Zaginął pies!

ALE JUŻ SIĘ ODNALAZŁ I JEST U SWOJEJ WŁAŚCICIELKI!

Zaginął pies! Osoby, które go widziały proszone są bardzo o kontakt telefoniczny z właścicielką psa….

Św. Krzysztof patronem kierowców i podróżujących

25 lipca Kościół katolicki obchodzi wspomnienie św.Krzysztofa – patrona kierowców i podróżujących.  W niedzielę, za wstawiennictwem św. Krzysztofa, będziemy się modlić  o bezpieczne podróże i opiekę Bożą dla wszystkich kierujących pojazdami i poruszających się po naszych drogach, a także będziemy mogli (po każdej Mszy świętej) poświęcić nasze środki transportu. 

Na tablicy ogłoszeń przy tymbarskim możemy przeczytać  takie wskazówki, nie tylko dla kierowców.

 

„Z Bożej Apteki” (23)

wilżyna bezbronna

Wilżyna bezbronna – (na terenie Polski występuje również w stanie dzikim wilżyna ciernista, jednak dużo rzadziej, są też liczne odmiany botaniczne, które upiększają nasze ogrody) roślina ta należny do rodziny bobowatych – można ją spotkać na łąkach, miedzach i bardzo często obok dróg, preferuje miejsca nasłonecznione, jest to bylina, rzadziej krzewinka wyrastająca nawet do 50 cm, kwitnie w lipcu – wrześniu, z reguły na różowo, same kwiaty podobne są kształtem trochę do kwiatów łubinu. W ziołolecznictwie ludowym wykorzystuje się kłącza i korzenie, które zawierają dużo saponin, soli mineralnych i glikozydów. Można z nich robić nalewki lub wywary, które od dawna stosowano, jako środek napotny, moczopędny, pomagający w usuwaniu kamieni z dróg moczowych i leczeniu hemoroidów. Wodne wyciągi pomagają w dolegliwościach związanych z artretyzmem, reumatyzmem, kamicą nerkowa, nadciśnieniem i chorobach skórnych. Wyciągi z tej rośliny są też niezwykle skuteczne w leczeniu gruczołu krokowego, trądziku różowego i trądziku sterydowego. Wilżyna ma też zastosowanie w kuchni, korzenie są jadalne tak na surowo jak i po ugotowaniu, a młode pędy mogą być użyte do przyrządzania sałatek lub wykorzystywane jako jarzyna, młode korzenie moczone w zimnej wodzie dają wyjątkowo orzeźwiający i aromatyczny napój. Należy jednak przy tym pamiętać, że do zastosowania tak kuchennego jak i leczniczego nadają się młode rośliny, ponieważ te starsze, zdrewniałe nabierają mało przyjemnego zapachu na tyle intensywnego, że nawet zwierzęta omijają je „szerokim łukiem”, a poza tym roślina ta objęta jest częściową ochroną.

ostrożeń warzywny

Ostrożeń warzywny – była już mowa o łąkowym, ten opisywany, u nas występuje dużo rzadziej (dużo tych roślin można spotkać przed wiaduktem na Zawadce, po lewej stronie jadąc od Tymbarku) Roślina należny do rodziny astrowatych, inne jej ludowe nazwy to: „czarcie żebro”, „carskie ziele” czy „pietra ziele”, rośnie częściej w południowo wschodniej Polsce, porasta wilgotne pola i łąki, rowy, leśne polany oraz tereny obok dróg. Potrafi wyrosnąć do półtora metra wysokości, łodyga gruba, pusta w środku, nie posiada kolców, kwitnie od lipca do września na żółto, kwiaty zebrane w koszyczki. W dawnych czasach ostrożeń ten nieomal w całej Europie był cenionym warzywem jadalnym od korzenia po koszyczki kwiatowe, zwykle go ugotowaniu, jednak młode liście są całkiem smaczne na surowo. Roślina ta zawiera: potas, białko, wapń, magnez oraz flawonoidy, garbniki i inulinę. W ziołolecznictwie ma zastosowanie, jako środek przeciwgośćcowy, moczopędny, przeciwzapalny i przeciwkrwotoczny, posiada również właściwości odtruwające, żółciotwórcze i żółciopędne, powinno się go stosować w stanach zapalnych wątroby, przy kamicy żółciowej, w problemach trawiennych spowodowanych niedoborem żółci. Ostrożeń warzywny ma też właściwości przeciwnowotworowe, a mocny wyciąg (napar) doskonale działa w przypadku biegunek, jest też wyjątkowo skuteczny w stanach zapalnych przerostu prostaty. Roślina ta stosowana jest też zewnętrznie, wyciągi i wywary należy używać przy: alergiach, trądziku, do pielęgnacji włosów, likwidacji łupieżu i przeciwko wypadaniu włosów oraz do kąpieli ujędrniających i pielęgnujących skórę. Młoda roślina jest chętnie zjadana przez bydło, dlatego raczej trudno ją spotkać na pastwiskach, ostrożeń ten wzmacnia system trawienny przeżuwaczy, a dodatkowo wpływa korzystnie na ich skórę i sierść.

