Author: Irena Wilczek Sowa

Z ogłoszeń Parafii Tymbark:

„W piątek (26 sierpnia br.) nasza rodaczka – s. Monika Kaptur, ze Zgromadzenia Służebnic Matki Dobrego Pasterza, w Kościele pw. św. Anny w Piasecznie złoży  Śluby Wieczyste. Obejmijmy swoimi modlitwami osobę s. Moniki” .

Celem Zgromadzenia jest dążenie do doskonałości drogą rad ewangelicznych przez całkowite oddanie się Chrystusowi Dobremu Pasterzowi szukającemu grzeszników.

Zgodnie z wolą Założyciela zadaniem Zgromadzenia jest poświęcenie się w duchu św. Franciszka z Asyżu pracy apostolskiej w celu pozyskania dla Boga osób żyjących niezgodnie z zasadami moralności chrześcijańskiej, szczególnie dziewcząt.

Siostry realizują charyzmat w różnych obszarach pracy apostolskiej, prowadząc placówki szkolno-opiekuńczo-wychowawcze (Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii w Piasecznie), opiekuńczo-wychowawcze (w Białymstoku, Lublinie, Szaflarach, Dursztynie i Knyszynie), przedszkola (w Gdańsku, Szaflarach i Piasecznie).

Intencją Założyciela Zgromadzenia było roztoczenie szczególnej opieki nad dziewczętami, a zwłaszcza tymi, które uwikłały się w nałogi i grzechy przeciw VI i IX Przykazaniu Bożemu. Praca Sióstr Pasterzanek nie może ograniczać się tylko do tych osób, ale musi obejmować również profilaktykę podjętą już we wczesnych latach rozwoju człowieka. Pasterzanki współpracują z rodzinami, wspierają je w wychowaniu współczesnego młodego człowieka zapobiegając w ten sposób powstawaniu zjawisk patologicznych.

Wspólnota Zakonna należy do wielkiej Rodziny Zakonów św. Franciszka z Asyżu. 

Modlitwa św. Franciszka z Asyżu

• Panie, uczyń mnie narzędziem Twego pokoju.
• Tam, gdzie nienawiść – pozwól mi siać miłość,
•  gdzie krzywda – przebaczenie,
•   gdzie zwątpienie – wiarę,
•   gdzie rozpacz – nadzieję,
•   gdzie mrok – światło,
•   tam gdzie smutek – radość.
•   Spraw, Panie, abym nie tyle szukał pociechy,
•   ile pociechę dawał;
•   nie tyle szukał zrozumienia, co rozumiał
•   nie tyle był kochany, ile kochał.
•   Albowiem dając – otrzymujemy,
•   przebaczając – zyskujemy przebaczenie,
•   a umierając – rodzimy się do życia wiecznego. Amen.

FORMACJA:

Życie w zakonie rozpoczyna postulat. To czas obserwowania, jak życie sióstr wygląda na co dzień. O której wstają, ile się modlą, jakie mają zwyczaje?
W postulacie kandydatka uczestniczy w modlitwie i pracy sióstr oraz  z pomocą kierownika duchowego stara się rozeznać swoje powołanie.

Jeśli pragnie iść drogą życia zakonnego, po postulacie rozpoczyna dwuletni nowicjat.
Składa się on  z  intensywnej modlitwy, nauki i przygotowań do złożenia pierwszych ślubów.
Porównując go  do relacji oblubieńczej, jest to czas narzeczeństwa.
Nowicjat kończy się w chwili złożenia ślubów czasowych, które obowiązują jeden rok.

Kolejny etap, to juniorat, czyli okres, gdy siostra co roku ponawia śluby czasowe.
W tym okresie życia, oprócz modlitwy siostry poświęcają się pracy, nauce i życiu wspólnemu.
Budują się więzi przyjaźni, rozwijają się zainteresowania, odkrywane są osobiste talenty.
Juniorat trwa zazwyczaj 5 lat. 
Tyle czasu potrzeba, aby w sposób dojrzały i odpowiedzialny powiedzieć Bogu TAK – na zawsze, czyli złożyć śluby wieczyste.
Zewnętrznym znakiem tych zaślubin jest noszona przez siostrę obrączka (jest to  Zgromadzenie bezhabitowe).
Po złożenia ślubów wieczystych, życie zakonne nadal jest pełne wyzwań i niespodzianek, a przede wszystkim pozostaje drogą do świętości, którą można osiągnąć stale się nawracając.

Źródło informacji: strona Zgromadzenia 

Poniżej pochodząca z  mojego archiwum rodzinnego pamiątka ślubów wieczystych sprzed blisko 70 laty (nie związana z rodziną s.Moniki). Na awersie  obrazka kopia obrazu malarza Piotra Stachiewicza: Legenda o Matce Bożej „Po Cierniowej Drodze”.

 

 

 

… a następnie w drogę wyruszyli z Najświętszym Sakramentem.

zdjęcie nadesłane 

Wczoraj odbył się pogrzeb zmarłego w czwartek, 18 sierpnia Druha Stanisława Poczynka, związanego z ruchem ochotniczych straży pożarnych od 1974 roku. Pełniąc w latach siedemdziesiątych funkcję naczelnika gminy zaangażował się w zaktywizowanie jednostek straży i ich doposażenie w sprzęt, a także włączył się w inicjatywę budowy nowej remizy w Tymbarku zabezpieczając środki finansowe na pierwszy etap inwestycji. W strukturach Związku OSP RP pełnił m. in. funkcje sekretarza i skarbnika OSP Tymbark, sekretarza struktury gminnej, a w latach 2001 do 2010 był prezesem Zarządu Oddziału Gminnego Związku OSP RP w Tymbarku. Przez trzydzieści sześć lat był członkiem wspierającym OSP Tymbark, a od dwunastu lat jej członkiem honorowym. Za swoją działalność zawodową i społeczną otrzymał odznaczenia państwowe, resortowe i związkowe: Krzyż Kawalerski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę Zasłużony dla Spółdzielczości Bankowej oraz Złoty Znak Związku OSP RP, Medal Honorowy im. Bolesława Chomicza, Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa, Srebrny Medal za Zasługi dla Pożarnictwa. W 1991 roku otrzymał godność Członka Honorowego Związku OSP RP, a w 2015 roku tytuł Honorowego Prezesa Oddziału Gminnego Związku OSP RP w Tymbarku.

W uroczystościach pogrzebowych Druha Stanisława Poczynka uczestniczyli przedstawiciele struktur powiatowych i gminnych związku oraz poczty sztandarowe OSP z terenu gminy Tymbark i gminy Słopnice wraz z prezesami, naczelnikami i członkami czynnymi jednostek.

Zarząd Oddziału Gminnego ZOSP RP w Tymbarku

 

 

 

Październik 2018, obchody 140 lat OSP Tymbark – wręczanie odznaczeń dla zasłużonych druhów i działaczy. 

Wczoraj pożegnaliśmy śp. Stanisława Poczynka, Naczelnika Gminy Tymbark w latach 1972-1981, Wieloletniego Prezesa Zarządu Oddziału Gminnego ZOSP RP w Tymbarku oraz działacza społecznego.

Rodzina zmarłego pragnie złożyć najserdeczniejsze podziękowania Zarządowi ZOSP RP w Tymbarku, druhom z Ochotniczych Straży Pożarnych z terenu Gminy Tymbark, strażakom z PSP w Limanowej oraz wszystkim uczestnikom Mszy Świętej za pamięć i zamówione Msze Święte.