CHOINKA – część 1
Tak jako pisołem, parobki lotały jus po krzokak i wysukiwali f młodnikak co piykniejse smrecki, coby strojnie wyglondały f izbie.
Kosprzycka znała dwie prowdy ło powstaniu chłoinki; nojprzod posuchojcie piyrse prowdy, ł ona jes krotko, bo godała ze beło to tak;
Jak sie Pon Jezusek narodziuł f Betlejem, to syćko Go kciało łobocyć i powitać, i ptoki, jak f ty kolyndzie „Ptoski f gore podlatujom” ; i rozno gadzina, kcioł i tys smrek, cyli śfiyrk łobocyć Boze Dzieciontko, a ze beł barz wysoki to ji do sopy nijako nimog wlyź, wiync stoł na polu, a ze beł straśny mroz, to wiycie łokryła go pieknie sendzielyna, i syscy go zaceli podziwiać jaki piekny, jaki strojny, i tys lotygo na tom pamiontke ścino sie wiyrch smreka za choinke.
Drugo prowda jes inkso;
Jak Trzej Krole sukali drogi do Betlejem, to sie pytali syćkik, jak tam trafić, a pszy łokazyji rozgłosali nowine ze sie Mesyjosz narodziuł, wiync kłozde stworzonie, a nawet drzewa, co to rosły pszy sopie kciały Jezusicka łobocyć, smrek tys, a ze beł doronny, a ze mioł straśnie kujonce gałynzie, to tys syćka sie zbuntowali i nie kcieli fpuścić smreka do środka, bo pedzieli ze Jezusicka pokuje, Jezusickowi zrobi krzywde, i ze Jezusicek bee płakoł, i wiycie nie puścili go do środka.
Smrekowi zrobiuło sie straśnie smutno, i sie łozbecoł, a tymi łzami to beły krople żywice, – co poniekont do dzisiok becy i nimoze sie s tym pogodzić, ze taki duśki, ze mo taki straśny zywot.
Anioł, widzonc jak straśny zol do całygo świata mo smrek, zesed s nieba ku niemu i zacoł go pociesać, do tego wzioł przynaronc gwiozd i zacoł tygo smreka przyłozdobiać, smrek stawoł sie coros piekniejcy, łzy co kapały s gałynzi zacyły sie pszemioniać f piekne sople, roźnistego koloru, a pod ciynżarom tyk syćkik łozdob, smrek zacoł sie coros bardzi gionć, a gioło go ku łokionkowi kaj lezoł Mesyjosz, a Jezusicek widzonc jak piekne drzewo pszysło mu łoddać pokłon wyciongło ryncynta do niego, co tys fcesni do nikogo tygo nie zrobiuło.
I to jes ta prowdziwo prowda, i to tys my na tom pamiontke ubiyromy chojine f rozne śfycidełka, gwiozdy, łońcuchy, downi świyciuło sie śfiycki, dzisiok selakiego rodzaju śfiatełka, i mrugajonce, i falujonce, a jesce przenniejse to ji kolyndy grajom, co ros to strojniejse, łoby na chwałe Bożom.
O chłoince cdn.
stary gazda