłatnym udostępnieniu seniorom tzw. „opasek bezpieczeństwa” wyposażonej w co najmniej trzy z następujących funkcji: przycisk bezpieczeństwa – sygnał SOS, detektor upadku, czujnik zdjęcia opaski, lokalizator GPS, funkcje umożliwiające komunikowanie się z centrum obsługi i opiekunami, funkcje monitorujące podstawowe czynności życiowe (puls i saturacja).
sprawowaniu całodobowej opieki na odległość nad seniorami przez centrum monitoringu;
po odebraniu zgłoszenia dyspozytor (ratownik medyczny, opiekun medyczny, pielęgniarka) podejmuje decyzję o sposobie udzielenia pomocy seniorowi. W zależności od sytuacji może on zapewnić wsparcie emocjonalne przez telefon, poprosić o interwencję kogoś z jego najbliższego otoczenia (rodzinę, sąsiadów, opiekunów), poprosić o interwencję pracownika ośrodka pomocy społecznej (np. pracownika socjalnego czy opiekunkę środowiskową) lub wezwać służby ratunkowe
Osoby zainteresowane udziałem w programie prosimy o kontakt z pracownikami Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Tymbarku osobiście lub telefonicznie ( tel. 18 3325 322, 693 721 301 ) do dnia 28 kwietnia 2022r.
Parafia Pasierbiec przeżywała dzisiaj uroczystość udzielenia młodzieży sakramentu Bierzmowania, a wieczorem Eucharystię połączoną z modlitwą i błogosławieństwem lourdzkim. Szafarzem sakramentu bierzmowania był ksiądz biskup Artur Ważny, który też przewodniczył wieczornej Mszy świętej oraz prowadził rozważania podczas adoracji Najświętszego Sakramentu . Na zakończenie ks.Biskup podchodził do wiernych z monstrancją skrywającą Najświętszy Sakrament i czynił znak krzyża, aby każdy z obecnych mógł dostąpić bliskości Pana Jezusa (jest to tzw. błogosławieństwo lourdzkie).
Eucharystię sprawowali też księżą: ksiądz kustosz Bogdan Stelmach oraz ks.Józef Waśniowski. Oprawa muzyczna: schola Parafii Pasierbiec.
