Przeżywamy trzecią niedzielę Adwentu. Niedzielę GAUDETE! Niedzielę RADUJCIE SIĘ! W tym dniu szaty liturgiczne są różowe,  a na adwentowym wieńcu zaświecana jest różowa świeca.

Poniżej artykuł z portalu z portalu niedziela.pl

Gaudete – to łacińska nazwa trzeciej niedzieli Adwentu, pochodząca od pierwszego słowa antyfony rozpoczynającej tego dnia Liturgię Eucharystyczną. Słowo to pochodzi od łacińskiego czasownika „gaudere” i jest wezwaniem do radości: Radujcie się ! Jej przyczyną ma być odnowienie świadomości, że Bóg jest blisko nas, że jest z nami, że stał się naszym bratem. Tego dnia w liturgii używa się szat koloru różowego (stosuje się je jeszcze tylko w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, tzw. niedzielę laetare). Papież Paweł VI w 1975 r. w adhortacji apostolskiej „Gaudete in Domino” (O radości chrześcijańskiej) pisał: „Należy rozwijać w sobie umiejętność radowania, cieszenia się, korzystania z wielorakich radości ludzkich, jakich Bóg Stwórca użycza nam na tę doczesną pielgrzymkę”. Jeszcze bardziej będziemy się radować, gdy odkryjemy prawdę o tym, że Chrystus wciąż do nas przychodzi. Wtedy przepełni nas radość płynąca ze świadomości, że stoi On także u podwoi naszego serca i kołacze. Otwórzmy na oścież drzwi Chrystusowi. Najważniejsze rozgrywa się przecież w głębinach naszego serca. Może ono stać się Betlejem, gdzie zamieszka Emmanuel – Bóg z nami. Znajdźmy w tę niedzielę chwilę czasu, by Go ugościć. Papież Jan XXIII powiedział, że do Nieba nie wpuszczają ponuraków, tylko ludzi, którzy umieją się cieszyć. Oby nie okazało się, że nie nadajemy się do Nieba, ponieważ nie umiemy się cieszyć, bo zapomnieliśmy, jak to się robi. Usłyszmy więc to dzisiejsze wezwanie Kościoła: Bądź radosny! Nie zamykaj się w samotności i smutku. Jezus jest z Tobą!

Adwent przygodnie napotkanemu katolikowi niejednokrotnie kojarzy się tylko i wyłącznie z okresem przed Bożym Narodzeniem, jako czas przygotowania do świąt. Niekiedy też, niestety, bywa on postrzegany jako okres swoistej pokuty i postu, co jest jak najbardziej błędnym przeświadczeniem.
Ogólnie możemy powiedzieć, że Adwent jest czasem pobożnego i radosnego oczekiwania na pojawienie się Jezusa Syna Bożego. Obecnie przeżywamy jego trzecią niedzielę, w której manifestujemy naszą radość z bliskości Pana. Już bowiem w pierwszej antyfonie mszalnej Kościół dziś ogłasza: „Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się! Pan jest blisko” (Flp 4, 4n). Po łacinie zawołanie to zaczyna się słowami: „Gaudete in Domino”. Dlatego często obecną niedzielę nazywamy „niedzielą gaudete”, czyli po prostu „niedzielą radości”.
Istnieje jeszcze jedna, dość intrygująca, nazwa tej niedzieli. Bywa ona bowiem nazywana „niedzielą różową”. Określenie to wywodzi się od koloru szat liturgicznych przewidzianych na ten dzień. Otóż, jest to właśnie kolor różowy. W całym roku liturgicznym stosuje się go tylko dwa razy (poza niedzielą gaudete, używa się go w tzw. niedzielę laetare, którą jest czwarta niedziela Wielkiego Postu).
W Adwencie szaty liturgiczne mają zazwyczaj kolor fioletowy, który w jasnym świetle wydaje się przybierać barwę różową. Dobór koloru wynika z jego skojarzenia z widokiem nieba o świcie. Wyobraża on blask przyjścia Jezusa Chrystusa w tajemnicy Bożego Narodzenia. Przychodzący Zbawiciel jest bowiem dla nas Światłością, podobnie jak wschodzące Słońce. Właśnie tego typu porównanie odnajdujemy np. w tzw. Pieśni Zachariasza: „nawiedzi nas Słońce Wschodzące z wysoka, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają” (Łk 1, 78n).
Wspólnota kościelna rozumie znaczenie wyjątkowego charakteru Adwentu jako czasu przygotowania do przyjęcia prawdy o Wcieleniu Boga. Dlatego też umieszcza ona adwentowe niedziele wysoko w tabeli pierwszeństwa dni liturgicznych. Oznacza to, że nie wolno nam zrezygnować z celebrowania „niedzieli gaudete” na rzecz np. parafialnych uroczystości odpustowych. Radość płynąca ze zbliżających się świąt nie wynika z emocjonalnych uniesień, lecz bierze się z autentycznych religijnych przeżyć. Sam Adwent zaś ukazuje nam prawdziwą radość bycia chrześcijaninem, który oczekuje pojawienia się swojego jedynego Pana.

