Zmarł śp. Józef KOWALCZYK  (lat 57) z Tymbarku 

Uroczystości pogrzebowe w poniedziałek –   Msza święta  o godz. 14.30

Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie!

zdjęcia: IWS

Trwają prace przy modernizacji ulicy Targowej.

Informacja/zdjęcia: UG Tymbark

Jedną ze zmian wprowadzonych podczas trwające remontu kościoła parafialnego w Tymbarku jest zamontowanie lamp podświetlających  witraże w głównej nawie kościoła.

witraż z zewnętrznej strony kościoła.

zdjęcie: IWS

Dzisiaj FB Stacja Męcina przypomniała film o Tymbarku, zrealizowany w 2001 roku. Film ten już był pokazywany na portalu, jednakże  zobaczmy go raz jeszcze. Popatrzmy,  jak zmienił się Tymbark, w niektórych sprawach na lepsze, a w innych, niestety, na gorsze. 

Dobiegła końca akcja pomocy podopiecznym Fundacji św. Brata Alberta zorganizowana przez strażaków z OSP Piekiełko. Zebrane dary zostały przekazane w Radwanowicach przez druhów Janusza Waktora i Antoniego Filipiaka z OSP Piekiełko oraz przez druhów z OSP Szyk.  Naczelnik, a zarazem radny powiatowy Bogumił Grzyb i gospodarz jednostki,  jak i sołtys Marek Żyła.

Ogólna wartość zebranych darów przez obydwie jednostki szacowana jest na ponad 10 000 zł. Tegorocznymi darczyńcami są:

 – Firma TYMBARK MWS sp.z o.o.,

 – Firma „PIWOWARCZYK” z Gdowa,

 – Szkoła Podstawowa nr 1 Słopnice,

 – Szkoła Podstawowa Tymbark,

 – Szkoła Podstawowa Podłopień,

 – Szkoła Podstawowa Zawadka,

 – Szkoła Podstawowa Piekiełko,

 – Przedszkole Samorządowe Tymbark,

 – Zespół Szkół im. KEN Tymbark,

 – UG Tymbark – Robert Nowak,

 –  Maria Łabuz,

 –  Dominik Łomzik,

 – Maria Harbuz z rodziną,

 – Bernadetta Krzyściak,

 –  Stanisława Piecuch, 

 –  Bogusława Krzyżak,

 –  Teresa Kącka,

 – OSP Piekiełko

 Darczyńcy z OSP Szyk:

 –  Bogumił Grzyb,

 –  Marek Żyła,

 –  Paweł Stawarz, Wójt Gminy Jodłownik.

Wszystkim darczyńcom z całego serca dziękujemy za włączenie się w tą coroczną akcję organizowaną przez naszą jednostkę.  Dzielenie się z drugim to radość dla darczyńcy ale  jeszcze większa radość dla tych,  do których ta pomoc jest kierowana – mówi Naczelnik OSP Piekiełko Andrzej Czernek.

Darczyńcom osobiście dziękuje Prezes Fundacji ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Osobne podziękowania ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski skierował do Roberta Nowaka i Strzelców z Tymbarku  za pamięć o Wołyniu.

Jeszcze raz wszystkim dziękuję.

przedruk z portalu GEDANOPEDIA – Wielka Encyklopedia Gdańska (https://www.gedanopedia.pl/)

KAZIMIERZ FILIPIAK (24 I 1910 Tymbark k. Limanowej – 26 IX 1992 Gdańsk), ksiądz obrządku ormiańskiego, rektor ► kościoła św. Piotra i Pawła na ► Starym Przedmieściu. Syn Tomasza, pracownika poczty i Wiktorii z domu Sędzik. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Tymbarku, w 1924 rozpoczął naukę w ośmioklasowym Kolegium Serafickim oo. Bernardynów w Radecznicy koło Zamościa, egzaminy z poszczególnych klas zdawał w IV Gimnazjum Państwowym im. Jana Długosza we Lwowie. 25 II 1931 przyjął święcenia franciszkańskie we Lwowie i imię zakonne Augustyn. 21 V 1932 w IV Gimnazjum zdał maturę, po której przez rok studiował studiował filologię klasyczną na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Pod wpływem kazań abp Józefa Teodorowicza zmienił obrządek i jako alumn archidiecezji lwowskiej obrządku ormiańskiego od 1933 tamże i w Przemyskim Seminarium Duchownym studiował teologię, kończąc edukację z tytułem magistra. 26 VI 1938 przyjął z rąk bpa Franciszka Bardy święcenia kapłańskie. 27 VI 1938 mianowany wikariuszem archikatedry ormiańskiej we Lwowie, od 7 X 1938 wikariuszem ormiańskiego kościoła Najświętszej Marii Panny Łaskawej w Stanisławowie. Po wkroczeniu Niemców do Stanisławowa, wraz z proboszczem, ks. prałatem Leonem Isakowiczem, zorganizował wystawianie Żydom ormiańskich metryk, które uratowały ich od zagłady, zaś podczas łapanki w marcu 1944 obaj księża ukryli w kościele oraz zakrystii kilkadziesiąt poszukiwanych młodych osób, w tym przyszłą profesor biologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr Marię Jordan. Po ciężkiej chorobie i śmierci ks. Leona Isakowicza, od 4 V 1944 do 10 V 1946 proboszcz ormiański i kustosz obrazu Najświętszej Marii Panny Łaskawej, ukoronowanego w 1937 przez abp Józefa Teodorowicza.

