szczaw zwyczajny
Szczaw zwyczajny – roślina należy do rodziny rdestowatych (kiedyś już była mowa o szczawiu kędzierzawym = szczekaju) jest podobnie jak bluszczyk kurdybanek ( o tej roślince też było wcześniej) uważana za „bombę witaminową”, do zastosowania leczniczego wykorzystuje się liście. Jednak z ilością nie należy przesadzać, bo można sobie zaszkodzić z powodu zbyt dużej ilości szczawianu. Szczaw zwyczajny to roślina występująca pospolicie na terenie całej Polski, można go spotkać na wilgotnych łąkach, polanach i skrajach lasów, kwitnie od maja do czerwca. Najpopularniejszym szczawiowy daniem jest odżywcza zupa, którą można praktycznie cały rok mieć w swoim jadłospisie, bo liście szczawiu doskonale nadają się na mrożonki, a w takim stanie nie tracą właściwości, Szczaw zawiera cały zestaw minerałów takich jak: potas, magnez, krzem, wapń i żelazo oraz witaminy: A, B2, B6, C, beta-karoten i kwas foliowy. Roślinka ta wzmacnia naturalną odporność organizmu, działa przeciwbólowo, spowalnia procesy starzenia, likwiduje obrzęki, uśmierza potłuczenia, działa korzystnie na oczy i zapobiega anemii. Zawarte w szczawiu witaminy z grupy, B działają pozytywnie na układ nerwowy, a błonnik poprawia trawienie. Oprócz właściwości odżywczo smakowych szczawiem można wywabiać plamy oraz usuwać zabrudzenia.
Ostrożeń łąkowy
Ostrożeń łąkowy – to wieloletnia roślina należąca do rodziny astrowatych, (istnieje kilka odmian, popularnie nazywanych ostami – nazwa ta jest jednak błędna) występuje w całej Polsce. Roślina widoczna jest z reguły dopiero w drugim roku, w pierwszym wytwarza rozetkę liściową, z której właśnie w drugim wyrasta łodyga zakończana kwiatowymi koszyczkami, może w sprzyjających warunkach osiągać nawet 150 cm wysokości. Kwitnie od maja do lipca, kwiaty koloru fioletowo- purpurowego, roślina ta lubi gleby żyzne i wilgotne, ale rośnie też na gliniastym podłożu. Ostrożeń ma właściwości wzmacniające i zwiększające odporność organizmu, działa przeciwkrwotocznie, moczopędnie, poprawia metabolizm, wspomaga odchudzanie, polecany przy chorobach nerek, dnie moczanowej, trądziku i innych chorobach skórnych. Młode liście i kłącza zawierają dużo białka, w dawnych czasach w okresach głodu jedzono je jak pożywne warzywo.