Damian Kwiatkowski

Krzyż św.Zachariasza został postawiony w Piekiełku obok kapliczki. fundatorem jest ksiądz Bogusław Binda oraz okolicznych mieszkańców. Kapliczka znajduje się w pobliżu domu rodzinnego ks. Bogusława.  Powstała z jego inicjatywy w ramach 2000 lat chrześcijaństwa. W kapliczce znajduje się  przywieziona przez niego figura Matki Bożej Fatimskiej. Kaplica ta jest wspólnym dziełem kilku rodzin, które też nadal o nią dbają, W kapliczce w maju śpiewane są nabożeństwa majowe,  13.maja odprawiana jest tam Msza Św., zaś w październiku zgromadzeni odmawiają  modlitwę różańcową.

Krzyż morowy, krzyż św. Zachariasza, czy karawaka używany był w Kościele katolickim, jako ochrona przed zarazą, morowym powietrzem czy epidemiami. Karawaka ma formę krzyża o dwóch belkach poziomych, z których górna jest zwykle krótsza od dolnej. Najpopularniejszy krzyż związany jest z hiszpańskim miastem Caravaca, w którym znajdował się otaczany kultem pektorał z relikwiami Krzyża Świętego. Relikwia przybyła do Hiszpanii w 1229 r. podczas VI wyprawy krzyżowej. Chroniła ona miasto przed wszelkim klęskami. Repliki krzyża wykonywano z różnych metali, w tym szlachetnych, a także z drewna. Ubożsi zadowalali się karawakami odbitymi na papierze. Te niewielkich rozmiarów, przybierające niekiedy formę medalika przedmioty noszono przy sobie, na przykład zawieszając na szyi. Duże krzyże stawiano na skraju wiosek czy miast, by strzegły ich mieszkańców przed chorobami i nieszczęśliwymi wypadkami.

Do Polski krzyż ten przywędrował już w XIII wieku z Rusi i Węgier. Na początku XIV wieku krzyż wraz z relikwiami Drzewa Krzyża Świętego został przekazany klasztorowi łysogórskiemu przez Władysława Łokietka. Dzięki temu kult relikwii rozprzestrzenił się i do dziś świętokrzyskie sanktuarium jest największym w Polsce miejscem kultu Drzewa Krzyża Świętego. Od miejsca złożenia relikwii powstała nie tylko nazwa miejsca, a także pasma górskiego, rejonu i województwa. 

zdjęcie: Andrzej Drożdż 

Z okazji 150. rocznicy ustanowienia św. Józefa Patronem Kościoła powszechnego, papież Franciszek opublikował list apostolski „Patris corde” i ogłosił Rok Świętego Józefa.

W tymbarskiej parafii  mieszkańcy Piekiełka modlą się w Kaplicy pod wezwaniem św.Józefa Robotnika (obecnie Rzemieślnika). 1 maja w Kaplicy jest uroczystość odpustowa z okazji św.Józefa. Dzień ten jest też wskazany jako dzień szczególny w Roku Świętego Józefa. 

„Aby podkreślić uniwersalność patronatu św. Józefa w Kościele, Penitencjaria Apostolska udziela Odpustu wiernym, którzy odmówią jakąkolwiek modlitwę prawnie zatwierdzoną lub spełnią innym akt pobożności ku czci św. Józefa, szczególnie przy okazji świąt jemu dedykowanych, a więc 19 marca i 1 maja, a także w Święto św. Rodziny, w Niedzielę św. Józefa (według tradycji bizantyńskiej), 19 dnia każdego miesiąca oraz w każdą środę, czyli w dzień szczególnie poświęcony św. Józefowi w tradycji łacińskiej” – czytamy na stronach portalu KEP w artykule „Penitencjaria Apostolska ogłosiła odpusty związane z Rokiem św. Józefa”.

Kaplica w Piekiełku, ks. proboszcz dr Jan Banach sprawuje Mszę św. (2.12.2020 )

fresk na sklepieniu w kościele parafialnym w Tymbarku 

W „Mikołajki”, 6 grudnia 2020r., uczniowie z ZS im. KEN w Tymbarku należący do tymbarskiego strzelca, wraz z dowódcami,  wzięli udział w Wirtualnym Charytatywnym Bieg Mikołajkowym „Staś Sułkowski – Postaw Stasia Na Nogi”. Uczestnicy mieli za zadanie pokonać w tym dniu dystans min 2 km biegiem  lub spacerem.  Swoją aktywność fizyczną trzeba było udokumentować screenem z aplikacji do monitorowania ruchu.

Strzelcy sumiennie wykonali swoje zadania, dokumentując dystans od 2 km do ponad 10 km.

st. insp. ZS Robert Nowak

zdjęcia: Uczestnicy 

Wójt Gminy Tymbark informuje, że 14 grudnia 2020 r. (poniedziałek) rozpoczną się roboty budowlane przy drodze gminnej „Zagonie” w miejscowości Podłopień.

Na czas prowadzenia robót przejazd drogą gminną może być utrudniony. 

W związku z powyższym zwracamy się z prośbą do wszystkich Mieszkańców o zachowanie ostrożności.

Informacja/zdjęcie: UG Tymbark 

Tak dzisiaj rano wyglądał samochód Czytelnika z Tymbarku, śnieg śniegiem, ale widok osiadłego zanieczyszczenia robi wrażenie.