Zmuszony przez władze rosyjskie 15 V 1946 do wyjazdu do Polski, wywiózł w transporcie repatrianckim dużą część wyposażenia świątyni, obraz Najświętszej Marii Panny Łaskawej przewieźli przez granicę do Frysztaka pod Jasłem znajomi Ormianie w wozie z podwójnym dnem. Od 17 V 1946 do 15 VIII 1946 w Opolu, rektor kościoła św. Sebastiana wyznaczonego mu przez bp. Bolesława Kominka. Od 15 VIII 1946 do 15 IX 1948 rezydent w parafii w Tymbarku, gdzie obraz przechowywał w prywatnej kaplicy w domu rodzinnym. Od 6 IX 1948, po spotkaniu z kardynałem Augustem Hlondem, wikariusz substytut w Mieścisku, od 15 września administrator parafii w Pawłowie i Żydowie, po 15 IX 1954 ponownie rezydent w Tymbarku.

Na własną prośbę skierowaną do Kurii Biskupiej w Gdańsku, od 15 VI 1958 do 26 VII 1976 rektor kościoła św. Piotra i Pawła. Mimo oporu (i połączonych z tym szykan) władz położył ogromne zasługi w odbudowie tego kościoła po zniszczeniach 1945 roku. Odbudował jedną z kościelnych naw (północną) i dawną zakrystię, z której uczynił kaplicę-sanktuarium Matki Bożej Łaskawej. W 1959 sprowadził do niej obraz Najświętszej Marii Panny Łaskawej ze swojej kaplicy w Tymbarku i 18 maja tego roku ► bp. Edmund Nowicki uroczyście poświęcił kaplicę i zainaugurował pracę duszpasterską wspólnoty ormiańskiej w Gdańsku.

Od 12 IV 1961 członek podkomisji synodalnej statutów o kulcie religijnym i liturgii II Synodu Gdańskiego. Od 1970 proboszcz ormiańskiej parafii personalnej. Po śmierci ks. Kazimierza Romaszkana, proboszcza ormiańskiego w Gliwicach (1973), jako jedyny duszpasterz tego obrządku, często podróżował po kraju, udzielając wiernym sakramentów w obrządku ormiańskim, zwłaszcza w głównych skupiskach ormiańskich w Krakowie, Warszawie i we Wrocławiu, oraz ewidencjonując ich członków. Od 26 VII 1976 na emeryturze, od 18 V 1985, z nominacji prymasa kardynała Józefa Glempa, mianowany prałatem i wikariuszem generalnym do spraw obrządku ormiańskiego w Polsce. 12 VI 1987 z jego inicjatywy delegacja Ormian polskich wręczyła papieżowi Janowi Pawłowi II na mszy św. w Gdańsku-Zaspie kopię cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej ze Stanisławowa.

Pochowany na ► cmentarzu Łostowickim. 16 XI 1996 ► abp. Tadeusz Gocłowski w kościele św. Piotra i Pawła odsłonił poświęconą mu tablicę pamiątkową. [JANSZ].

Tablica pamiątkowa ks. Kazimierza Filipiaka w kościele św. Piotra i Pawła w Gdańsku

Kościół św. Piotra i Pawła w początkach odbudowy

O księdzu Kazimierzu Filipiaku na portalu Tymbark.in pisałam w 2018 roku:

Historia cudownego obrazu MBŁ ze Stanisławowa, ale dla nas też opowieść o księdzu Kazimierzu Filipiaku z Tymbarku

W cyklu  SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK poznaliśmy też historię związaną z obrazkiem prymicyjnym ks.Kazimierza.

SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK

Trwają prace budowalne (na przeciwko przedszkola samorządowego w Tymbarku) przy budowie miasteczka drogowego oraz parkingu.

Informacja: UG Tymbark

Mija 40 rocznica odsłonięcia pomnika Orląt Lwowskich, który stoi przy tymbarskim Rynku. Tak ten fakt opisał Pan Zenon Duchnik w 2005 w artykule „Czy marzenia o wolność się ziściły?”:

Na terenie Tymbarku największym osiągnięciem pierwszej Solidarności było odsłonięcie pomnika Niepodległości na tymbarskim rynku na miesiąc przed ogłoszeniem stanu wojennego. Pomnik powstał głównie staraniem Jan Ubika, reprezentującego Związek Tymbarczan. Ceremonia, poprzedzona uroczystą sumą, zgromadziła na tymbarskim rynku setki osób. Ks. proboszcz Teofil Świątek na czele procesyjnego orszaku przybył pod pomnik. Odśpiewano na rynku pieśni: Boże coś Polskę…, My chcemy Boga… Nie rzucim ziemi… (wcześniej było nie do pomyślenia, by na rynku, w miejscu publicznym, śpiewać podobne “bezeceństwa”). Ksiądz poświęcił pomnik, a zaproszeni przedstawiciele KPN, którzy niedawno opuścili socjalistyczne więzienie, na koniec swojego wystąpienia wznieśli jakże proroczy okrzyk: “Niech żyje III Rzeczpospolita”. Jak wspomina prowadzący tą uroczystość Adam O. – pomyślałem sobie: “ludzie, czy wiecie co mówicie”? – pamiętając o 1956 roku na Węgrzech czy 1968 w Czechosłowacji. Któż mógł wówczas przypuszczać, że wolność “stoi u naszych wrót” ale poprzedzona nocą stanu wojennego. Jeszcze w tym samym albo następnym dniu kierownicy tych placówek, których pracownicy brali udział w uroczystości, mieli “uświadamiające rozmowy” z przedstawicielami władz.

IWS

11.11.2021

rysunek B.Buczek, opublikowany w Głosie Tymbarku Nr 16