Wiersze Pana Wacława Dudzika pochodzące ze zbioru „Poezje Rozważania Refleksje” wydanym w 2012 r. przez Wacława Dudzika (rocznik 1929).
I miłość się w sercu rodzi.
Miłości wszelkie marzenia,
Możliwe są do spełnienia.
Miłość? Kto jej dochowa?
Miłości wielkiej doznamy,
Miłością ją odwdzięczamy.
Miłość na dzieci przechodzi.
Miłość: uczucie przyjemne,
Miłujmy się więc wzajemnie.
Miłość wielka nie ma miary.
Miło, gdy Jezus przychodzi,
Miłość Jego w nas się rodzi.
Słowo ,,miłość” jest wspaniałe,
Czucie serca doskonałe.
Gdy nie czuje się miłości,
To nie ma także radości.
Bez miłości – puste słowa,
To jest taka martwa mowa.
Ale mądrość i oświata,
Tak potrzebne są dla świata.
Piękne słowa, wszelkie cuda,
Bez miłości? To ułuda.
A bogactwo i uroda,
Do miłości też przeszkoda.
Bóg miłością świat wzbogacił,
Za to Syn krwią swą zapłacił.
I choć miłość darmo dana,
Nie zawsze jest zachowana.
Ten, kto żyje bez miłości,
Nie ma w sobie szlachetności.
Ona uszlachetnia ludzi,
Drogie sercu czucia budzi.
Argenteuil, 23.01.2010
Co za miłość
Miłujmy bliźniego
Jak siebie samego
I miłujmy Boga:
To do nieba droga.
Także przyjaciela
I nieprzyjaciela.
Taka jest nauka,
Taka jest potrzeba.
I wróg się odmieni,
Gdy miłość doceni.
Może się poprawi
I przez to się zbawi.
Trzeba trochę wiary,
A nawet ofiary,
By przebaczyć złości,
W uścisku miłości.
Nie mów o miłości,
Jeśli w sercu złości.
Trzeba w nią uwierzyć,
Z miłością się zmierzyć.
Miłość się rozpłynie
Jak potok w dolinie.
Ona jest od Boga,
Potrzebna jest trwoga.
Kto kogo miłuje,
Każdy to odczuje.
Miłość jest odwieczna,
Do zgody konieczna.
Kto z serca miłuje,
Drugiego szanuje.
Wspomaga w czym może,
Daj im szczęście, Boże.
Tymbark, 4.08.2011
tylna strona książki „Poezje Rozważania Refleksje” wydanej w 2012 przez Wacława Dudzika (rocznik 1929)