O wiośnie Wacław Dudzik
Wiosna
Wiosna, piękna wiosna, do nas zawitała,
Budzi się przyroda, radość jest niemała.
Paki się rozwiną, staną sady w kwiecie,
Jak to będzie miło, teraz żyć na świecie.
Cieniste gaiki zawilce pokryją,
Czeremcha, korczyna kwieciem się okryją,
Kukułki kukaniem wiosnę ogłaszają,
Wróble, kosy, szpaki gniazda zakładają.
Kwiaty, cud natury, są przepiękne w maju,
Wtedy jest wspaniale, tak jak kiedyś w raju.
Mniszki i kaczeńce żółty kolor mają,
Nie są zbyt cenione, ale urzekają.
Niezapominajki pięknie wyglądają,
Ich niebieski kolor wzrok nasz przyciągają.
Wiosenna uroda, to jak ogród w raju:
Miliony kwiatów – tak jest tylko w maju.
Kwiecistym ogrodem na tej naszej ziemi,
Jesteśmy tu wszyscy bardzo urzeczeni.
Bociany, skowronki wiosnę nam zwiastują,
Urokami wiosny wszyscy się radują.
Az wieży kościelnej dzwony ogłaszają,
Ze Chrystus zmartwychwstał, wierni Mu cześć dają.
„Wesoły dzień nastał” – chóry zaśpiewają,
Zwycięstwo nad śmiercią światu oznajmiają.
Maj, miesiąc tak piękny, maryjnym się staje,
W przydrożnych kapliczkach lud Jej cześć oddaje.
A wierni wieśniacy, kwiaty Jej składają,
Dziękczynienia, prośby, Matce powierzają.
Dzięki Ci, o Boże, za Twe hojne dary,
Które dostajemy od Ciebie bez miary.
W Tobie swoją ufność zawsze pokładamy,
Bo wszystko co mamy, Bogu zawdzięczamy.
Wacław Dudzik, 2012
