Polsko/odezwa!
Polsko / odezwa!
Nie odwracaj się od Boga:
To są słowa i przestroga.
Jeśli zabraknie ci wiary,
Jaka przyszłość i zamiary?
Polsko! Droga, umęczona,
Nadal jesteś udręczona.
Moment przeżywasz tragiczny,
Niewdzięczny i historyczny.
Odradzasz się i umierasz,
Przodków, ojców poniewierasz.
Bo głosisz hasła haniebne
I zupełnie niepotrzebne.
Polsko! Ojczyzno wspaniała!
Dla kogo jest dziś pochwała?
I komu się to podoba,
Že odwracasz się od Boga?
A nadzieja jest już mała,
By się Polska odradzała.
Europa się wtrąciła,
I laickość wprowadziła.
W kościele dzwony zostały,
Nadal będą wydzwaniały,
I wzywały na pacierze,
Aby wytrwać w ojców wierze.
Polsko! Wyzbądź się gnębienia
I nie zatracaj sumienia.
Wkraczaj w przyszłość coraz śmielej,
A będzie wszystkim weselej.
Naród cierpi, łzy wylewa,
Nad swym losem ubolewa.
A z czyjej to jest przyczyny?
Polskę niszczą własne syny.
Wacław Dudziak, Argenteuil, 16 IX 2011