Dzisiaj dalszy ciąg historii kartki z 1915 roku, którą wirtualnie przeczytała w Dzień Dziadku Pani Ania, wnuczka mieszkająca od 40 lat w Sztokholmie, po ponad 100 latach od jej napisania. A wszystko to dzięki Kolekcji Prywatnej Tymbark, która na łamach portalu opisała historię kartki.
Tym razem dzięki wspomnianej wnuczce, Pani Ani, możemy poznać historię życia, wówczas chorążego, Władysława Kozaka.
Władysław Platon KOZAK (syn Józefa i Marii z domu Modl),
23.marca 1895 r. we Lwowie, zm. 14 czerwca 1935 r. we Lwowie
Służbę w Legionach Polskich rozpoczął w 13 kompanii, IV Batalionu, III Pułku Piechoty w stopniu plutonowego. W 1915 r. był słuchaczem szkoły podchorążych, a następnie do 27.07.1915 r. – aspirantem oficerskim.
Rozkazem Komendy Legionów Polskich z dn. 09.08.1915 został chorążym w VI Pułku Piechoty (w załączeniu scan patentu).
W styczniu 1916 mianowany komendantem oddziału karabinów maszynowych. Podporucznikiem w szkole podoficerskiej został w 1917 roku, a majorem w korpusie oficerów 15.08.1924 (w załączeniu scany patentów).
Brał udział między innymi w walkach na odcinku Lwów-Tarnopol-Stanisławów, jako komendant pociągu pancernego „Hallerczyk”. Był trzykrotnie ranny.
Walczył, już jako porucznik, w Obronie Lwowa 1-22.11.1918 r. na odcinku V (szkoła Sienkiewicza).
Otrzymał odznaczenia: Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych (3x), Medal pamiątkowy za wojnę 1918-21.
Krzyż Virtuti Militari V klasy otrzymał z rąk Józefa Piłsudskiego w Tarnopolu, prawdopodobnie w roku 1920.
Po wojnie pozostał oficerem zawodowym pełniąc służbę w 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu, a następnie (aż do śmierci) w 50 Pułku Piechoty im.Francesco Nullo (27 Dywizja) w Kowlu na Wołyniu (z-ca dowódcy pułku).
W służbie wojskowej w Wojsku Polskim był 28 lat.
Zmarł w wieku 40 lat zaraziwszy się tyfusem, w trakcie pełnienia swoich obowiązków (inspekcji wojskowych). Pochowany na cmentarzu Obrońców Lwowa kw.XXVII gr.2157.
Władysław Platon Kozak
Na zdjęciu: Major Władysław Platon Kozak z rodziną: żona Anna (zd Kapuścińskich), córka Janina, syn Stanisław (Tata Pani Ani) oraz mama Maria (Adresatka kartki)
Kowal, 1934, nasz Bohater był wówczas zastępcą dowódcy (siedzi w białym mundurze w drugim rzędzie od lewej )
Zdjęcia udostępnione przez Panią Anię – wnuczkę Bohatera historii, a zdjęcia te otrzymała również od Ani, ale tym razem prawnuczki majora Władysława Kozaka.