“Zagrzmiało będzie urodzaj” – ks.bp.Józef Zawitkowskiego o św.Janie Pawle II

 

Gdy mówię słowo-prorok,
myślę o tym, który przepowiada
przyszłość.
Nie! Jest w tym coś z prawdy,
bo prorocy mówili o Mesjaszu,
który ma przyjść.
Prorok to ten, który mówi w
imieniu Boga,
a gdyby mówił co innego, niż
kazał Bóg,
– umrze.

 

Gdy Papieżem został
Polak,
odgrzebaliśmy
proroctwa naszych
poetów.Pośród niesnasków – Pan Bóg
uderza

w ogromny dzwon.
Dla Słowiańskiego oto Papieża
otwarty tron…
A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
dźwignęli świat,
więc oto idzie Papież Słowiański,
ludowy brat.
To Słowacki

ale niektóre strofy bardzo nam
pasują
do osoby Papieża Polaka –
Świętego:
Znałem Go… znałem
Jak urósł duszą i ciałem…
I słyszę z nieba głosy jak gromy:
To namiestnik wolności
na ziemi widomy!
On to na stawie zbuduje ogromy
Swego Kościoła.
Nad ludy i nad króle
podniesiony,
na trzech stoi koronach, a
sam bez korony.

A najmocniejszy był
Gałczyński:
Oto Królowo, schodząc w
serca głębię
błagam, słuchając, co mówił Duch
Boży:
Nowe papiestwo jak dąb się rozłoży
przy polskim dębie.

Wiem też, że natchnienie od
zewnątrz
pochodzi Duch wieje kędy chce.
O tym, że człowiek z
kamieniołomów
będzie Papieżem, i to Świętym,
wiedział tylko Duch Boży
i tak Go przygotował.