Przyroda wokół nas – „motyli taniec”
filmik nadesłany przez Czytelnika
Propozycja wakacyjna: „Ścieżka edukacyjno-turystyczna w Tymbarku”
Piesze wędrówki to najpopularniejsza forma wypoczynku, szczególnie teraz w okresie trwania pandemii. Jedną z propozycji do wykorzystania jest projekt pod nazwą „Ścieżka edukacyjno-turystyczna w Tymbarku” .
Więcej informacji o wydarzeniach historycznych można znałeś w opracowaniu historyka Przemysława Bukowca : „Śladami konspiracji. Placówka AK „Trzos” Tymbark”
źródło informacji: UG Tymbark
Święta Anna – patronka dnia dzisiejszego
Św. Anna, Anna sprawiedliwa – matka Maryi i babcia Jezusa Chrystusa, a także żona świętego Joachima. Jest świętą Kościoła katolickiego i prawosławnego. Imię Anna (hebr. hanna znaczy „łaska”), jest jednym z najpopularniejszych imion w Polsce. Św. Anna jest patronką matek, kobiet rodzących, wdów, żeglarzy, ubogich oraz szkół chrześcijańskich.
O św.Annie więcej możemy przeczytać w najnowszym wydaniu Gościa Niedzielnego.
Święta Anna jest też szczególną świętą dla tymbarskiej parafii, gdyż jako Matka Najświętszej Marii Panny wraz z małżonkiem Joachimem jest umieszczona na obrazie „Narodzenie Najświętszej Marii Panny” (przedstawiający scenę narodzin Maryi), który znajduje się w ołtarzu głównym kościoła parafowanego w Tymbarku.
Żywot świętej Anny – Według starego podania św. Anna urodziła się w Judei, gdzie w Betlejem był jej rodzinny dom. Jej rodzice – Natan i Maria byli potomkami królewskiego rodu Dawida. Nie posiadali ziemskich dostatków, lecz bogaci byli w cnoty i dobre uczynki. Anna otrzymała od swoich rodziców staranne wychowanie, pogłębione przez służbę w świątyni jerozolimskiej. Swojego męża Joachima poślubiła gdy miała 24 lata. Joachim także pochodził z pokolenia Dawidowego. Wychowywał się w zamożnej i znakomitej rodzinie w Nazarecie. Joachim i Anna uważali swoje małżeństwo jako związek święty, przez Boga złączony. Anna była wzorem i przykładem życia dla wszystkich małżonek. Choć byli małżonkami szczęśliwymi, Pan Bóg ciężko doświadczył tych małżonków brakiem potomstwa. Przez dwadzieścia lat małżeństwa nie doczekali się ani synów, ani córek. W kulturze żydowskiej brak dziecka był uważany za hańbę i karę Bożą. Pewnego dnia Anna udała się do ogrodu, by tam opłakiwać swoje życie. Kiedy podniosła oczy w niebo i zobaczyła gniazdo wróbli na drzewie laurowym, wypowiedziała błagalną modlitwę do Boga: „Panie, Boże wszechmogący, który obdarzyłeś potomstwem wszystkie stworzenia, zwierzęta dzikie i domowe, gady, ryby, ptaki i wszystko to cieszy się ze swego potomstwa, dlaczego mnie jedną odsunąłeś od daru twojej łaskawości? Ty wiesz, Panie, że do początku małżeństwa złożyłam ślub, iż jeżeli dasz mi syna lub córkę ofiaruję je tobie w twym świętym przybytku”. Wtedy ukazał się Anioł, który zapowiedział narodzenie dziecka. Małżonkowie ogromnie ucieszyli się tą radosną nowiną. W 45 roku życia Anny, dnia 8 września urodziła się dziewczynka, której zgodnie ze zwyczajem żydowskim w piętnastym dniu nadano imię. Gdy Maryja podrosła, Anna wypełniła ślubowanie. Udała się z mężem Joachimem i córką Maryją do Jerozolimy, wprowadzili córkę do świątyni i poświęcili ją na służbę Boga. Maryja służąc w świątyni wzrastała w łasce i miłości Bożej. Maryja wyrosła w świątyni i pozostała tam aż do dwunastego roku życia, prześcigając wszystkie inne dziewczęta swoją pobożnością, znajomością Boskiego prawa, w pokorze, w czystości i w każdej cnocie. W czternastym roku życia została poślubiona Józefowi. Według niektórych przekazów legendarnych, krótko potem zmarł Joachim. Anna zaś żyła z Maryją i Józefem w Nazarecie i dożyła 80 lat życia. Gdy zbliżał się jej koniec, Jezus, Maryja i Józef nie odstępowali od jej łoża. Gdy przyszła godzina śmierci pożegnała się z najbliższymi, poleciła Bogu ducha swego i zasnęła w Panu przy błogosławieństwie Jezusa i przy modlitwie Maryi i Józefa. Ciało jej pochowano blisko ciała św. Joachima, w Dolinie Jozafata.
