zdjęcia: Tadeusz Rybka

Rozpoczęła się budowa wiaty na stadionie  Klubu Sportowego Harnaś Tymbark. Wiata, wykonana z drewna, będzie służyć podopiecznym Klubu, ich rodzicom. Członkowie Klubu wykonują te prace we własnym zakresie, systemem gospodarczym.  Drzewo na wiatę, w formie darowizny, przekazało Zebranie Wsi Tymbark. 

Róża jest symbolem Świętej Rity. Od wieków w  sanktuariach św. Rity, 22 maja każdego roku, są one święcone. Ten kwiat symbolizuje jej życie – w niezwykły sposób łączy delikatność, piękno i cierpienie.  I tak jak za swojego życia czyniła cuda, tak po śmierci szybko stała się orędowniczką spraw trudnych i beznadziejnych. Kwiat różany z ogrodu rodziców Rity symbolizuje nadzieję w sytuacjach, zdawałoby się, bez wyjścia. 

W tym roku święcenie róż miało miejsce również w tymbarskim kościele, w związku z niemożnością działu w uroczystościach w Sanktuarium św.Rity w Krakowie. Aktu tego dokonał ks.Witold Warzecha.

IWS  

W Polsce kult św. Rity jest bardzo żywy. Szczególnym jego miejscem jest klasztor sióstr augustianek w Krakowie, gdzie w kościele św. Katarzyny przechowywane są relikwie św. Rity. Tam też  w każdym roku, 22 maja, udawała się grupa tymbarskich parafian.  2020 roku – roku pandemii – pielgrzymi Ci modlili się  o błogosławieństwo Boże za wstawiennictwem św.Rity  w kościele parafialnym w Tymbarku. Mszę świętą w tej intencji sprawował ks.Witold Warzecha. 

Po Mszy św. ksiądz Witold poświęcił róże przyniesione przez wiernych do kościoła.

IWS

22 maja jest dniem wspomnienia św. Rity  – patronki w sprawach trudnych i beznadziejnych.

Rita należy do najbardziej popularnych świętych na świecie. Urodziła się około 1380 r. w rodzinie ubogich górali w Rocca Porena, niedaleko Cascii (Umbria) jako jedyne dziecko. Według podania miała być dzieckiem wymodlonym przez pobożnych rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Małgorzata (Rita jest jego zdrobnieniem). Na życzenie rodziców wyszła za mąż. Związek ten był jednak bardzo nieudany. Porywczy, brutalny mąż był powodem wielu jej dramatów. Rita znosiła swój los z anielską cierpliwością. Mąż Rity zginął zabity w porachunkach zwaśnionych rodów.
Rita była matką dwóch synów, z którymi miała kłopoty wychowawcze. Bojąc się, by nie kontynuowali wendety, prosiła Boga, aby raczej zabrał ich ze świata niż mieliby stać się zabójcami. Bóg wysłuchał tej prośby. Obaj młodzieńcy, którzy planowali pomścić ojca, zmarli podczas epidemii. Rita jako trzydziestokilkuletnia wdowa wstąpiła do zakonu augustianek, które miały swój klasztor w Cascii. Ponieważ była analfabetką, została przyjęta do sióstr „konwersek”, które były przeznaczone do codziennej posługi w klasztorze. Z całą radością, z miłości dla Oblubieńca, spełniała najniższe posługi w klasztorze. Często w ciągu dnia i nocy całowała z miłością obrączkę zakonną, która symbolizowała jej mistyczne zaślubiny z Jezusem.
Miała szczególne nabożeństwo do Bożej męki. Widziano ją nieraz, jak leżała krzyżem, zalana łzami. Kiedy pewnego dnia kaznodzieja miał kazanie o męce Pańskiej, prosiła gorąco Jezusa, by dał jej zakosztować męki chociaż jednego ciernia, który ranił Jego przenajświętszą głowę. Została wysłuchana. W czasie modlitwy poczuła nagle w głowie silne ukłucie. Na tym miejscu wytworzyła się bolesna rana, która zadawała jej nieznośne cierpienia przez 15 lat, aż do śmierci. Aby jednak uniknąć sensacji, Rita prosiła Chrystusa, by rana była ukryta, nadal jednak sprawiając cierpienia. Tak się też stało. Rita odznaczała się posłuszeństwem, duchem modlitwy i cierpliwości. Będąc prostą i niewykształconą osobą, osiągnęła szczyty kontemplacji.
Zmarła na gruźlicę 22 maja 1457 r. w Cascii. Tam jej nienaruszone ciało spoczywa do dziś. Sanktuarium Świętej, obejmujące jej rodzinny dom w Rocca Porena oraz klasztor i kościół w Cascii, w którym została pochowana, jest miejscem tłumnych pielgrzymek. Sława świętości zaczęła ściągać do Cascii wielu pielgrzymów. Przy grobie Rity działy się nadzwyczajne rzeczy, które napełniły sławą tamtejszy klasztor. Kiedy po kilku latach wybuchł w kościele gwałtowny pożar, mimo że spalił się cały kościół, cyprysowa trumna z ciałem Rity pozostała nietknięta. Zaczęły mnożyć się wizerunki i modlitwy do służebnicy Bożej. Papież Urban VIII w roku 1628 zatwierdził jej kult. Jednak jej uroczysta kanonizacja odbyła się dopiero 24 maja 1900 r. Dokonał jej papież Leon XIII, nazywając św. Ritę „drogocenną perłą Umbrii”. 

źródło: brewiarz.pl

Święta Rita – obraz (2017) Joanny Tokarczyk – stanowił dzisiaj okolicznościowy wystrój w tymbarskim kościele

Codziennie, od dzisiaj do 30 maja,  w Kościele odmawiana jest Nowenna do Ducha Świętego,  przygotowującej do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego, która będzie  31 maja 2020.

zdjęcie: IWS