APEL O WYKASZANIE TRAW I CHWASTÓW

Przypominamy mieszkańcom Gminy Tymbark tj. właścicielom, posiadaczom, zarządcom, użytkownikom wieczystym oraz dzierżawcom gruntów o obowiązku wykaszania traw i niszczenia chwastów na swoich nieruchomościach. 

Likwidacja chwastów oraz wykaszanie traw powinno być przeprowadzane systematycznie przez cały rok od wiosny do wczesnej jesieni. Niekoszone działki stanowią duże zagrożenie dla upraw rolniczych i ogrodniczych, powodują zachwaszczenie sąsiednich działek oraz stwarzają niebezpieczeństwo pożarowe dla pobliskich terenów mieszkalnych i leśnych. 

W sposób szczególny zaniedbane grunty wpływają także negatywnie na estetyczny wygląd krajobrazu naszej gminy, stają się sprzyjającym siedliskiem dla bytowania i intensywnego rozmnażania różnych szkodników oraz gryzoni, jak również przyczyniają się do utrudnienia w użytkowaniu i pielęgnacji terenów sąsiednich działek.

Szanowni Państwo

W trosce o estetyczny wizerunek gminy, dbałość o środowisko naturalne oraz mając na uwadze bezpieczeństwo pożarowe, APELUJEMY o przystąpienie do wykaszania traw i usunięcia zachwaszczonych terenów!

Paweł Ptaszek, Wójt Gminy Tymbark

zdjęcie poglądowe: IWS

 

Dzisiaj, w światowy Dzień Włóczykija, rozpoczynamy wędrówkę przez 30 lat i Polskę

Dzisiaj, w Dzień Włóczykija, rozpoczyna się prezentacja Kroniki Klubu Turystyki Górskiej „Beskidnik”.  Kronika będzie pokazywana w aktualnościach oraz w zakładce „Historia” w „Kronika Klubu Turystyki Górskiej „Beskidnik”.

A tak o Kronice piszą „Beskidnicy”, czyli ludzie, z którymi dzisiaj rozpoczynamy wędrówkę przez 30 lat i wiele, wiele miejsc w naszej Ojczyzny. 

Prezentujemy Państwu  „Kronikę Klubu Turystyki Górskiej „Beskidnik”.  Klub powstał w  1988 roku z inicjatywy Mieczysława Wawrzyniaka z Tymbarku i Jana Włodarczyka ze Skarżyska – Kamiennej. Istnieje do dzisiaj, zrzesza ludzi różnych zawodów i z różnych rejonów Polski. Wędrujemy razem, zachwycamy się pięknem krajobrazu, jego majestatem, powagą, niepowtarzalnością. W niepowtarzalność krajobrazu wpisuje się też niepowtarzalność nas – ludzi.  My też jesteśmy jedyni, niepowtarzalni, zachwycający, zdumiewający wyobraźnią, trafnością spostrzeżeń i zaskakującą nieprzewidywalnością. Wszystko to można zobaczyć w „Kronice”  Jest co oglądać! Kronika obejmuje 30 lat istnienia Klubu i jest małym wycinkiem kultury turystycznej w Tymbarku.

                            Życzymy przyjemnej lektury.

                           Beskidnicy

TOM 1

Część 1.