żródło: strona Sanktuarium św. Anny na Górze św. Anny (www.swanna.p)
Rodzinna Wycieczka do „Skamieniałego Miasta”
Dzisiaj, w sobotę, zorganizowana przez Bibliotekę Publiczna w Tymbarku wycieczka rodzinna udała się do „Skamieniałego Miasta” w Ciężkowicach. O „Skamieniałym Mieście” możemy poczytać na stronie rezerwatu „www.skamienialemiasto.pl”
Rozrzucone gęsto na stoku wzniesienia na południe od centrum Ciężkowic zgrupowanie skał od dawna funkcjonowało w świadomości miejscowej ludności jako miejsce nieprzychylne, tajemnicze, zamieszkiwane przez złe moce. Ci którzy zapuszczali się w to ustronne miejsce opowiadali o fantastycznych kształtach skał przyrównując je do postaci ludzkich, zwierzęcych, wiążąc ich powstanie z niezwykłymi wydarzeniami.W czasach kiedy ludzie nie posiadali naukowych instrumentów oglądu świata, swoistą formą interpretacji zjawisk i zmian w środowisku były właśnie legendy (Wróbel S., 1998). Nazwa rezerwatu wiąże się z jedną z opowieści o powstaniu skamieniałego grodu. „Skamieniałe Miasto” jest największą przyrodniczą atrakcją Ciężkowicko – Rożnowskiego Parku Krajobrazowego, najbardziej znaną i popularną. W 1931r. „Skamieniałe Miasto” zostało uznane za zabytek przyrody. Ochroną objęto wówczas 30,49 ha. Rezerwat o pow. 14,91 ha powołano Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w dniu 12 lipca 1974 roku. W jego obrębie wyróżnić możemy cztery położone w niewielkiej odległości od siebie enklawy. Ochroną prawną objęto szereg wychodni skalnych zbudowanych z piaskowca ciężkowickiego wraz z roślinnością porastającą skały i ich otoczeniem. Wychodnie rozrzucone są na długości 700 m począwszy od strzegących od strony zachodniej „Skamieniałego Miasta” położonych bezpośrednio nad Białą „Czarownicy” i skały „Ratusz”, aż po najwyżej usytuowaną niemalże na szczycie kulminacji Skałki 367 m n.p.m.
Po bardzo ciekawej wyprawie był czas na krótki odpoczynek nad zaporą w Rożnowie, a następie na krótki spacer po Strzeszycach – bardzo urokliwej, jak też historycznej, słynnej z tajnego nauczania podczas II wojny światowej, miejscowości.
Pogoda dopisała. Wycieczkę zorganizowała Dyrektor Biblioteki Ewa Skrzekut, a ciekawie poprowadziła Pani Anna Dyląg (radna RG Tymbark).
IWS
zdjęcia: IWS
Ogłoszenia parafialne (Parafia Tymbark, 26.07.2020)
1. Przeżywamy 17. Niedzielę Zwykłą. Bóg zapłać za ofiary złożone na prace podejmowane w naszej parafii.
Po Mszy św. poświęcenie pojazdów mechanicznych z okazji wspomnienia św. Krzysztofa patrona kierowców. Pojazdy zostaną pokropione wodą święconą na parkingu już teraz w czasie naszej modlitwy w świątyni. Od lektorów przy wyjściu z placu kościelnego można zabrać pamiątkowy breloczek ze św. Krzysztofem. Dziękując za każdy szczęśliwie przejechany kilometr, możemy w ramach akcji „grosz za kilometr” wspomóc zakup samochodów dla misjonarzy.
2. Od soboty rozpoczynamy miesiąc sierpień. Zachęcamy do włączenia się w wielką modlitwę o trzeźwość naszego narodu. Niech podjęty dar naszej abstynencji będzie ofiarowany za konkretną osobę uzależnioną.
3. W tym tygodniu:
• W środę o poprowadzenie modlitwy różańcowej prosimy Różę Kobiet św. Dzieci Fatimskich (zelatorka p. Maria Janczura);
• W pierwszą sobotę miesiąca Msza o Niepokalanym Sercu NMP o godz. 6.30; wieczorem o godz. 19.30 Msza św. i nabożeństwo fatimskie, zapraszamy członków żywego Różańca w ramach zmiany tajemnic; 15 minut wcześniej medytacja maryjna;
• Od następnej niedzieli w Bazylice w Nowym Sączu rozpoczyna się tygodniowy odpust ku czci Przemienienia Pańskiego. Szczegóły na plakatach. Pielgrzymka z Ziemi limanowskiej w sobotę 8 sierpnia – szczegóły w kancelarii Bazyliki;
4. Przypominamy, iż trwa akcja zbierania plastikowych zakrętek. Uzyskane środki przeznaczone zostaną na budowę studni w Afryce. Oddaliśmy już 10 worków. Nakrętki można składać w nawie Adoracji lub w zakrystii. Zachęcamy do włączenia się w z zbiórkę.
5. Zachęcamy do czytania prasy katolickiej. Wszystkim Solenizantom i Jubilatom tego tygodnia składamy najserdeczniejsze życzenia i zapraszamy do wspólnej modlitwy w świątyni.