Storczyk lub orchidea (obydwie nazwy są poprawne, to synonimy). Z reguły kojarzymy te nazwy z pięknymi kwiatami sprzedawanymi w kwiaciarniach, a spotkać je możemy w naszych lasach i na łąkach, “nasze” może, nie są tak okazałe jak te doniczkowe, ale i tak robią wrażenie kolorystyką, a niektóre pięknym zapachem. Na świecie rośnie ponad 25 tys. gatunków storczyków (podobno prawie co roku odkrywany jest co najmniej jeden), w Polsce można spotkać około 50. Storczyki uważane są za pasożyty jednak niezasłużenie ponieważ, co prawda żywią się innymi roślinami, ale już obumarłymi. W Polsce wszystkie objęte są ochroną całkowitą lub częściową, najczęściej spotykane u nas to te przedstawione na zdjęciach.
Podkolan biały jest byliną, jak większość storczyków, występuje prawie w całej Europie (z wyjątkiem rejonu Morza Śródziemnego i Kotliny Panońskiej) oraz Azji i północnej Afryce. W Polsce można go spotkać na całym obszarze do wysokości 500 m, jest jednak coraz rzadziej spotykany. Występuje w świetlistych lasach liściastych i zaroślach, na polanach i porębach, na świeżych, średnio próchnicznych glebach. Jest ciekawą roślinką i to z wielu powodów, korzeń zawsze składa się z dwóch bulw z których jedna jest tegoroczna, druga z poprzedniego roku. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, natomiast tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.
Roślina kwitnie od maja do lipca. Kwiaty zapylane są przez motyle nocne czyli ćmy, które wabione są za pomocą intensywnego zapachu podobnego trochę do zapachu wiciokrzewu pomorskiego. Nasiona rozsiewa wiatr. W latach 1946–2014 gatunek był w Polsce pod ochroną ścisłą, od 2014 roku jest objęty ochroną częściową. Zagrożenie dla gatunku stanowi zalesianie polan, melioracja wilgotnych łąk oraz gospodarcze użytkowanie lasów. Podkolan biały – dosyć często tworzy mieszańce z gółką długoostrogową i z podkolanem zielonawym.
Kukułka krwista (inne nazwy to: stoplamek krwisty, storczyk krwisty, kukułka krwista typowa, stoplamek krwisty typowy, storczyk krwisty typowy). Kukułka krwista typowa występuje w Europie. Jej zasięg to: północna granica biegnie przez północną Skandynawię, południowa przez północną Hiszpanię, środkowe Włochy i wschodnią Grecję. Występuje również w niektorych rejonach Hiszpanii, na Krymie, Bałkanach i w północno-wschodniej Europie.Spotkać ją można również w niektórych krajach Azji. W Polsce roślina dość pospolita (bardzo do niej podobna jest kukułka szerokolistna) głównie na niżu. Od 2014 roku roślina jest objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową. W latach 1983–2014 gatunek znajdował się pod ochroną ścisłą. Roślinie tej zagrażają: melioracje, osuszanie gruntów, jak również zarastanie łąk przez wysokie byliny i krzewy, jednak na dzisiaj wydaje się, że jej istnienie nie jest zagrożone wymarciem bo jest stosunkowo liczną rośliną.
materiał nadesłany