Obrona Cywilna / Ochrona Cywilna / jest systemem organizacyjnym, którego celem jest ochrona ludności cywilnej w czasie wojny oraz uczestnictwo w akcjach ratunkowych prowadzonych w czasie pokoju. Obejmuje takie sfery, jak: szkolenie, informowanie, pomoc w nagłych wypadkach, zwalczanie skutków katastrof oraz współpracę techniczną.
Całokształt zagadnień dotyczących ochrony ludności cywilnej w konfliktach zbrojnych ujęto w Konwencjach Genewskich z 12 sierpnia 1949 r., które Polska ratyfikowała w 1954 r. Są to:
I konwencja o ochronie osób cywilnych i chorych w armiach czynnych;
II konwencja o polepszaniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu;
III konwencja o traktowaniu jeńców wojennych;
IV konwencja o ochronie osób cywilnych podczas wojny.
Uzupełnieniem Konwencji Genewskich są dwa Protokoły Dodatkowe z 1977 r.:
I – dotyczy ochrony ofiar konfliktów zbrojnych o charakterze międzynarodowym;
II – dotyczy ochrony ofiar konfliktów nie mających charakteru międzynarodowego.
Polska ratyfikowała oba Protokoły we wrześniu 1991 r.
W 1972 r. postanowiono obchodzić co roku w dniu 1 marca Światowy Dzień Obrony Cywilnej.W tym dniu z uznaniem patrzymy na wysiłek, ofiary i dokonania wszystkich służb odpowiedzialnych za zwalczenie klęsk żywiołowych w tym członków Formacji Obrony Cywilnej.
Robert Nowak
na zdjęciach ćwiczenia OSP na górze Paproć w 2019 roku (fotografia Adam Kapturkiewicz)