XIV Beskidzkie Camino – relacja (część pierwsza)
Pierwsi śmiałkowie spragnieni gór, ale też chcący umocnić się duchowo, już o godz. 4,15 wstawili się na start XIV Beskidzkiego Camino. Dokładnie o 4.25 jest nas już 36 osób. Wspólna fotka, rozdanie identyfikatorów oraz po raz pierwszy paszportów pielgrzyma. Niezbędne wskazówki, modlitwa o dobrą i bezpieczną drogę. Antek bierze brzozowy krzyż który od „zawsze” nam towarzyszy. Ruszamy do Gaździny Podhala. Niebo prawie bezchmurne zwiastuje piękną pogodę. Lekki ciepły wiaterek i niezwykła ptasia muzyka budzącego się dnia towarzyszy nam w zdobywaniu Mogielicy. Po piętnastu minutach marszu, pierwsze złociste promyki słońca pokazują się nad horyzontem gór nadając niezwykły blask Mogielicy. Cudowna ta nasza Królowa Beskidu.
Grupa dziarsko wędruje, widać, że pielgrzymi zaprawieni w górskich wędrówkach. Już o 5.45 zdobywamy szczyt. Pierwszy odpoczynek, pierwsze kanapki i termosy idą w ruch. Trzeba uzupełnić stracone kalorie. Przed krzyżem zdobiącym Mogielicę zaczynamy modlitwę różańcową o pokój na świecie, a szczególnie w naszej Ojczyźnie, o który tak bardzo troszczył się św. Jan Paweł II. Modlitwę prowadzi s. Justyna – Nazaretanka.
„…pokój zaczyna się w moim sercu.”
Ruszamy dalej. Teraz będzie nieco lżej. Na Polanie Stumorgowej postępująca budowa bacówki. Mury pną się do góry. Dyskusję na temat celowości tej budowy zamyka jeden z uczestników pielgrzymki słowami „zamek w Stobnicy dało się wybudować to i takie baracho powstanie „. Na przełęczy pod Mogielicą przy ozdobionej kapliczce Matki Bożej kolejny dziesiątek różańca. Kolejny przystanek to polana Kutrzyca. Kolejna kanapka i kolejny dziesiątek różańca.
Słoneczko nam wspaniale przygrzewa. Jest cieplutko. Powietrze przejrzyste co daje cudowne widoki na Beskid Sądecki i ośnieżone Tatry które są jakby na wyciągnięcie ręki. O tak wczesnej porze i przy tak pięknej pogodzie warto tu być.
W Lubomierzu-Rzekach dołączają kolejni pielgrzymi. Jest nas już 43 osoby.
Przy Papieżówce kolejny odpoczynek i kolejny dziesiątek. Oczywiście Barka też. Na Przełęczy Borek jesteśmy o 12.00 – to czas by ostatni raz w tym roku wyśpiewać modlitwę Regina Caeli. Przed godz. 13.00 docieramy na Polanę Filasową przed Szałasowy Ołtarz, gdzie w tym miejscu modlitwa o pokój ma szczególne znaczenie. Na niebie zaczynają gromadzić się chmury, jedna od drugiej coraz ciemniejsze. Taki obraz zwiastuje deszcz. Będzie padać więc spieszymy się do schroniska na Turbaczu. Pociemniało. Schronisko przywitało nas potężnym grzmotem, a błyskawice co pewien czas rozświetlały teren. Tatry w parę minut schowały się za mgłą. Czas na szybki obiad, czyli tradycyjnie kwaśnica, ale jak mówił jeden z uczestników „dzisiaj zamiast kwaśnicy płyn złocisty!” No tak. Butelki z wodą zostały opróżnione i trzeba jej zasoby uzupełnić. Co dobre szybko się kończy. Deszcz pada, peleryny idą w ruch.
Od Turbacza do Kowańca deszcz jest naszym towarzyszem. W Kowańcu przy pięknie ozdobionym kościele odmawiamy koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Jest już po 15.00. Niebo nieco uśmiecha się do nas dając kilka promieni. Możemy schować peleryny. Ulice Nowego Targu spokojne, ruch umiarkowany. Zmęczenie daje znać o sobie szczególnie u osób którym przysługuje tytuł „senior”, ale jak to mówił Robert Korzeniowski …nie ma zawodów, żeby coś nie bolało. Do Ludźmierza docieramy o godz. 17.40. W ogrodzie różańcowym przed figurą św. Jana Pawła II składamy hołd naszemu Wielkiemu Rodakowi, który prosił na lotnisku w Nowym Targu w 1979 roku ..pilnujcie mi tych szlaków! Jako spadkobiercy Jego testamentu spełniamy tę prośbę wędrując Jego śladami. Na mszy świętej o godz. 18.00 celebrans ciepło nas przywitał, a modlitwą za nas pielgrzymów dziękował za to piękne świadectwo. Po mszy świętej serdecznymi uściskami dziękowaliśmy sobie nawzajem za te wspólne spędzone chwile na modlitwie jednocześnie obiecując że za rok też tu przybędziemy.
Góry dają ciszę, spokój, wytchnienie i zmęczenie. W te góry wracamy i pełni życia nabieramy. Coś w tym jest!! A więc do zobaczenia za rok!!!!
” Wobec piękna gór widzę że On tu jest i wtedy zaczynam się modlić”
Jan Paweł II
W imieniu autorów Beskidzkiego Camino serdecznie dziękuję wszystkim uczestnikom za wspólne pielgrzymowanie śladami Jana Pawła II, wspólną modlitwę i poznanie siebie nawzajem. Dziękuje tym wszystkim którzy nas wspierali modlitwą, esemesami, telefonami, obdarzali dobrym słowem i otuchą.
Dziękuje tym wszystkim którzy prosili nas aby pokłonić się Gaździnie Podhala w ich imieniu. Dziękuje tym którzy prosili o modlitwę.
Wszystkim z całego serca dziękuję!
Statystyka;
Pielgrzymowało 43 osoby z: – Bukowina Tatrzańska, – Jurków, – Kraków, – Królówka, – Limanowa, – Ludźmierz, – Łódź, – Mszana Dolna, – Ochotnica,- Piekiełko, -Podłopień, – Połom Duży, – Pszczyna, – Ratułów, – Rokiciny Podhalańskie, – Rupniów, – Rytro, – Sowliny, – Stara Wieś k/Limanowej, – Tymbark, – Zawadka.
Najmłodszy uczestnik; Wojtek z Piekiełka – 10 lat, najstarszy Władysław też z Piekiełka – 72 lata.
Andrzej Czernek
