„Śfiynto Łuco, dnia przyrzuco” pewnikom by pedziała Kosprzycka jakby zyła, – ale nie zyje, a rokrocnie tak godała – i do tygo by jesce dorzuciuła;
„Łod świynte Łucyje do Narodzonio, caluśki rok widziany”
ano widziany, bo jak by nie paczeć ludziska rozpoceli łobserwacyjo kłozdygo dnia, łod Łucyje do Bozygo Narodzonio, bo to pszecio kłozdy dzioj ,to jedon miesionc Nowygo Roku.
Na rozne sposoby to paczeli, bo jako by nie pedzieć, kłozdy mioł swoj sposob, bo pszecio jak godała Kosprzycka „Włosy siwiejom, to ji rozum doźrywo” i co niektorzy zacyli spoglondać f niebo jus ło pu nocy, bo to wrozyło na piyrsy tydzioj danygo miesionca, na drugi tydzioj to paczeli łod szóste rano do dwunoste f połnie, trzeci tydzioj to łod dwunoste f połnie do szóste wiecor, a łostatni tydzioj to łode wiecora do pu nocy.
Drugi sposob to beło dzielonie dnia na pu, cyli łode szóste rano do dwunoste, to beło na piyrsom połowe miesionca, a łode połnio do wiecora do szóste beła to drugo połowa miesionca.
Świynto Łucyjo beła tys patronkom ludzi co potracili łocy, cyli łociomniałyk i młodyk dziywek s „wionkami” jak godała Kosprzycka.
Godała tys, ze to cas kiej po wsi hulajom carownice, i coby takom łobocyć, to cza beło zaconć robić s wikliny stołecek, ale cza beło go tak plyć coby uplyć na Boze Narodzonie, nimozno beło go fceśni skłońcyć ani puźni, jeno f jutrznio Bozego Narodzonio.
Brało sie potym ton stołek na chór f kościele cza beło siannońć na nim i paczeć na kościoł i baby te co beły łobrocone tyłom do łontorza ,a paczały na chór to pewnikom beły carownice, a do tygo jak jesce kciały pogodać po msy s gaździnom co jom wypaczała na chórze, to jus musi być carownica.
Ze tys noc Śfiote Łucyje była barz dobro lo carownic to tys Kosprzycka zafse kozała starymu Kosprzykowi przyniyś s potoka Kwaśniokofskiego, bo to ji blisko cmyntorza, i blisko pomarłyk, kozała mu przyniyś ciyrnioki, a nojlepi coby to beły grube gałozie torki , bo beły baż rogate i do tygo porzonnie kolcate, i stawiała je pszy drzwiyrzak do stajnie, razom s poświoconym zielskom na Zielnom, coby czarownica nie wesła i krowom mlyka nie łodebrała.
Cas se pomalutku lecioł, spoglondali se ta ludziska f niebo, deliberowali jaki tys bedzie ton nadchodzoncy Nowy Rok, co niektore parobki jus f krzokak łoglondali sie za jakom jodełkom na chłoinke do izby, a nojłanniejso to by beła jak by miała po pinć lebo sześć gałonzek s jennego rocnygo przyrostu,coby beła gynsto, nimiała takik pu metrowyk przerostow, bo beła pszes to brzytko, bo rzotko, a mus sie cza beło pszecio pokfolić pszed innymi jakie piekne drzewko sie mo f izbie, a co niektorzy to łosukiwali bo jak beło mało gałonzek to wiertali bormaszynkom dziore i fkładali jedlicki…
stary gazda cdn….